Δεν είναι καθόλου υπερβολική η διαπίστωση ότι η εξουσία είναι ο μεγαλύτερος περιστασιακός «χρήστης» ναρκωτικών. Κατά περίσταση χρησιμοποιεί τις παράνομες ουσίες για πολιτικούς σκοπούς. Δυο πρόσφατα ελλαδικά παραδείγματα δεν αφήνουν καμιά αμφιβολία.
Στην περίπτωση του Ζακ Κωστόπουλου, που δολοφονήθηκε στην Ομόνοια, «ανώνυμες πηγές αξιωματικών της ασφάλειας» βεβαίωναν ότι το θύμα ήταν υπό την επήρεια ναρκωτικών. Οι «πηγές» έφταναν μέχρι και σε λεπτομέρειες για το τι ακριβώς κοκτέιλ ουσιών είχε πάρει το θύμα μια μέρα πριν σκοτωθεί, με τα ΜΜΕ να αναπαράγουν τις διαρροές.
Σε μια πολύ διαφορετική περίπτωση, αυτή του Κ. Κατσίφα που εκτελέστηκε από άνδρες των αλβανικών ειδικών δυνάμεων, η ίδια η ηγεσία της ελληνικής αστυνομίας διέδιδε λίγες μόνο ώρες μετά τον θάνατό του, ότι το θύμα «εμπλεκόταν σε υποθέσεις ναρκωτικών». Αθλιότητα που αναπαράχθηκαν αυτή τη φορά από το κυβερνητικό «Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων». Το ΑΠΕ μάλιστα ανέφερε με κάθε επισημότητα την προέλευση της «είδησης».
Μεθοδεύσεις και διαρροές για νεκρούς ανθρώπους που διαψεύστηκαν με πάταγο. Η πρώτη από τα αποτελέσματα της ιατροδικαστικής εξέτασης, η δεύτερη από τη γνωστοποίηση της αθωωτικής δικαστικής απόφασης.
Η χρήση της «χρήσης» φυσικά βόλευε. Για τον μεν πρώτο, για να πέσουν στα μαλακά οι θύτες –μεταξύ των οποίων αστυνομικοί–, για τον δεύτερο για να «μη μπλέξουμε». Πίσω από αυτά, κρύβεται βέβαια μια συγκεκριμένη αντίληψη: Ένας χρήστης δεν τρέχει και τίποτα να φάει 2-3 κλοτσιές, και αν πεθάνει φταίει ο ίδιος. Και, βέβαια, για έναν χρήστη δεν αξίζει να έχει διπλωματικά τρεχάματα και προστριβές μια χώρα.
Στο μεταξύ, τα διάφορα «άλλο η εξουσία, άλλο η διακυβέρνηση», «άλλο το κράτος, άλλο η κυβέρνηση κι άλλο το κόμμα» του ΣΥΡΙΖΑ, από ιδεολογικά κλισέ έχουν μετατραπεί σε πολιτικάντικο «φερετζέ» που κρύβει κάθε πολιτική ευθύνη. Αστυνομικοί κλοτσούσαν στο έδαφος έναν άνθρωπο που είχαν ήδη συλλάβει κι αυτός πέθανε. Δύο μήνες μετά το περιστατικό, ούτε ΕΔΕ δεν είχε διενεργηθεί για το θέμα, κάτι που έγινε μόλις προχθές. Γεροβασίλη και Παπακώστα του υπουργείου «Προστασίας του Πολίτη» έπρεπε να είχαν παραιτηθεί ήδη, κι όμως κανείς δεν διανοείται να ζητήσει πολιτικές ευθύνες. Αν το κάνει, είναι δάκτυλος της Δεξιάς, της Καθημερινής ή του Σκάι. Ακριβώς όπως και στο Μάτι, αποκλειστικά υπεύθυνοι είναι αδιακρίτως οι «νοικοκυραίοι» και η κοινωνία…
Γ.Π.
