Πώς μπορεί να ξεχάσει κάποιος ανθρώπους σαν τον Κωστή Νικηφοράκη ; Όσα χρόνια κι αν περάσουν από τότε που μας αποχαιρέτησε για πάντα ο αγαπημένος μας Κωστής, η φλόγα της ψυχής του θα μας ζεσταίνει. Όπως πολλοί Χανιώτες θυμούνται, τον άνθρωπο αυτό τον έβλεπαν σαν αδελφό με την πλήρη του όρου έννοια. Ήταν ο «γιατρός» τους. Όχι ένας συνηθισμένος γιατρός, Αλλά ο γιατρός της ανθρωπιάς, της αλληλεγγύης, που απάλυνε τον πόνο κάθε ανθρώπου που προσέτρεχε σ’ αυτόν.
Η πόρτα του γραφείου του ήταν ανοιχτή σε όλους, προσιτή σε οποιονδήποτε ζητούσε την βοήθειά του. Τον διέκρινε η απλότητα, το κρητικό χιούμορ, η διάθεση για παρέα με κάθε άνθρωπο.
Δυστυχώς το νήμα της ζωής του κόπηκε μετά από άνιση πάλη με την επάρατο νόσο, σε ηλικία 56 ετών.
Η αγάπη για τον συνάνθρωπο, η αλληλέγγυα προσφορά του, η αυταπάρνηση που επεδείκνυε στην καθημερινή του δράση, εικονίζονται στο καθάριο βλέμμα του, που λες και άρμεγε με τα μάτια του το φώς της Οικουμένης.
Γιάννης Ζήβας