Οι έκνομες εκροές κεφαλαίων από την Ελλάδα, μόνο κατά την περίοδο 2003-2009, ανέρχονται σε 202,5 δισεκατομμύρια ευρώ.
Την περίοδο της «διάσωσης» (2010-2014) σημειώθηκε η μεγαλύτερη αύξηση του ελληνικού δημόσιου χρέους. Βρέθηκε εκτός ελέγχου, περνώντας από τα 299.69 δις ευρώ (129,7% του ΑΕΠ) σε 317,94 δις (177,1% του ΑΕΠ).
Το «κούρεμα» ύψους 53,5% της ονομαστικής αξίας των ελληνικών ομολόγων, επιδείνωσε ακόμα περισσότερο την κρίση… Τα συνταξιοδοτικά ταμεία σήκωσαν το μεγαλύτερο βάρος των απωλειών αυτών, καταγράφοντας ζημιές ύψους 14,5 δις.
Η ανεργία εκτοξεύθηκε από το 7,3% στο 27,9% (2008-2013)… Η ανεργία των νέων σκαρφάλωσε στο 64,9% τον Μάιο του 2013.
Οι συντάξεις μειώθηκαν, κατά μέσο όρο, σε ποσοστό 40%, ρίχνοντας κάτω από το όριο της φτώχειας το 45% των συνταξιούχων.
Σήμερα, το 23,1% του πληθυσμού ζει κάτω από το όριο της φτώχειας.
Ο κρυφός σκοπός των πιστωτών (οι οποίοι βρίσκονται σε πολύ ισχυρότερη διαπραγματευτική θέση), κατά την επιλογή του αγγλικού δικαίου, ήταν να παρακαμφθούν το Σύνταγμα και οι διεθνείς συμβάσεις της Ελλάδας, όσον αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Η διαπραγμάτευση και η υπογραφή των δανειακών συμβάσεων έλαβαν χώρα με πλήρη έλλειψη διαφάνειας και παραβίασαν τη διαδικασία που προβλέπει το Σύνταγμα. Τα Μνημόνια και οι δανειακές συμβάσεις που πρακτικά απογύμνωσαν την Ελλάδα από τα περισσότερα κυριαρχικά της δικαιώματα, αποτελούν διεθνείς συμφωνίες και έπρεπε να κυρωθούν από την ολομέλεια της Βουλής με αυξημένη πλειοψηφία τριών πέμπτων του όλου αριθμού των βουλευτών (άρθρο 36, παρ. 2 και 38, παρ. 2 του Συντάγματος).
(Τα στοιχεία είναι από το πόρισμα της Επιτροπής Αλήθειας της Ελληνικής Βουλής)
