στήλες

Φέτος δεν πήγαμε διακοπές γιατί ο μπαμπάς έχασε τη δουλειά του και η μαμά παίρνει λιγότερα λεφτά από τη δική της δουλειά, που δεν την έχασε ακόμα. Έτσι, καθίσαμε σπίτι και ζεσταινόμασταν πολύ και γκρινιάζαμε όλοι μας. Ο μπαμπάς και η μαμά γιατί δεν φτάνουν τα λεφτά, η μπέμπα κι εγώ γιατί στενοχωριόμασταν που βλέπουμε τον μπαμπά και τη μαμά λυπημένους και γιατί περιμέναμε τόσο τις διακοπές αλλά, τελικά, δεν θα κάνουμε, και δεν ξέρουμε πια αν θα ξανακάνουμε ούτε του χρόνου, του παραχρόνου ή του παραπαραχρόνου, κι αυτό πρέπει να το συνηθίσουμε, αλλά δεν μας αρέσει καθόλου· οπότε, πώς να το συνηθίσουμε;

Του Μάκη Καβουριάρη. Επιχειρησιακές συμβάσεις, μείωση μισθών, απολύσεις, ελαστικές μορφές απασχόλησης, μετατροπή θέσεων πλήρους απασχόλησης σε μερική απασχόληση και σε εκ περιτροπής απασχόληση, αδήλωτη και ανασφάλιστη εργασία και άλλα πολλά που συνθέτουν τις εργασιακές σχέσεις, τις συνθήκες εργασίας και τους μισθούς στην εποχή του Μνημονίου, διαμορφώνουν το ζοφερό τοπίο μέσα στο οποίο κινούνται οι εργαζόμενοι στην προσπάθειά τους να επιβιώσουν στην αγορά εργασίας και να αποφύγουν το άλλο ζοφερό τοπίο που το όνομα του είναι ανεργία.