αρχείο στηλών

Τoυ Χρήστου Πραμαντιώτη

Τώρα που, στο φόντο της κρίσης, σκάει η φούσκα του Τύπου, αποκαλύπτεται η «γύμνια του βασιλιά», αφήνοντας να φανεί ένα τοπίο που φαντάζει εφιαλτικό για τους εργαζόμενους στα Μέσα Ενημέρωσης. Από τη μια βλέπει κανείς έντυπα να ανοιγοκλείνουν, κεφάλαια να πηγαινοέρχονται και νεόκοπους εκδότες να σαρώνουν την αγορά των media, ενώ από την άλλη, οι απολύσεις (κανονικές και «εθελούσιες»), η μετατροπή των εργασιακών σχέσεων σε... ελευθεροεπαγγελματικές (βλ. «μπλοκάκι»), οι οφειλές δεδουλευμένων έως και αρκετών μηνών, είναι καθημερινό πλέον φαινόμενο.

Του Μάριου Διονέλλη.

Δεν έχω καταφέρει ακόμα να δω τη σειρά, αλλά μαθαίνω ότι πέφτει πολύ κλάμα… Βλέπω κόσμο έτοιμο να συγκινηθεί, να βρεθεί την επομένη και να μιλήσει στο γραφείο για το σίριαλ. Μια συγκίνηση ομαδόν κάθε Δευτέρα βράδυ.

https://imerologiomiasksenis.blogspot.com/

Η «ξένη» γράφει με νοσταλγία για τα παιδικά χρόνια στην πατρίδα της, πιστεύοντας πως «Πατρίδα μου είναι τα παιδικά μου χρόνια. Εκεί ανήκω και εκεί γυρνάω πάντα». Έχουν μια πίκρα οι αναρτήσεις στο μπλογκ της «ξένης» και παράλληλα μια σκληρή ματιά στη «δική» μας νέα γενιά που τα βρίσκει έτοιμα, ενώ εκείνη ό,τι έχει το έχει κατακτήσει μόνη της. Ίσως υπερβολικά καταδικαστική για κάποιους συνομηλίκους της. Αλλά, καλύτερα, ακούστε τη «φωνή» της.