του Γιώργου Κυριακού
Ο Έντι Ράμα είναι για 4η θητεία κυρίαρχος αφού, επιδεικνύοντας μια επιφανειακή ακεραιότητα, απαλλάχθηκε από πρώην φίλους του και νυν φυλακισμένους υπουργούς, αξιωματούχους, δικαστές, πολιτικούς και επιχειρηματίες. O Φατός Λουμπόνια έγραφε στον Δρόμο ότι η ισχύς του Ράμα βασίζεται στις ΗΠΑ-Ε.Ε., στους ολιγάρχες, στο οργανωμένο έγκλημα και στα ΜΜΕ[1]. Έτσι, ελέγχοντας τον ιδιωτικό, τον δημόσιο τομέα και τους Δήμους, με απειλές ή με υποσχέσεις, κατάφερε να θριαμβεύσει. Ο εκλεγείς ομογενής βουλευτής Ντούλες κατήγγειλε ότι η ψήφος εξαγοράστηκε με 50-200 ευρώ! Δεκάδες ψηφοφόροι συνελήφθησαν να φωτογραφίζουν την «επιλογή» τους ώστε να πληρωθούν… Εξάλλου δύο ημέρες πριν τις εκλογές καταργήθηκαν όλα τα πρόστιμα μιας δεκαετίας. Ο επικεφαλής της αντιπολίτευσης Σαλί Μπερίσα, μη αναγνωρίζοντας τα εκλογικά αποτελέσματα, κάλεσε σε διαδήλωση στις 16 Μαΐου (κατά τη διάρκεια της συνόδου της Ευρωπαϊκής Πολιτικής Κοινότητας στα Τίρανα). Οι παρατηρητές του ΟΑΣΕ αναφέρθηκαν σε ήρεμες εκλογές, εκφράζοντας κάποιες αμφιβολίες για την εφαρμογή των συστάσεών τους. Πάντως η Φον Ντερ Λάιεν, ο Μακρόν και όλοι οι αρμόδιοι επίτροποι της Ε.Ε. συνεχάρησαν τον Ράμα…
Μαστίγιο και καρότο από τις ΗΠΑ – Στο βάθος Τουρκία και Ιταλία
Ο Τραμπ έστειλε στην Αλβανία τον «μάγο» Κρις ΛαΤσιβίτα [στο κέντρο της εικονογράφησης] για να οργανώσει την προεκλογική εκστρατεία της αντιπολίτευσης για την ανατροπή του «κομμουνιστή»(!) Έντι Ράμα. Αλλά έστειλε και τον γαμπρό του ως μεγαλοεπενδυτή. Οι ΗΠΑ ενισχύουν[2] τις σταθερές κυβερνήσεις και αποζημιώνονται: βλ. τη μεγάλη βάση του ΝΑΤΟ στην Κουτσόβα, τη ναυτική βάση στο Δυρράχιο και το Γραφείο Καταπολέμησης της Διαφθοράς, που είναι πολιτικό εργαλείο πίεσης-προσαρμογής στις αμερικανικές θελήσεις. Επίσης, αντίθετα με τον Μπερίσα, ο Ράμα υποστηρίζει τη διαχωρισμένη υπόσταση του Κοσόβου, που είναι βασικό στοιχείο της αμερικανικής πολιτικής. Οι κραδασμοί για το δίκτυο Σόρος δεν άλλαξαν το βάθος στις διμερείς σχέσεις. Όπως είχε δηλώσει και ο «σοφός» Πάιατ, η αμερικανική πολιτική στα Βαλκάνια παραμένει σταθερή, ανεξάρτητα από την εναλλαγή των κυβερνήσεων στις ΗΠΑ…
Από την άλλη, η Τουρκία επενδύει στρατιωτικά στην Αλβανία, με την οποία έχει συνάψει μια σειρά διμερείς συμφωνίες, και την τελευταία τετραμερή στρατιωτική (συν Κόσοβο και Σκόπια). Τουρκία και ΗΠΑ, έχοντας κοινό συμφέρον μέσω του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε., δεν συγκρούονται στα Βαλκάνια, και ειδικά στην Αλβανία. Η Ιταλία εξάλλου, που συνεργάζεται με την Τουρκία, μέσω των τελευταίων επενδύσεων στα στρατόπεδα φυλάκισης μεταναστών και με τη δωρεά του πολεμικού πλοίου έχει συμβολικά και ουσιαστικά αποδεσμεύσει τις ιστορικές παρακαταθήκες ενσωμάτωσης της Αλβανίας στις νέες συνθήκες.
Οι εκλογές στην Αλβανία με μια ματιά
- Η αποχή σημείωσε ιστορικό ρεκόρ: 57,3%. Τα λευκά-άκυρα ανήλθαν σε 3,6%.
- Το Σοσιαλιστικό Κόμμα του Ράμα έλαβε απόλυτη πλειοψηφία σε ψήφους (52,3%) και έδρες (83).
- Η «Μεγαλειώδης Συμμαχία», με επικεφαλής το Δημοκρατικό Κόμμα υπό τον Μπερίσα, περιορίστηκε σε 33,8% και 50 έδρες.
- Η κεντρώα «Πρωτοβουλία» απέσπασε 3,9% και 1 έδρα, το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα 3,2% και 3 έδρες, το κεντροδεξιό «Ευκαιρία» 3,1% και 2 έδρες.
- Το αριστερό «Κίνημα Μαζί», που έχουμε παρουσιάσει στον Δρόμο (συνέντευξη Αρλίντ Κιορί, φύλλο 635), έλαβε 1,5% και 1 έδρα.
Οικονομία της Μαφίας, της Τουρκίας και της Ε.Ε.
Η αλβανική οικονομία είναι παραδομένη στις άμεσες ξένες επενδύσεις, με χαμηλούς μισθούς και συντάξεις, υποβαθμίζοντας την ενδογενή αγροτική παραγωγή και μεταποίηση. Η Ε.Ε. χρηματοδοτεί ασταμάτητα την ένταξη της χώρας, ανοίγοντας θέσεις εργασίας, αλλά τα πακέτα καταλήγουν στα χέρια των πρώην φίλων. Εξάλλου πάντα υπάρχει η εναλλακτική της Τουρκίας, ενώ δεν υπολείπονται οι ευρωπαϊκές επενδύσεις με φόντο το Ταμείο Ανάπτυξης και Ανθεκτικότητας. Έτσι η μετανάστευση του ενός εκατομμυρίου Αλβανών μπροστά στο γεγονός ότι δεν υπάρχει κάποια δύναμη που να εκφράσει την αγανάκτησή τους αποτελεί τη μοναδική λύση επιβίωσης (με ένα σημαντικό τμήμα να εργάζεται στη μαφία…). Ο τουρισμός, το μεγάλο κόλπο του Ράμα, αναπτύσσεται μέσα από τις καταπατήσεις του στρατηγικού νόμου για τους επενδυτές, οι οποίοι εξαγοράζουν τυπικά ή με απειλές κτήματα στην παραλία έναντι 1 ευρώ το τ.μ., ξεπλένοντας το μαύρο χρήμα.
Έτσι, παρότι ο πληθυσμός των νέων μειώθηκε, η ανεργία των νέων αυξήθηκε, φτάνοντας το 16%. Η ανεργία στο σύνολό της αγγίζει το 11%, και η μαύρη εργασία είναι στο κόκκινο. Διεθνείς οργανισμοί αναφέρουν ότι η παραοικονομία[3] φτάνει στο 50%, γεγονός που πλήττει το συνταξιοδοτικό σύστημα (μέσος όρος σύνταξης 131 ευρώ μηνιαία!). Σχεδόν το μισό του πληθυσμού (41,6%) βρίσκεται σε κίνδυνο φτώχειας – είναι το υψηλότερο ποσοστό στην Ευρώπη. Δυστυχώς η ανυπαρξία ενός κινήματος που θα εκφράζει τις ανάγκες του αλβανικού λαού είναι μια ένδειξη για το τι τον περιμένει…
[1] Γιατί ο Έντι Ράμα αντιτίθεται στον Άλμπιν Κούρτι (φύλλο 647).
[2] Η Αλβανία σε κεντρικό ρόλο στους σχεδιασμούς των ΗΠΑ για τα Βαλκάνια; (φύλλο 673).
[3] Αλβανία: Ως το 50% του ΑΕΠ φθάνει η παραοικονομία (Οικ. Ταχυδρόμος, www.ot.gr, 7/6/2024).
