πολιτισμός

Του Ηρόστρατου. Για ό,τι θα διαβάσετε από τούδε και στο εξής, φταίνε δύο: Ο «ταξιτζής του Δρόμου» και ο γιος μου! Βλέπετε, ανακάλυψα πως το… βρομόπαιδο, αντί να διαβάζει τα πονήματα του πατέρα του, άνοιγε την εφημερίδα στη στήλη του ταξιτζή, έσκαγε στα γέλια και μου την έδινε πίσω.
-Δεν θα διαβάσεις αγόρι μου το άρθρο μου για το…
-Αργότερα! Τώρα πάω στον Κωνσταντίνο.
Καταλαβαίνετε την πίκρα του πατέρα…
Ως δυναμικός άνθρωπος αποφάσισα να αντιδράσω:
Χιούμορ εσύ ταξιτζή;
Χιούμορ κι εγώ!
Αληθινές ιστορίες εσύ;
Αληθινές ιστορίες κι εγώ.
Κι έτσι γεννήθηκε η στήλη του Ηρόστρατου. Θα αφήσω το όνομά μου στην ιστορία διά της κατεδαφίσεως/πυρπολήσεως!

Καθώς η Παιδεία γυρίζει δεκαετίες πίσω, το Μάθε παιδί μου γράμματα, ξαναγίνεται επίκαιρο. Έτσι, επιστρέφει στις αίθουσες για να δουν οι νεότεροι το… μέλλον τους επί της οθόνης. Θυμήθηκα κι εγώ το Μουσείο στην ταινία με το έκθεμα - κονσερβοκούτι από το «συμμοριτοπόλεμο». Προτείνω, αν γυριστεί σίκουελ της ταινίας να υπάρχουν εκθέματα με αβγά, γιαούρτια και ντομάτες με ταμπελίτσα: «Με αυτά ο ΣΥΡΙΖΑ τρομοκρατούσε τους ανθρώπους που προσπαθούν να σώσουν τη χώρα»!

Με 811.000 ανέργους, άλλη μια ταινία γίνεται επίκαιρη και επιστρέφει. 50 χρόνια μετά, η Συνοικία το Όνειρο του Αλέκου Αλεξανδράκη, άρχισε προβάλλεται από τις 9 Ιουνίου, αποκλειστικά, στον κινηματογράφο Ζέφυρο, τιμώντας την περιοχή των Άνω Πετραλώνων, όπου γυρίστηκε.

Καθώς όλα γυρίζουν προς τα πίσω, θυμήθηκα και τα παλιά ανέκδοτα με τους «ελέφαντες». Σήμερα τους έχει αντικαταστήσει ο… Τσακ Νόρις, που κάνει θραύση στο Διαδίκτυο. Μερικά δείγματα του ιδιότυπου χιούμορ:
Ο Τσακ Νόρις ξέρει ΠΟΥ πάει ο Καραμήτρος.
Ο Χριστός δεν αναστήθηκε... Απλά ο Τσακ Νόρις του έδωσε μια 2η ευκαιρία.
Γιατί ο πλανήτης Άρης δεν κατοικείται; Γιατί ο Τσακ Νόρις είναι Παοκτζής.
Ο Τσάκ Νόρις έχει μόνο ένα χέρι. Το πάνω χέρι.
O Tσακ Νόρις εχει πιει internet cafe

Εμείς το ανέκδοτο το κάναμε υπουργό Πολιτισμού. Ο κολοσσός των γραμμάτων, των τεχνών και του τουρισμού έκανε την τιμή στους ηθοποιούς του θεάτρου να τους δεχτεί σε συνάντηση. Κατόπιν αυτού προβλέπεται θεατρικός οργασμός με νέα ολόφρεσκα έργα:
-Περιμένοντας τον Παύλο
-Γερουλάνος και Ιουλιέττα
-Η φάρμα των Γερουλάνων
-Παραμύθι χωρίς νόημα

«…Τα πρώτα του λογοτεχνικά κείμενα είναι γραμμένα στα αγγλικά, με μεταφραστή προς τα ελληνικά, αρχικά, τον Ερρίκο Μπαρτζινόπουλο και επιμελητές τον Θανάση Νιάρχο και τον Χριστόφορο Λιοντάκη, και αργότερα τον ίδιο…». Τα γράφει ανερυθρίαστα για τον εαυτό του ο Νίκος Παπανδρέου. Εγώ, πάλι, γιατί είχα την εντύπωση πως η λογοτεχνία έχει σχέση με τη γλώσσα; Αφορμή για τις σκέψεις η κοινή έκδοση βιβλίου με τον Βασίλη Βασιλικό.  Ο συγγραφέας του Ζ με τον… ανύπαρκτο συγγραφέα!

Δεν γνωρίζω τα παρασκήνια, ούτε θέλω να μπω σε λεπτομέρειες, όμως η διαμάχη Κέδρου-Άλκης Ζέη με αφορμή τη μετακίνηση της αγαπημένης συγγραφέως στο Μεταίχμιο, μου φέρνει μια θλίψη και σηματοδοτεί το τέλος μιας εποχής…

Τρέμε ταξιτζή!

Ελάχιστα πράγματα γνωρίζουμε για το θεατρικό συγγραφέα του 19ου αιώνα Γεώργιο Η. Ησαΐα. Αν, λοιπόν, τον μνημονεύουμε δεν είναι για να «φωτίσουμε» τον άγνωστο βίο του, όσο για να αναδειχθούν οι εκπληκτικές οικονομικοπολιτικές αναλογίες τού σήμερα με τις αρχές του 20ού αιώνα. Τότε, λοιπόν, στα 1900 ο Γ. Ησαϊας έγραψε ένα έργο με τίτλο Ο έλεγχος, αντικείμενο του οποίου ήταν τα μεθεόρτια του ατυχούς πολέμου του 1897 και ο ταπεινωτικός οικονομικός αποκλεισμός που μας επέβαλε το τότε ΔΝΤ των ισχυρών χωρών.