Ο κοσμοπολιτισμός
70 χρόνια από την ίδρυση του ΕΑΜ – Δεύτερο μέρος
Το δεύτερο μέρος του αφιερώματος του «Δρόμου της Αριστεράς» στα 70χρονα του ΕΑΜ. Σε αυτό το τεύχος διαβάστε:
Στον καιρό του Νόιμπαχερ - Εισαγωγικό σημείωμα του Γιάννη Σκαλιδάκη
H Αντίσταση στην Ευρώπη 1939-45: Ολοκληρωτικός πόλεμος και ηθικά διλήμματα - Βαγγέλης Τζούκας
Συνέντευξη με τον Γιώργο Μαργαρίτη: «Το ΕΑΜ είναι το εργαλείο του λαού»
Ομιλία του Γιώργου Μαργαρίτη στη Βιάννο, 16 Σεπτεμβρίου 2011: Ο ναζισμός ήταν μέρος της ευρωπαϊκής ιστορίας
Από το ΕΑΜ ως μέτωπο στο ΕΑΜ ως συνασπισμό κομμάτων - Μιχάλης Π. Λυμπεράτος
Τα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα στα Βαλκάνια - Φοίβος Οικονομίδης
Κεκτημένη ταχύτητα
Προσπέρ – Ολιβιέ Λισαγκαρέ: Ο ιστορικός της Κομμούνας
«Εκείνη του Μάρτη 1871 είναι η μεγαλύτερη πλημμυρίδα του αιώνα, η πιο καταπληκτική εκδήλωση αυτής της λαϊκής δύναμης που πήρε τη Βαστίλλη, ξανάφερε το βασιλιά στο Παρίσι, εξασφάλισε τα πρώτα βήματα της Γαλλικής Επανάστασης, ματώθηκε στο Πεδίο Άρεως, πήρε τον Κεραμεικό, έδιωξε τον Πρώσο, εξοστράκισε τη Γιρόνδη, τροφοδότησε με ιδέες τη Συμβατική, τους Γιακωβίνους, το Κεντρικό Δημαρχείο, σάρωσε τους παπάδες, αναδιπλώθηκε κάτω από τον Ροβεσπιέρρο, ανορθώθηκε στον Πραιριάλ, μετά κοιμήθηκε είκοσι χρόνια για να ξυπνήσει με το κανόνι των συμμάχων, να ξαναβυθιστεί στη νύχτα, να αναστηθεί το 1830, και αμέσως δεμένη πάλι να κάνει τα σκιρτήματα των πρώτων χρόνων της ορλεανικής βασιλείας, να σπάσει τα χαλινάρια της το ’48, να τραντάξει για τρεις μέρες τον Ιούνη τη Δημοκρατία-μητριά, να συνθλιβεί και πάλι με νέα έκρηξη το ’69, να αδειάσει τον Κεραμεικό το ’70, να προσφέρει τον εαυτό της ενάντια στον εισβολέα και πάλι περιφρονημένη, στιγματισμένη, μέχρι την ημέρα που σύντριψε το χέρι που θέλησε να τη σβήσει.
Η ηθική διάσταση της μνήμης
Φάκελος: Ιταλικό Δημοψήφισμα
Η πορεία προς την εξέγερση
Χριστουγεννιάτικες Ιστορίες
Αποχαιρετώντας την Έλενα Πατρικίου
Η συνείδηση της Ιστορίας θα μας απελευθερώσει
Η Ιστορία όταν γράφεται από τους κυρίαρχους παραγνωρίζει εντελώς την τύχη και το πεπρωμένο αυτών που έμειναν κάτω απ’ τα συντρίμμια. Προφανώς, όταν η ιστορία γράφεται απ’ αυτούς που καταστρέφουν, δεν υπάρχει λόγος να αναφερθεί το δράμα των θυμάτων που καταπλακώθηκαν απ’ τα συντρίμμια. Η επίσημη ιστορία αγνόησε ότι αυτοί που καταστράφηκαν ήταν οι αρχαιότεροι με τις πιο βαθιές ρίζες λαοί.