fbpx

Το Άουσβιτς, σήμερα…

Γράφει ο Γιώργος Α. Λεονταρίτης Η επέτειος της απελευθέρωσης όσων ζωντανών-νεκρών είχαν απομείνει στο Άουσβιτς, όταν μπήκε μέσα ο σοβιετικός στρατός, ξανάφερε στη μνήμη τη...

Επιλεκτική πρεσβυωπία

Του Χρίστου Καραθανάση   Πατησίων και Στουρνάρη… Το φανάρι κόκκινο… περιμένει… Μέσα του Νοέμβρη, λιακάδα κι ως συνήθως βιάζεται. Δουλειές, τι να κάνουμε! Σαράντα ένα χρόνια...

Ο Αλέξανδρος Υψηλάντης στη Μολδοβλαχία και η αρχή της Εθνικής Παλιγγενεσίας

του Κυριάκου Χατζηκυριακίδη* Σύμφωνα με τον αείμνηστο ακαδημαϊκό Διονύσιο Ζακυθηνό η επανάσταση στη Μολδοβλαχία «περιέπεσεν εις αφάνειαν και οιονεί εξεκόπη του κορμού της Επαναστάσεως». Ήταν...

Πλατεία Δημοκρατίας

του Γιώργου Κατραντσιώτη* Τις τελευταίες μέρες γίναμε μάρτυρες μιας άγριας καταστολής σε τόπους δημόσιας συνάθροισης με πρόφαση την αντιμετώπιση συνθηκών πανδημίας και εγκληματικότητας. Το γεγονός...

Ιδιωτικοποίηση Κοινωφελών Επιχειρήσεων

Κύκνειο άσμα του συναινετικού συνδικαλισμού ή απαρχή ταξικής ανασύνθεσης του κινήματος; Του Ανέστη Ταρπάγκου.

Η αποκρατικοποίηση των ΔΕΚΟ ξεκίνησε στα μέσα της δεκαετίας του 1990 από την τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ (του εκσυγχρονισμού και της αναδιάρθρωσης) με μια μακροχρόνια και σταθερή επιδίωξη τη μετοχοποίηση ενός μεγάλου -ωστόσο μειοψηφικού- πακέτου του μετοχικού τους κεφαλαίου (ΔΕΗ, ΟΤΕ κ.λπ.). Στην πενταετία της κυβερνητικής διαχείρισης της Ν.Δ., συνεχίστηκε με μεγαλύτερη ένταση η πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων των κοινωφελών επιχειρήσεων, καταλήγοντας στη μεταβίβαση της πλειονότητας του μετοχικού τους κεφαλαίου στις ιδιωτικές επιχειρήσεις (λ.χ. ΟΤΕ στη Γερμανική Τηλεφωνία) ή στην ολοκληρωτική τους εκχώρηση στο ιδιωτικό κεφάλαιο (π.χ. Ολυμπιακή Αεροπορία).

Σκύλευση νεκρών

Το τελευταίο διάστημα θέλουν να συνηθίσουμε να παρακολουθούμε απαθείς την σκύλευση νεκρών. Η σκύλευση (η αρπαγή των ενδυμάτων και των όπλων ενός νεκρού –...

Πόσο χρήσιμες για τον τόπο ήταν οι πρόσφατες εκλογές;

του Δημήτριου Δούκα Σουφλέρη Οι εκλογές είναι η αναγκαία και ικανή συνθήκη για να υπάρχει δημοκρατία, ιδίως αντιπροσωπευτική και κοινοβουλευτική (1). Συνεπώς μοιάζει περιττό το...

Τι ωραίος ανασχηματισμός!

του Πέτρου Πιζάνια* Ανάρτησα στον τοίχο, όπως οι ντετέκτιβ, τις φωτογραφίες των νέων υπουργών, αναπληρωτών, υφυπουργών κ.τ.λ. και προσπάθησα να αντιληφθώ τη λογική του ανασχηματισμού....

Βία και Αριστερά | του Ευτυχή Μπιτσάκη

Συμπληρώθηκαν δέκα χρόνια από το σκοτεινό και ανεξιχνίαστο έγκλημα της Marfin. Η κυβέρνηση οργάνωσε με την ευκαιρία, εκδήλωση, παρουσία και της Προέδρου της Δημοκρατίας....

Τι Αριστερά θέλουμε, ποια Αριστερά μπορούμε;

Του Θανάση Κάππου. Μια μεγάλη μερίδα της ελληνικής κοινωνίας σήμερα και ιδιαίτερα υπό το βάρος των δύσκολων συνθηκών και συγκυριών παρουσιάζει την ανάγκη τού να δρέπει το χαρακτηρισμό του αριστερού ή, εν πάση περιπτώσει, του δημοκράτη.
Αν μιλήσουμε και για τη μερίδα εκείνη των συντρόφων μας (με την ευρύτατη έννοια του όρου) που θέλουν να αυτοαποκαλούνται κομμουνιστές, τότε τα πράγματα αλλάζουν δραματικά.