fbpx

Mε όχημα την ποίηση: Γεώργιος Τερτσέτης (1800-1874)

Ο Ιμπραήμ και ο Κιουταχής (Ιστορικό) Ο Ιμπραΐμης κίνησε να πάει στο Μεσολόγγι, έστησε τα τσαντήρια του αγνάντια από το κάστρο, τον Κιουταχή εκάλεσε δια να συνομιλήσουν• «Κακά σε...

Με όχημα την ποίηση: Γιώργος Σαραντάρης

  Ανθολόγος: Λουκάς Αξελός   ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΑΡΑΝΤΑΡΗΣ (1908-1941)   Ο Ύπνος Ο ύπνος είναι ένας απλοϊκός άνθρωπος Γεμάτος δώρα Που τα χαρίζει σ’ όλους Που τα μαζεύουν όλοι Ο ύπνος είναι ένας κύκνος αυθόρμητος Που...

Με όχημα την ποίηση: Κωνσταντίνος Καβάφης (1863-1933)

Ποσειδωνιάται Την γλώσσα την ελληνική οι Ποσειδωνιάται εξέχασαν τόσους αιώνας ανακατευμένοι με Τυρρηνούς, και με Λατίνους, κι άλλους ξένους. Το μόνο που τους έμενε προγονικό ήταν μια ελληνική γιορτή,...

Με όχημα την ποίηση (φ.268)

Ανθολόγος: Λουκάς Αξελός     ΓΚΕΟΡΓΚΕ ΜΠΑΚΟΒΙΑ (1881-1957)   Πρόζα   Η απεχθής αγάπη, ένας κύκνος παιδί εκφυλισμένο και παραμορφωμένο παραληρώντας, χτες, ξεψύχησε.   Εδώ, περαστικοί διαβάτες μέσα στο δρόμο, πέθανε∙ πνιγμένη απ’ τα λεφτά που σέρνονται στον κόσμο αυτό...

Με όχημα την ποίηση: Σαλβαδόρ Νόβο (1904-1974)

Της νύχτας ο ανανεωμένος θάνατος Της νύχτας ο ανανεωμένος θάνατος όταν πια δε μας μένει παρά το σύντομο φως της συνείδησης κι η ξάπλα μας δίπλα στα...

Με όχημα την ποίηση: Ματσούο Μπασό (1644-1694)

  Ανθολόγος: Λουκάς Αξελός   Μόνο τα όνειρά μου συνεχίζουν 1 Πάει κι αυτό το φθινόπωρο. Ένα σύννεφο κι ένα πουλί μεγαλύτερος. 2 Μπλε το πέλαγος, βαθύ, φουρτουνιασμένο. Το φεγγάρι κουτσοπίνει το κρασί του με...

Με όχημα την ποίηση (φ. 306)

Ανθολόγος: Λουκάς Αξελός   ΓΙΑΝΝΗΣ  ΣΚΑΡΙΜΠΑΣ    (1893-1984)         Οι Φίλοι   Πήγαιναν τα σύγνεφα έρημα στο δείλι, τα βουνά βουβά στην ατμοσφαίρα, ταξιδεύαν μου –αμίλητοι– οι φίλοι στον αγέρα.   Είπα: οι φίλοι μου!...

Με όχημα την ποίηση: Μπαρουίρ Σεβάκ (1924 – 1971)

Είμαστε λίγοι, αλλά μας λένε Αρμένιους Είμαστε λίγοι, αλλά μας λένε Αρμένιους Δεν βάζουμε τον εαυτό μας πάνω από κανέναν. Απλά παραδεχόμαστε επίσης Ότι μόνο εμείς έχουμε το...

Mε όχημα την ποίηση: Νίκος Καρούζος (1926-1990)

Ορυκτός ουρανός Ακούω ένα χτίσιμο στο στήθος. Με τρομάζει. Τι ωραίο θα ’τανε με μια ένεση να κυκλοφορούσε στο αίμα μου η επόμενη χιλιετία! Τούτος ο κόσμος μοιάζει με σκάλα. Κάθε...