Για τις 10 Φλεβάρη έχει οριστεί η εξ αναβολής δίκη των 12 φοιτητών του Φυσικού στο Ηράκλειο Κρήτης. Οι 12 φοιτητές οδηγούνται στα ποινικά δικαστήρια από τους ίδιους τους καθηγητές τους επειδή συμμετείχαν σε αντιμνημονιακή παράσταση διαμαρτυρίας πριν από έξι χρόνια, πράγμα που κάνει την υπόθεση πρωτοφανή, αφού δίωξη φοιτητών λόγω πολικών φρονημάτων έχει να συμβεί από την εποχή της Χούντας.
Στόχος της κινητοποίησης στην οποία συμμετείχαν οι 12, ήταν οι καθηγητές τους να παραχωρήσουν εμβόλιμη εξεταστική μετά τις καταλήψεις που είχαν γίνει σε όλο το Πανεπιστήμιο Κρήτης ενάντια στον μνημονιακό νόμο-έκτρωμα της Διαμαντοπούλου. Οι 12 φοιτητές ήταν όλοι μέλη του ΔΣ και εκπρόσωποι του συλλόγου εκείνη την εποχή, ενώ οι περισσότεροι έχουν ήδη τιμωρηθεί με στέρηση εξαμήνου από πειθαρχικό συμβούλιο που συνεδρίασε εν κρυπτώ και ενάντια σε κάθε ακαδημαϊκό κανονισμό. Ουσιαστικά, απώτερος στόχος των καθηγητών μέσω της στοχοποίησης 12 συνδικαλιστών (από τα εκατοντάδες άτομα που μετείχαν στην κινητοποίηση), είναι η τρομοκράτηση των αγωνιζομένων φοιτητών και η πειθάρχηση όσων αντιστέκονται μέσα στο πανεπιστήμιο.
Πολιτική και όχι ποινική υπόθεση
Η εκδικητικότητα και η μανία των καθηγητών του Φυσικού έχει ερμηνεία. Δεν είναι τυχαίο ότι το Φυσικό ήταν το μόνο τμήμα πανελλαδικά που εντελώς τιμωρητικά δεν παραχώρησε εμβόλιμη εξεταστική μετά τις κινητοποιήσεις του 2011. Επίσης, πολλοί από αυτούς τους καθηγητές έχουν εκφραστεί πολλάκις υπέρ του μνημονίου, των νεοφιλελεύθερων μεταρρυθμίσεων στην Παιδεία και κατά των συνδικαλιστικών ελευθεριών, ενώ ένα χρόνο πριν από τα γεγονότα του 2011 είχαν αρνηθεί να εντάξουν στο μεταπτυχιακό τμήμα του Φυσικού αριστούχους απόφοιτους για πολιτικούς λόγους.
Την ίδια στιγμή, η κοινωνία στέκεται στο πλευρό των φοιτητών. Τον περασμένο Μάρτη εκατοντάδες φοιτητές και αρκετοί εκπρόσωποι συλλογικών φορέων στάθηκαν στο πλευρό των 12, ενώ έχει εκδηλωθεί μεγάλο κύμα συμπαράστασης από φορείς, δήμους, κόμματα, συλλόγους εργαζομένων σε όλη την Κρήτη. Σε ψήφισμά τους τον περασμένο Μάρτη, 70 ακαδημαϊκοί έλεγαν για την υπόθεση:
«Η υπόθεση των 12 φοιτητών δεν είναι μια απλά “ποινική” υπόθεση, αλλά έχει ένα ξεκάθαρο πολιτικό περιεχόμενο. Δεν δικάζονται μονάχα 12 φοιτητές (…) δικάζονται η ίδια η Δημοκρατία και οι συνταγματικά κατοχυρωμένες συνδικαλιστικές ελευθερίες. Δικάζονται οι αγώνες των νέων για μια καλύτερη ζωή σε συνθήκες ουσιαστικής ελευθερίας. Στη θέση των 12 θα μπορούσε να βρίσκεται κάθε νέος που αγωνίζεται για να ζήσει στη χώρα του με αξιοπρέπεια, αλλά και κάθε δημοκράτης πολίτης που παλεύει για το δίκιο του».
Πολιτικές διώξεις την εποχή της «κυβερνώσας αριστεράς»
Οι 12 φοιτητές κάθονται στο εδώλιο λόγω πολιτικών φρονημάτων σε μία στιγμή που υποτίθεται ότι ζούμε μέρες «κυβερνώσας αριστεράς» και «σεβασμού των δημοκρατικών δικαιωμάτων». Οι 12 φοιτητές, κόσμος που συμμετείχε στις παρελάσεις του λαού, νέοι εργαζόμενοι που συμμετείχαν σε απεργιακές κινητοποιήσεις, αγωνιστές του κινήματος ενάντια στα διόδια, μέλη εργατικών σωματείων, σέρνονται στα δικαστήρια επειδή συμμετείχαν στον αγώνα του λαού τα τελευταία 7 χρόνια. Ο κατάλογος είναι ατελείωτος και το ερώτημα εύλογο: Υφίσταται το δικαίωμα στον πολιτικό λόγο και αγώνα; Ποιος είναι ο χαρακτήρας της δημοκρατίας σε μια χώρα υπό επιτροπεία και μνημονιακό καθεστώς;
Τελικά, φαίνεται ότι παρά τα παχιά λόγια για «δικαιώματα» και «αριστερό στίγμα», οι προς παραδειγματισμόν δίκες και το μήνυμα ότι οι αγώνες και οι διεκδικήσεις, είναι επικίνδυνα πράγματα που μπορεί να σε οδηγήσουν στα χέρια του νόμου. Ίσως είναι χρήσιμα εργαλεία και για την «κυβερνώσα αριστερά», γιατί στο σημείο κοινωνικής διάλυσης που έχουν φέρει τη χώρα τα 7 χρόνια μνημονίου και με το μνημονιακό καθεστώς συνεχώς να βαθαίνει, οι επόμενοι αγώνες θα είναι όχι μόνο αναπόφευκτοι, αλλά και πολύ πιο μαζικοί και επίμονοι.
