στήλες

Θα μπορούσε να είναι σενάριο ταινίας. Μου κάνουν πάντα εντύπωση αυτά τα παιχνίδια της ειδησεογραφίας. Να, όπως αυτό εδώ με τη Σούδα, που συγκεντρώνει σε μια γωνιά της χώρας όλο τον θίασο του παραλόγου, ως προς το μεταναστευτικό και την πολεμική πολιτική της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ, που γεμίζει με πτώματα μεταναστών τις θάλασσες.

Παίρνω το θάρρος να απευθυνθώ σε σας με αυτό τον τρόπο, για δυο βασικούς λόγους. Ο πρώτος είναι ότι συμφωνώ μαζί σας ότι «οι καιροί ου μενετοί» και ο δεύτερος είναι ότι σύμφωνα με τη δική σας κοινωνική ανάλυση, κατατάσσω τον εαυτό μου, εδώ και πολλά χρόνια, στους «αγωνιώντες για την πατρίδα».

Καπιταλιστική κτηνωδία.
Πριν από λίγα χρόνια, χωρίς λόγο και προφανή αιτία, οι τιμές βασικών γεωργικών προϊόντων άρχισαν ξαφνικά να αυξάνουν ραγδαία.
Μέσα σε ένα χρόνο, η τιμή του σιταριού είχε αυξηθεί κατά 80%, το καλαμπόκι κατά 90%, ενώ η τιμή του ρυζιού ανέβηκε κατά 320%. Αποτέλεσμα, η πείνα για εκατομμύρια ανθρώπους των υποανάπτυκτων περιοχών του πλανήτη, η εξαθλίωση και ο θάνατος χιλιάδων ανθρώπων για τους οποίους τα προϊόντα αυτά ήταν η βασική τους τροφή, εφόσον κι αυτή την εξασφάλιζαν.

Του Δημήτρη Α. Σεβαστάκη. Διαμορφώνεται ορμητικά ένα αντιαριστερό κλίμα, ένα είδος αντιαριστερού ρατσισμού. Εκτός των άλλων, γιατί κεντρικό πρόβλημα του συστήματος είναι οι κοινωνικές αντιστάσεις, και η σύμπασα Αριστερά, είτε ως αναφορά είτε ως πολιτική πράξη, είναι κεντρικό, δημιουργικό κομμάτι αυτών των αντιστάσεων. Ο Μίκης, κατά τον κ. Παπουτσή, «δεν δικαιούται διά να ομιλεί» γιατί εν τέλει ποιος είναι και τα βάζει με υπουργό. «΄Ο,τι γινόταν μετά τον εμφύλιο, αντεστράφη μετά τη μεταπολίτευση». Η αριστερή βάσανος έγινε απολαβή, κατά τον κ. Λοβέρδο.

Σε αντίκρισα στην οθόνη της τηλεόρασης να κραυγάζεις όπως παλιά (σα να μη συνέβη τίποτα στο μεταξύ, δηλαδή) στη θέα του αρχηγού σου, που -ανάμεσα σε σαρδάμ και παύσεις- σου ξαναπούλαγε το ίδιο χιλιοειπωμένο, και απολύτως εξοργιστικό παραμύθι, περί δημοκρατίας, πατριωτισμού και σοσιαλισμού, που τάχα μου, αποτελούν τα αγνά κίνητρα τού τρέχοντος ασύστολου, και μέχρις αηδίας υποτελούς, κανιβαλισμού του.