στήλες

Σε μια περίοδο που ο ΣΥΡΙΖΑ αντιμετωπίζει προβλήματα και δυσκολίες, η αιτιολόγηση των πολιτικών επιλογών συνιστωσών του, έχει τη σημασία της.

Το Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής - Ελεύθερη Αττική, ο υποψήφιος περιφερειάρχης Αλέκος Αλαβάνος, οι υποψήφιοι/ες και όλοι οι σύντροφοι και συντρόφισσες που συμμετέχουμε σ’ αυτό, εκφράζουμε τα βαθύτερα συλλυπητήριά μας για το θάνατο του συντρόφου Αλέκου Λύτρα, στην οικογένειά του και στην Ομάδα Ρόζα και το Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα.

Ο Κουνενής, την περασμένη εβδομάδα, σας έδωσε πρακτικές συμβουλές για τη γαστρονομία στην εποχή του Mνημονίου. Φυλάξτε τις συνταγές για την παξιμαδοποίηση του σκατού, θα σας φανούν χρήσιμες. Και ετοιμαστείτε για ανάλογες αλλαγές και σε άλλες βασικές βιολογικές λειτουργίες, πέραν της πληρώσεως και εκκενώσεως του πεπτικού σας σωλήνα. Μια και η Αυτού Ελεεινότης, ο ΓΑΠ, έχει αποφασίσει να σώσει εκτός από την Ελλάδα και όλη την Ευρώπη, θα πρέπει να προετοιμαστείτε για το ενδεχόμενο η σωτηρία να έχει επιπτώσεις ακόμη και στον τρόπο που ανασαίνουμε. Κρατήστε την ανάσα σας, λοιπόν.

Είμαι ξαπλωμένος στο χειρουργικό ράντζο και περιμένω ανήσυχος την έναρξη της εγχειρητικής διαδικασίας. Οι γιατροί συνωστίζονται δίπλα μου και μιλάνε φωναχτά, ενώ η κάμερα μεταφέρει την εικόνα μας στα πέρατα του κόσμου. Από τη γιγάντια οθόνη μπορώ και παρατηρώ σε δεκάδες παράθυρα τις εκφράσεις των εκπροσώπων του διεθνούς ιατρικού τιμ που, καθ’ όλη τη διάρκεια της επέμβασης, θα καθοδηγεί τους δικούς μας διακεκριμένους επιστήμονες.

Ήταν μια όμορφη μέρα η 23η του Φλεβάρη. Έβλεπες μια πολύχρονη οργή και θυμό να γίνονται συνθήματα και απόφαση για αγώνα, διέκρινες την αξιοπρέπεια να μετασχηματίζεται σιγά-σιγά σε πολιτική στάση, κόντρα σε φόβους και δισταγμούς ανθρώπινους, κόντρα σε σχεδιασμούς και τερτίπια «ηγετών», κόντρα σε διαδόσεις και απειλές προβοκατόρων για προβοκάτσιες.

Μια ζωή σε θυμάμαι να τρέχεις. Πάνω-κάτω, σκάλες, ανηφόρες, κατηφόρες, από το υπόγειο στο ρετιρέ κι ύστερα πάλι στο υπόγειο, δεξιά-αριστερά, με τα πόδια ή με τη βέσπα - «Καλέ μου άνθρωπε, ξέρεις από βέσπα;», Τελικά, έμαθες από βέσπα ή κόλλησες στο «μια ζωή ποδήλατο»;

Βαριέμαι και κάνει ζέστη και λείπουν οι περισσότεροι φίλοι μου και τα παιδικά στην τηλεόραση τα ’χω δει εκατό φορές, όλο επαναλήψεις. Κι έχω τον μπαμπά όλη μέρα στα πόδια μου να ξεφυσάει και να βρίζει κάποιον κύριο «πούστη» που τον απόλυσε κατακαλόκαιρο. Και βρίζει και κάποιον ΓΑΠ και κάποια Αγγέλα που δεν τους ξέρω. Και του λέω, «αφού κάθεσαι, γιατί φέτος δεν πάμε διακοπές -όχι στο χωριό, στο σπίτι της γιαγιάς- κάπου με παραλία, όπως πέρσι». Ο μπαμπάς μου χαμογελάει και μου λέει «φέτος δεν γίνεται, τα λεφτά της αποζημίωσης πρέπει να τα φυλάξουμε ως κόρη οφθαλμού». Εγώ δεν ξέρω ούτε τον κύριο οφθαλμό ούτε την κόρη του, καταλαβαίνω ότι υπάρχει πρόβλημα με τα λεφτά, δεν φτάνουν, κάτι τέτοιο...

Για πολλά χρόνια πίστευα, βαθιά, πως μια από τις πιο επαναστατικά δημιουργικές περιόδους της ζωής μου, ήταν όταν συμμετείχα σε πάνω από 9-10 «σχήματα». Ίσως και λίγα λέω. Επιτροπές, συσπειρώσεις, ομάδες δουλειάς, σχήματα με βάση το πρόβλημα, επιτροπάτα με βάση την επικαιρότητα και ό,τι είδους «συσπείρωση» μπορεί να σκεφτεί ένας αριστερός εγκέφαλος.