στήλες

Επειδή η τρελή πραγματικότητα των καιρών υπερβαίνει όλο και πιο συχνά την εμπρόθετη σάτιρα, αποφάσισα να ξεκουράσω αυτή τη φορά την πένα μου και να παραχωρήσω το λόγο σε έναν εξέχοντα θεοσοφιστή και -εν αγνοία του- λαμπρό σατιριστή, τον κύριο Χρήστο Γιανναρά που επανέφερε εν δόξει στη μνήμη μου τους λόγους του στομφώδη γυμνασιάρχη μου, του αείμνηστου, Τσεκούρα.

Ήταν στα μέσα της δεκαετίας του ’90, όταν ο Χάρι Πότερ άρχισε να σαρώνει τη Μεγάλη Βρετανία και να χτίζει το μύθο του στην Ευρώπη και την Αμερική.

Του Βασίλη Αλεξίου. Ο μεγάλος Άγγλος ιστορικός Eric J. Hobsbawm στην Εποχή των Επαναστάσεων γράφει: «Δεν είναι ποτέ συνετό να παραβλέπουμε το συναίσθημα, με το οποίο η λογική δεν έχει καμία σχέση. Ως στοχαστές με τους όρους των οικονομολόγων και των φυσικών, οι ποιητές είχαν υποσκελιστεί· ωστόσο έβλεπαν όχι μόνο βαθύτερα αλλά κάποτε και καθαρότερα. Λίγοι είδαν τον κοινωνικό σεισμό που προκάλεσε η μηχανή και το εργοστάσιο νωρίτερα από τον William Blake στη δεκαετία του 1790 –ο οποίος μάλιστα είχε βασιστεί μονάχα σε λιγοστά εργοστάσια και κάποιες βιομηχανικές καμίνους του Λονδίνου».