Η επίθεση στο λαϊκό εισόδημα από την κυβέρνηση Μητσοτάκη-Ν.Δ. συνεχίστηκε με αμείωτη ένταση και μέσα στο καλοκαίρι. Από 26/8/2024 ο πλασιέ των συμφερόντων των φαρμακευτικών εταιρειών και των μεγάλων φαρμακαποθηκών υπουργός Υγείας Αδ. Γεωργιάδης επέβαλε ένα ακόμα χαράτσι μέσω της δραματικής αύξησης των φαρμάκων. Η τιμή αυξήθηκε σε 850 περίπου φάρμακα ευρείας κατανάλωσης με μέση αύξηση κατά 35%. Από αυτά σε 100 φάρμακα η αύξηση είναι στο 100% και σε ορισμένα ακόμα μεγαλύτερη με ανώτατη τιμή αύξησης στο 448%!
Λαμβάνοντας υπόψη την ετήσια κατανάλωση των συγκεκριμένων φαρμάκων προκύπτει ότι 90 εκατ. ευρώ ετησίως αλλάζουν χέρια. Από τη λαϊκή οικογένεια φεύγουν για να ενισχύσουν την κερδοφορία των φαρμακοβιομηχανιών και των μεγάλων φαρμακαποθηκών.
Ειδικότερα τα 30 εκατ. από τα 90 εκατ. θα πληρωθούν άμεσα από τα λαϊκά στρώματα με τη μορφή της συμμετοχής στις αυξημένες τιμές. Ουσιαστικά θα τα πληρώσουν ως επί το πλείστον αυτοί που εξ ανάγκης κάνουν τη σημαντικότερη χρήση φαρμάκων λόγω κατάστασης, δηλαδή οι συνταξιούχοι, οι έχοντες χρόνιες παθήσεις και τα άτομα με ειδικές ανάγκες. Τα 60 εκατ. θα τα πληρώσουν πάλι οι ίδιοι αλλά μέσω της «επιβάρυνσης του δημοσίου». Αυτή η επιβάρυνση είναι κατ’ όνομα του δημοσίου. Είναι επιβάρυνση των λαϊκών στρωμάτων αφού αυτοί πληρώνουν τις αυξημένες εισφορές στον ΕΟΠΥΥ, λόγω και των ισχυόντων ακόμα μνημονίων. Και σε όποιες περιπτώσεις χρειάζεται κάτι επιπλέον του ΕΟΠΥΥ αυτό θα καταβάλλεται από τους φόρους που πληρώνουν μισθωτοί και συνταξιούχοι, όπως αποδείχθηκε για μία ακόμα χρονιά από τις πρόσφατες φορολογικές δηλώσεις.
Ο τηλεπωλητής υπουργός για μία ακόμα φορά έκανε το θαύμα του «παρουσιάζοντας το μαύρο-άσπρο», όπως είναι ο απαραβίαστος κανόνας του στα όσα λέει και στα όσα κάνει. Προσπάθησε να αιτιολογήσει με αθλιότητες και εκβιασμούς τις αυξήσεις για να μας πει ότι πρέπει να του χρωστάμε και ευγνωμοσύνη που βρίσκουμε τα φάρμακα! Ειδικότερα σε μακροσκελή αναφορά του μεταξύ άλλων ευτράπελων ανέφερε: «Επιβάρυνση των ασθενών δεν θα υπάρξει, διότι τα φάρμακα αυτά οι ασθενείς τα αντικαθιστούσαν αναγκαστικά με άλλα, πολύ ακριβότερα φάρμακα και άρα τελικά πλήρωναν περισσότερα χρήματα».
Αθλιότητα Πρώτη: Δεν θα υπάρξει επιβάρυνση των ασθενών. Δηλαδή δεν θα πληρώσουν τις αυξημένες τιμές; Μα φυσικά και θα τις πληρώσουν. Άρα η επιβάρυνση άμεσα των 30 εκατ. ευρώ και των 60 εκατ. έμμεσα είναι σε βάρος των ασθενών. Απλά ο συγκεκριμένος τύπος που ονομάζεται «υπουργός» κοροϊδεύει ωμά τον κόσμο.
Αθλιότητα Δεύτερη: Τα φάρμακα τα αντικαθιστούσαν οι ασθενείς με άλλα ακριβότερα και συνεπώς τώρα θα επανέλθουν στην «κανονικότητα» της χρήσης των φθηνών φαρμάκων. Με αυτά ομολογεί ότι αυτός και η κυβέρνησή του «έκαναν πλάτες» και υπήρχε έλλειψη φαρμάκων οπότε οι ασθενείς υποχρεώνονταν να αγοράσουν ακριβότερα υποκατάστατα.
Τι να θυμηθούμε, ότι ο ίδιος επέτρεψε τις εξαγωγές φαρμάκων που ήταν γνωστό ότι ήταν σε έλλειψη; Ότι δεν επέβαλε κανένα περιοριστικό μέτρο ώστε να υποχρεώσει τις εταιρείες παραγωγής να διαθέτουν στην ελληνική αγορά τις αναγκαίες ποσότητες φαρμάκων; Ότι δεν έχει προχωρήσει σε έλεγχο όσον αφορά τα κόστη παραγωγής και τις διεθνείς τιμές; κ.ο.κ. Πρακτικά η κυβέρνηση και ο συγκεκριμένος υπουργός το μόνο που έκαναν ήταν, όπως θα δούμε και παρακάτω, να διευκολύνουν τα συγκεκριμένα συμφέροντα να αυξήσουν τα κέρδη τους σε βάρος του λαού.
Αυξήθηκε η τιμή σε 850 περίπου φάρμακα ευρείας κατανάλωσης με μέση αύξηση κατά 35%. Από αυτά σε 100 φάρμακα η αύξηση είναι στο 100% και σε ορισμένα ακόμα μεγαλύτερη με ανώτατη τιμή αύξησης στο 448%!
Με αυτή του την τοποθέτηση, της έλλειψης των φαρμάκων καθώς οι εγχώριες τιμές δεν ήταν συμφέρουσες για τις φαρμακοβιομηχανίες, ουσιαστικά ομολογεί το μέγεθος της ανικανότητάς του τόσο προσωπικά όσο και ως κυβέρνηση. Υποτίθεται ότι έχει εκλεγεί για να υποστηρίξει τα συμφέροντα του λαού που εκπροσωπεί. Όταν αυτός ο λαός αποδεδειγμένα πλέον, με στοιχεία του κρατικού ΚΕΠΕ και όχι κάποιου αντιπολιτευόμενου αναλυτή, έχει το χαμηλότερο εισόδημα σε αγοραστική δύναμη σε όλη την Ε.Ε. και η κυβέρνηση δεν μπορεί να του εξασφαλίσει τα αναγκαία φάρμακα σε λογικές τιμές για να ζει είναι μια κυβέρνηση ανίκανη και φυσικά επικίνδυνη για το λαό και τη χώρα.
Αντί να αναζητήσουν μηχανισμούς και τρόπους είτε να επιβάλλουν στις φαρμακοβιομηχανίες την υποχρέωση να καλύψουν τις ανάγκες του λαού, είτε να στραφούν σε εναλλακτικές προμήθειες καθώς φάρμακα δεν παράγουν μόνο οι «δυτικές» βιομηχανίες. «Υπάρχουν και αλλού πορτοκαλιές που κάνουν πορτοκάλια»…. Αλλά μία κυβέρνηση εθελόδουλη στους ξένους, που τους λέμε «συμμάχους», υπηρέτη των μεγάλων συμφερόντων δεν μπορεί να κάνει ούτε το ένα, ούτε το άλλο. Συνεπώς η λύση της υποταγής στον εκβιασμό των φαρμακοβιομηχανιών είναι μονόδρομος. Έτσι επέλεξε την αύξηση των τιμών.
Φυσικά μέσα στα φάρμακα των οποίων οι τιμές αυξήθηκαν συμπεριλαμβάνονται και είδη που δεν ήταν ποτέ σε έλλειψη ούτε υπήρχε θέμα υποκατάστασης με άλλο ακριβότερο, όπως βολεύεται να αναφέρει ο «υπουργός». Χαρακτηριστικό παράδειγμα το ευρέως χρησιμοποιούμενο διουρητικό Lasix του οποίου η τιμή αυξήθηκε κατά 40% χωρίς να υπάρχει καμία έλλειψη κ.λπ.
Αθλιότητα Τρίτη: Οι αυξήσεις των τιμών δεν είναι κάτι που έγινε μετά από 10 χρόνια όπως επίσης ισχυρίζεται ο υπουργός. Ο ίδιος στα μέσα Φεβρουαρίου για να μειωθεί το ποσό που επέστρεφαν στο κράτος (clawback) φαρμακευτικές και φαρμακαποθήκες λόγω υψηλού «τζίρου» μείωσε τις «ασφαλιστικές τιμές» των φαρμάκων που καλύπτει ο ΕΟΠΥΥ, αυξάνοντας υπέρμετρα τη συμμετοχή των ασφαλισμένων. Έτσι η συμμετοχή των ασφαλισμένων έφτασε μέχρι τον τριπλασιασμό. Φυσικά μειώθηκαν ανάλογα οι επιστροφές των φαρμακευτικών στο κράτος. Πρακτικά και με εκείνη την απόφασή του ενίσχυσε την κερδοφορία τους σε βάρος συνταξιούχων και εργαζόμενων. Πρέπει παράλληλα να θυμηθούμε τα χαράτσια που επέβαλε πρόσφατα, για τους ίδιους λόγους, στις διαγνωστικές εξετάσεις σε ιδιωτικά ιατρικά κέντρα, όταν είναι γνωστή η αδυναμία του δημόσιου συστήματος υγείας να ανταποκριθεί λόγω της συνειδητής υποστελέχωσης – υπολειτουργίας των δημόσιων δομών υγείας.
Εάν μάλιστα μπούμε σε βάθος ανάλυση για το θέμα με το φάρμακο υπάρχουν και μια σειρά ειδικές χαρακτηριστικές αποφάσεις το τελευταίο διάστημα του συγκεκριμένου υπουργού, επειδή το ζήτησαν οι φαρμακευτικές εταιρείες, που οδηγούν σε τεράστιες επιβαρύνσεις ειδικές ομάδες ασθενών. Ενδεικτικό παράδειγμα τα Trofocard για τους νεφροπαθείς (50 ευρώ μηνιαία η επιβάρυνση εδώ και αρκετούς μήνες) αλλά και μια σειρά άλλα για σημαντικές, χρόνιες ασθένειες με πολύ υψηλά κόστη φαρμακευτικής αγωγής.
Η πολιτική αυτή της παρούσας κυβέρνησης είναι δεδομένη. Προτάσεις-λύσεις υπάρχουν για να αλλάξει η κατάσταση. Όμως με το σάπιο υπάρχον πολιτικό σύστημα οι λύσεις αυτές δεν υπάρχει περιθώριο να εφαρμοστούν. Το ερώτημα είναι πόσο ακόμα θα τους ανεχόμαστε όλους….
