Απ’ το Ποτοσί ώς τη Χαλκιδική
Το Ποτοσί, λέει ο Γκαλεάνο, υπήρξε μια από τις σημαντικότερες και πολυπληθέστερες πόλεις του κόσμου. Είχε τον ίδιο πληθυσμό με το Λονδίνο, μεγαλύτερο από τη...
Λαϊκισμός και… παραστρατημένες μάζες
του Τάσου Βαρούνη* Για δεκαετίες το σύνθημα ήταν πάνω-κάτω το εξής: Η οικονομία προχωρά, η πίτα αυξάνει και κάπως θα μοιραστεί, η παγκόσμια ανάπτυξη θα...
Τεύχος πρώτο από το Respublica
Ένα νέο εγχείρημα, που φιλοδοξεί να αποτελεί μια συνάντηση με τους συμμάχους της κριτικής ικανότητας και του sensus communis, ξεκίνησε αυτό τον Φεβρουάριο από...
Κορωνοκράχ, ο βασιλιάς όλων των κραχ
του Φρεντερίκ Λορντόν* Η κατάσταση γενικής κατεδάφισης δημιούργησε, εδώ και καιρό, τις συνθήκες για ένα γενικό κραχ. Περιμέναμε απλώς το τελικό σπρώξιμο, και ιδού, ήρθε....
Τοπικότητα και μαζικός τουρισμός
του Βαγγέλη Σπαθά Στο μαύρο τοπίο της μνημονιακής περιόδου, ο μαζικός τουρισμός προσφέρει σε κομμάτια της ελληνικής κοινωνίας τη δυνατότητα επιβίωσης ή κάποιες μικρές ανάσες....
Με όχημα την ποίηση: Γιάννης Ρίτσος (1909-1990)
Με όχημα την ποίηση: Γιάννης Ρίτσος (1909-1990) Πρώτη Ηδονή Περήφανα βουνά, Καλλίδρομον, Οίτη, Όθρυς,
κυρίαρχα βράχια, αμπέλια, στάχυα κι ελαιώνες.
εδώ έχουν στήσει λατομεία, η θάλασσα τραβήχτηκε.
δυνατό μύρο...
Ενήλικες χωρίς εναλλακτική
του Χριστόδουλου Δολαψάκη «Ο κύριος λόγος που έκανα την ταινία «Ζ» ήταν φυσικά το γεγονός ότι είμαι Έλληνας. Δεν μπορώ να φανταστώ κάποιον που δεν...
Με όχημα την ποίηση: Γιώργος Σεφέρης
Ανθολόγος: Λουκάς Αξελός ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ (1900-1971) Δεν τους γνωρίσαμε Δεν τους γνωρίσαμε,
ήταν η ελπίδα στο βάθος που έλεγε
πως τους είχαμε γνωρίσει από μικρά παιδιά.
Τους είδαμε ίσως δύο...
Με όχημα την ποίηση: Γιάννης Ρίτσος
Ανθολόγος: Λουκάς Αξελός ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ (1909-1990) Αργοπορία Έφυγε γρήγορα το καλοκαίρι: Δεν προφτάσαμε.
Μεγάλα σύγνεφα κρέμονται πάνω απ’ τα βουνά
σαν προσωπεία αρχαίας τραγωδίας. Τι να κάνουμε; Τα παπούτσια μας,...
Σ’ ευχαριστώ που σε γνώρισα, συντρόφισσα Μίνα
Δεν ήθελα να είναι αλήθεια, όταν διάβασα στο Ριζοσπάστη για το «φευγιό σου». Όχι γιατί τα χρόνια της ζωής σου ήταν λίγα, αλλά γιατί τα δικά μας χρόνια είναι δύσκολα και αγωνιστές-κομμουνιστές σαν εσένα, είναι για μένα τουλάχιστον, απάγκιο και διαβεβαίωση πως «καλά έκανα» κι’ ας μην κατάφερα να τα κάνω όλα καλά.
