fbpx

Mε όχημα την ποίηση: Μαρία Πολυδούρη (1902-1930)

Ω, χαμηλώστε αυτό το φως Ω, χαμηλώστε αυτό το φως! Στη νύχτα τι ωφελάει; Πέρασε η μέρα. Φτάνει πια. Ποιος ξέρει ο ύπνος μου ο κρυφός αν κάπου εδώ...

Mε όχημα την ποίηση: Νίκος Παππάς (1906-1997)

Πλησιάζοντας τα εξήντα Όταν τα πλησιάζεις με τα νούμερα ή με το νου σου ανθοβολάει ακόμα η καρδιά σαν τότε που διαβάζαμε Μαρία Δοξαπατρή και δευτερότοκους της Καμπανίας, στα...

Mε όχημα την ποίηση: Τάκης Βαρβιτσιώτης (1916-2011)

Το αίμα που χύθηκε Το αίμα που χύθηκε Δεν άφησε ίχνη Η πάχνη μαράθηκε Της καρυδιάς ο ίσκιος Πήρε τη θέση της Δίπλα στο νεκρό τζάμι Και πάνω στις άσπρες κουρτίνες Ένας...

Mε όχημα την ποίηση: Νίκος Καρούζος (1926-1990)

Ορυκτός ουρανός Ακούω ένα χτίσιμο στο στήθος. Με τρομάζει. Τι ωραίο θα ’τανε με μια ένεση να κυκλοφορούσε στο αίμα μου η επόμενη χιλιετία! Τούτος ο κόσμος μοιάζει με σκάλα. Κάθε...

Πατρικ Καβανα (1904-1967)

Ερευνώντας τον κατά Ε.Β. Ριγιέ Όμηρο Σαν τον Αχιλλέα είχες για μάνα μία θεά, Γιατί μονάχα ημίθεος μπορεί να δει Τα αθάνατα μέσα σε πράγματα θνητά. Την τρομαγμένη...

Mε όχημα την ποίηση: Νίκος – Αλέξης Ασλάνογλου (1931-1996)

Ο θάνατος του Μύρωνα Το ξέρω, δεν αξίζει τόση επιμονή μέσα στην εκμηδένιση – και όμως χρόνια μετά, ο Μύρωνας θα γίνει μουσική και φώτα αίμα και γέλιο...

Mε όχημα την ποίηση: Γιώργος Θέμελης (1900-1976)

Σκηνές από την έκπτωση Δεν κρύβεται και δε σκεπάζεται Τίποτα•  είναι ένας καθρέφτης Και μας βλέπει, καθρεφτιζόμαστε. Είδωλα είμαστε, ινδάλματα απατηλά. Πηγαίνουμε τάχα, γυρίζουμε πίσω Στη γη που γεννηθήκαμε. Ξανακάνουμε τα...

Mε όχημα την ποίηση: Μιλιτάδης Μαλακάσης (1869-1943)

Αγάπη Ας μη γυρίζει ο λογισμός στα χρόνια εκείνα πίσω, κάλιο μια τέτοια θύμηση για πάντα να χαθεί. Ποιος ξέρει, τώρα θάτανε γραφτό να σ’αγαπήσω, και  τόσο που...

Mε όχημα την ποίηση: Ρίτα Μπούμη – Παππά (1906-1984)

Τραγούδια στην αγάπη ΙΧ Κανένας δε θα δει την ομορφιά σου πιο πλάνα, πιο αφροδίσια από μένα, κι ούτε θα δει ποτέ στη ζωγραφιά σου τα θαύματα που εντός...

Με όχημα την ποίηση: Ανδρέας Καμπάς (1919-1965)

Φύλλα γλυκά Σεις φύλλα, που γνωρίζετε, πριν να ’ρθει, τον τρομερό βοριά που πάλι θα γευτείτε το θρόισμα του φλοίσβου και τους μαρτυρικούς τούς πόνους της φουρτούνας τους...