πολιτική

Τι είναι το φαινόμενο που παρατηρείται όταν μια ισχυρή χώρα ή μια ομάδα ισχυρών χωρών και οι επιχειρήσεις τους λεηλατούν, με τη συνεργασία (και με το αζημίωτο) της τοπικής πολιτικής και οικονομικής ελίτ, μια οικονομία, καταστρέφοντας την παραγωγική της βάση, ληστεύοντας τους πόρους και τις πρώτες ύλες της, μετατρέποντάς τη σε αγορά εισαγωγών των δικών τους προϊόντων, συνάπτοντας προνομιακές συμβάσεις, ενώ ταυτόχρονα ωθούν στο δανεισμό (από τους δικούς τους τραπεζίτες) κράτη και νοικοκυριά, αποσπώντας τεράστιους τόκους και συνάπτουν συνθήκες που κατοχυρώνουν όλα τα παραπάνω;

Λένε ότι στο στόχαστρο της αντιτρομοκρατικής είναι η «γενιά» του ’95, όσοι δηλαδή, είχαν συλληφθεί στο Πολυτεχνείο εκείνη τη χρονιά. Για όσους δεν θυμούνται, ήταν πάλι το ΠΑΣΟΚ που διέταξε τα ΜΑΤ να εισβάλουν στο Πολυτεχνείο και να κάνουν μαζικές συλλήψεις (500 νεαρούς). Η πιο μεγαλοπρεπής καταπάτηση του ασύλου από το 1973. Ο λόγος ήταν απλός:

Η κυβέρνηση της Ρουμανίας, διαπιστώνοντας πως πάνω από τους μισούς κατοίκους της χώρας είναι υπέρβαροι, αποφάσισε να πάρει δραστικά μέτρα.

Ανακοίνωσε, λοιπόν, την επιβολή υψηλού ειδικού φόρου στα τρόφιμα που…παχαίνουν, ελπίζοντας πως οι Ρουμάνοι θα γίνουν πιο κομψοί, αλλά θα εξοικονομηθούν και περίπου 1 δισ. ευρώ για την εξυπηρέτηση του εθνικού χρέους.

Σε μια περίοδο πυκνών πολιτικών γεγονότων, με την οικονομική κρίση να αναδεικνύει αδιέξοδα, όρια, αλλά και καθήκοντα, ο Αλέκος Αλαβάνος σε μια συνέντευξη-ποταμό μιλά στο Δρόμο για όλους και για όλα.

 Υπό τον φόβο μιας κρίσης εξουσίας, το κομματικό σύστημα αναζητεί εναλλακτικές λύσεις για την πολιτική διαχείριση της κοινωνικής δυσφορίας

Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου

Πιστεύω ότι υπάρχει –ότι πρέπει να υπάρχει– ένα όριο ανοχής για τους ψηφοφόρους και για πολλά στελέχη του ΠΑΣΟΚ στην πολιτική και ηθική αγυρτεία αυτής της κυβέρνησης. Και πιστεύω –θέλω να πιστεύω– ότι το ολοκαύτωμα των εργαζομένων που επιχειρεί, εξάντλησε αυτό το όριο ανοχής.

Στην πρόσφατη διαδήλωση (Πέμπτη, 15/4) για την αποφυλάκιση του Μάριου Ζ., ακούστηκε ένα ευρηματικό σύνθημα: «Παρασκευή το Δάνειο και πώς να το ξεχάσω – Το Σάββατο η γιάφκα για να το ξεπεράσω». Είχε μαθευτεί πως την Δευτέρα θα καταφθάσουν οι «εκτιμητές» του Οργανισμού για να προχωρήσει το «Δάνειο», η κατάσχεση και ληστεία της χώρας.

Η εκτέλεση του αντιεξιουσιαστή Λάμπρου Φούντα και ο εντελώς άδικος χαμός του 15χρονου Αφγανού από μια «ορφανή» βόμβα στα Πατήσια, υπήρξαν η «νομιμοποιητική» βάση για τον Μιχάλη Χρυσοχοΐδη να εξαπολύσει μια καλά ενορχηστρωμένη επίθεση καταστολής και τρόμου.

Ώρα να τελειώνουμε με τα αξιώματα και τα… αριστερά καταστροφολογικά σενάρια. Του Χρίστου Κατσούλα.