αριστερά

Του Δημήτρη Παυλίδη*

Εάν είναι σωστή η υπόθεση πως τα σύγχρονα φαινόμενα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης δεν είναι απλά και μόνο η χρεοκοπία ενός μοντέλου που κυριάρχησε τις τελευταίες δεκαετίες, συγκυριακά προβλήματα ή αποτέλεσμα αδιέξοδων πολιτικών, αλλά εκπηγάζουν από τα έγκατα της καπιταλιστικής παραγωγής και έχουν καθολικό χαρακτήρα, τότε οι ριζικές ανακατατάξεις και οι ιστορικού χαρακτήρα ανατροπές που προμηνύουν δεν αφορούν μόνο τον αντίπαλο.

Για την εκλογή της Χρυσής Αυγής στο δήμο της Αθήνας.

Του Ευτύχη Μπιτσάκη

Στο προηγούμενο σημείωμα (Δρόμος, 4 Ιουνίου), είχα υποστηρίξει, στηριζόμενος και σε επιχειρήματα ειδικών, ότι η καταστροφική πορεία της ελληνικής οικονομίας δεν ήταν μονόδρομος. Ότι η αντιμετώπιση του «χρέους» μπορούσε να γίνει μια πολιτική αξιοποίησης εγχώριων πόρων. Εν τω μεταξύ η εκποίηση του δημόσιου κοινωνικού πλούτου συνεχίζεται και επιταχύνεται.

Θα ήθελα αρχικά να αναφέρω τέσσερα χαρακτηριστικά της κρίσης, όπως τα αντιλαμβάνομαι, τα οποία μας προσδιορίζουν και ορισμένα συστατικά της στρατηγικής εξόδου απ’ αυτήν.

Του Μάρκου Δεληγιάννη. Σκέψεις μύριες πέρασαν απ’ του μυαλού μου την οθόνη, τούτες τις νύχτες του Γενάρη, καθώς φαιές πατούσες οργώνανε ανενόχλητα τους δρόμους της έρημης πόλης.

Μερικές σκέψεις από έναν νέο ΣΥΡΙΖΑίο, αλλά παλιό, αριστερό.

Ας αφήσουμε τις ντουφεκιές στον αέρα κι ας συζητήσουμε ειλικρινά. Του Ερρίκου Φινάλη