πολιτισμός

Marc Henri Piault,  Ανθρωπολογία και κινηματογράφος. Πέρασμα στην εικόνα, πέρασμα από την εικόνα. Εκδόσεις Μεταίχμιο, σελ. 429. Tου Σωτήρη Δημητρίου.

Ουτοπίες και πραγματικότητα. Μια συζήτηση του Θανάση Ρεντζή με τον Σταμάτη Μαυροειδή.

Γράφει ο Δημήτρης Σεβαστάκης.

Πάνω στα εκχερσωμένα αμπέλια και τους αγρούς από κοκκινόχωμα, τα καμένα πεύκα και τους σφετερισμούς γης, χτίστηκε η νεότατη Αθήνα, της Παλλήνης, του Κορωπίου, του Μαρκόπουλου αλλά και της Καλλιτεχνούπολης και της Πλάτωνος πολιτείας. Η πολιτικής της γούργιας «χτίστε ό,τι χτίζεται, κάψτε ό,τι καίγεται, καταπατήστε ό, τι μπορείτε», απέδωσε την καινούργια Αθήνα των Μεσογείων.

Της Δέσποινας Κουτσούμπα

Ιδιαίτερη αναφορά επιφύλαξε το «επικαιροποιημένο Μνημόνιο» στη νομοθεσία για την προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς (και του φυσικού περιβάλλοντος, βεβαίως βεβαίως), αυτή τη «θηλιά» στο λαιμό της ανάπτυξης (όπως αυτοί εννοούν την «ανάπτυξη»). Ποιος να το περίμενε ότι, είκοσι χρόνια μετά, θα αποδεικνυόταν τόσο επίκαιρος ο Κ. Μητσοτάκης όταν έλεγε ότι η Αρχαιολογική και η Δασική Υπηρεσία είναι οι δύο μεγάλες πληγές της χώρας…

Της Αλίκης Βεγίρη

Άντε να γράψεις τώρα, καλοκαιριάτικα, άρθρο επιστημονικό, βαρύ κι ασήκωτο. Αν δεν έχει κάτι το δροσερό, κάτι το kinky και το ελκυστικό δεν πρόκειται να καθίσει κανείς να το διαβάσει. Διότι, δεν πάει να γράφεις για μαύρες τρύπες και παλλόμενους γαλαξίες, νετρίνα και σωματίδια του Θεού και του διαβόλου, άντε το πολύ - πολύ να βρεθεί κανένας περίεργος να κάτσει να τα διαβάσει, και άντε κανένας άλλος να τα ευχαριστηθεί. Ο κόσμος, γιε μου, στα βάσανα που τού ’πεσαν, εσχάτως, θέλει κάτι ελαφρύ για να ξεδώσει και να ξενταλκαδιάσει.