Με όχημα την ποίηση: Ανώνυμος (τέλη 18ου – αρχές 19ου αιώνα)
Ο Ρωσσαγγλογάλλος
Ειπέ μας, ω φιλέλληνα, πώς φέρτε την σκλαβίαν,
και την απαρηγόρητον των Τούρκων τυραννίαν;
Πώς τες ξυλιές και υβρισμούς και σιδηροδεσμίαν,
παίδων, παρθένων, γυναικών ανήκουστον φθορίαν;
Πώς...
Με όχημα την ποίηση: Βίκτωρ Ουγκώ (1802-1885)
Το Ελληνόπουλο
Le turcs ont passé la. Tout est ruine et deuil…
Victor Hugo Τούρκοι διαβήκαν. Χαλασμός, θάνατος, πέρα ως πέρα.
Η Χίο, τ’ολόμορφο νησί, μαύρη απομένει...
Με όχημα την ποίηση: Γιάννης Ρίτσος (1909-1990)
Μετά την Ήττα
Υστερ’ απ’ την πανωλεθρία των Αθηναίων
στους Αιγός Ποταμούς,
και λίγο αργότερα
μετά την τελική μας ήττα,
– πάνε ποια οι ελεύθερες κουβέντες μας,
πάει κι η...
Mε όχημα την ποίηση: Μελισσάνθη (1907-1990)
Τα Σάνδαλά μας
Τα σάνδαλά μας στου βουνού τους πρόποδες
ξεχνούσαμε. Και στους φτωχούς σπουργίτες
το σάκκο μας αφήναμε με το ψωμί.
Σαν σε ναό ανεβαίναμε γυμνόποδες
κι ως...
Με όχημα την ποίηση (24/3/2023)
Κώστας Καρυωτάκης (1896-1928)
Διάκος Μέρα τ’ Απρίλη
Πράσινο λάμπος,
γελούσε ο κάμπος,
με το τριφύλλι. Ως την εφίλει
το πρωινό θάμπος
η φύση σάμπως
γλυκά να ομίλει. Εκελαδούσαν
πουλιά, πετώντας
όλο πιο πάνω. Τ’ άνθη ευωδούσαν
κ’ είπε...
Με όχημα την ποίηση: Ανέστης Ευαγγέλου (1937-1994)
Χιόνι της Μοίρας
Ήτανε μόνο δεκατέσσερω χρονώ,
μόλις που πήρε να μαυρίζει τρυφερό χνούδι
στο πρόσωπό του και το καρύδι του λαιμού
να ξεχωρίζει και στον καθρέφτη κάθε...
