Το ψήφισμα κατατέθηκε μετά το τέλος των εκδηλώσεων μνήμης για τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και τη νίκη επί του ναζισμού στο Γ’ Σώμα Στρατού.
«Η Θεσσαλονίκη, πόλη που έχει μαρτυρήσει από τη ναζιστική θηριωδία με την εξόντωση δεκάδων χιλιάδων συμπολιτών μας κατά τη διάρκεια της Γερμανικής Κατοχής, δεν μπορεί να επικροτήσει και να αποδεχτεί ότι στην Ελληνική Βουλή θα εκφράζονται από αντιπροσώπους του λαού απόψεις και θέσεις που τυχόν έχουν σχέση με τη ναζιστική ιδεολογία και τις απάνθρωπες πρακτικές της», αποφάσισε συγκεκριμένα το Δημοτικό Συμβούλιο.
Εντύπωση προκάλεσε η αρνητική στάση δημοτικών συμβούλων της παράταξης που πρόσκειται στη Ν.Δ., οι περισσότεροι από τους οποίους ψήφισαν λευκό. Άλλοι επικαλέστηκαν νομικούς λόγους, άλλοι έθεσαν θέμα διατύπωσης του κειμένου και κάποιοι ανέφεραν απλά ότι «δεν είναι ώρα να θέτουμε τέτοια θέματα»!
Συγκεκριμένα, καταψήφισε η δημοτική σύμβουλος κ.Λ.Κολοβού ενώ λευκό ψήφισαν οι δημοτικοί σύμβουλοι κ.κ.Αν.Ευθυμίου, Π.Δρίτσα, Θ.Πατέλης, Ερ.Θεοτοκάτος, Κ.Καζαντζίδης, Αν.Σαλαγκούδη, Β.Γάκης. Ο κ.Σπ.Πέγκας δεν ήταν παρών κατά την ψήφιση του θέματος.
Αρνητική στάση σε σχέση με το ψήφισμα κράτησε και η δημοτική παράταξη Λαϊκή Συσπείρωση που πρόσκειται στο ΚΚΕ μέσω των δημοτικών της συμβούλων Μ.Κωνσταντινίδη και Σ.Ζαριανόπουλο, οι οποίοι στη συνέχεια τοποθετήθηκαν με δικό τους ψήφισμα σχετικά με το θέμα αυτό.
Τόπος ιστορικής μνήμης το Γ’ Σώμα Στρατού
Αίτημα κατέθεσαν επίσης πενήντα πολιτικοί κρατούμενοι της Χούντας που ζητούσαν την καταδίκη της φασιστικής ιδεολογίας και την ανάδειξη της ιστορίας του Γ’ Σώματος Στρατού, με τη λειτουργία αρχείου για την επτάχρονη δικτατορία.
Με επιστολή τους προς τη διοίκηση του Δήμου και φορείς της Θεσσαλονίκης, αντιστασιακοί και μέλη της οικογένειας Τσαρουχά ζητούν την αξιοποίηση του Γ’ Σώματος Στρατού, σε τόπο ανάδειξης της ιστορικής μνήμης. Πιο συγκεκριμένα στην επιστολή τους προς τη δημοτική αρχή τονίζουν ότι στο Γ’ Σώμα Στρατού «είχε το στρατηγείο του ο Διοικητής της ΚΥΠ, ο διαβόητος στρατηγός Στέφανος Καραμπέρης. Εδώ κατέστρωνε τα σχέδιά του για την εξόντωση των αντιπάλων της χούντας. Από εδώ κινούσε τα νήματα των ασφαλιτών, των ΕΣΑτζήδων και των υφισταμένων του βασανιστών-αξιωματικών. Για τη δράση του αυτή καταδικάστηκε μαζί με τους πρωταίτιους του πραξικοπήματος.
Στα μπουντρούμια και τα κελιά της ΚΥΠ πόνεσαν, μάτωσαν και σακατεύτηκαν δεκάδες αγωνιστών. Ανάμεσά τους και ο Γιώργης Τσαρουχάς, βουλευτής της ΕΔΑ, που το πρωί της 9ης Μαΐου 1968 άφησε την τελευταία του πνοή από τα φρικτά βασανιστήρια, στα 56 του μόλις χρόνια. (Σας επισυνάπτουμε και το τοπογραφικό διάγραμμα του κολαστήριου της Μονάδας 4551 της χουντικής ΚΥΠ στο Γ΄ Σ.Σ., το οποίο κατέθεσε στις 4/11/1975 ο συνταγματάρχης Σταύρος Αναστασιάδης, από τους βασικούς κατηγορούμενους για τη δολοφονία του Γ. Τσαρουχά)».
Δυστυχώς στα χρόνια της μεταπολίτευσης, παρά τις υποσχέσεις των εκάστοτε υπουργών Άμυνας ότι ο χώρος αυτός επρόκειτο να αναδειχθεί σε τόπο ιστορικής μνήμης –όπως συνέβη με το πρώην ΕΑΤ-ΕΣΑ στην Αθήνα–, μετατράπηκε σε πολεμικό μουσείο, αφού σβήστηκαν επιμελώς τα ίχνη των εγκλημάτων της χούντας. Έτσι, σε μια πόλη που πλήρωσε βαρύ τίμημα την περίοδο της χούντας –τρεις δολοφονημένοι αγωνιστές, πεντακόσιοι «προληπτικώς» εκτοπισμένοι, εκατοντάδες καταδικασμένοι από τα Έκτακτα Στρατοδικεία–, η Αντιδικτατορική Αντίσταση παραμένει ακόμα «άστεγη»».
Η ανάδειξη της ιστορίας του χώρου αυτού, σύμφωνα με τους υπογράφοντες, «αποτελεί ένα ελάχιστο δείγμα σεβασμού προς τις αγωνιστικές, δημοκρατικές παραδόσεις της πόλης μας, έστω και με καθυστέρηση 37 χρόνων από την αποκατάσταση των δημοκρατικών θεσμών.
Παράλληλα, στον ίδιο χώρο, στο εφιαλτικό “χειρουργείο” της πρώην Μονάδας 4551 της χουντικής ΚΥΠ, νομίζουμε ότι πρέπει να λειτουργήσει αρχείο για την επτάχρονη δικτατορία και για ό,τι προηγήθηκε και οδήγησε σ’ αυτήν: πρακτικά και αποφάσεις του Διαρκούς και Έκτακτου Στρατοδικείου, αλλά και των δικαστηρίων που δίκασαν τους δολοφόνους-βασανιστές της χούντας στη μεταπολίτευση, προκηρύξεις, παράνομος τύπος, ενθύμια και φωτογραφίες, κείμενα και δραστηριότητες του πολιτικού κόσμου και οτιδήποτε άλλο συμβάλλει στο να μείνει ζωντανή η πρόσφατη ιστορία του τόπου μας, για να γίνει κτήμα των νεώτερων γενεών, ώστε να μην πέφτουν στην παγίδα των νοσταλγών της χούντας και του φασισμού».
