editorial

Η συμφωνία που έκλεισε ο Γ. Παπανδρέου με τους εκπροσώπους της τριπλής επιτήρησης ψηφίστηκε από τη Βουλή. Η Οδύσσεια του λαού και της χώρας ξεκίνησε και τυπικά. Κανείς δεν πανηγυρίζει. Δεν πρόκειται για σχέδιο διάσωσης αλλά για σκόπιμη καταστροφή. Επίσημα ομολογούν ότι σε τρία χρόνια θα είμαστε ακόμα πιο χρεωμένοι, ενώ δεν είναι βέβαιο ότι θα τηρηθούν οι όροι στήριξης. Το ντόμινο περνάει στην ευρωζώνη, η κρίση κάθε άλλο παρά έχει τελειώσει.
Όμως προς το παρόν μπορεί να κάνουμε «ταμείο» και να δούμε πού βρισκόμαστε.

Αυτές τις ώρες παίρνονται αποφάσεις και γίνονται ρυθμίσεις που θα καθορίσουν τη ζωή μας για δεκαετίες. Οδυνηρές για το λαό και τη χώρα, σωτήριες για τους δανειστές που θα βάλουν νέους όρους τοκογλυφίας και ληστείας.

Με λίγες εκδηλώσεις –κυρίως παρουσιάσεις βιβλίων- και ορισμένες εκπομπές στην κρατική τηλεόραση, πέρασε και η 43η επέτειος από την 21η Απριλίου 1967. Συνέπεσε, μάλιστα, με την επισημοποίηση της προσφυγής του ΠΑΣΟΚ στο ΔΝΤ, έτσι ώστε από του χρόνου να έχουμε μια θλιβερή αλληλουχία αναμνήσεων.

Στην πρόσφατη διαδήλωση (Πέμπτη, 15/4) για την αποφυλάκιση του Μάριου Ζ., ακούστηκε ένα ευρηματικό σύνθημα: «Παρασκευή το Δάνειο και πώς να το ξεχάσω – Το Σάββατο η γιάφκα για να το ξεπεράσω». Είχε μαθευτεί πως την Δευτέρα θα καταφθάσουν οι «εκτιμητές» του Οργανισμού για να προχωρήσει το «Δάνειο», η κατάσχεση και ληστεία της χώρας.

Η χώρα βρίσκεται στη δίνη της χρεοκοπίας. Υπό τις αλυσίδες της Ευρωζώνης και του Συμφώνου Σταθερότητας και μέσα στις δαγκάνες του ΔΝΤ, το σίγουρο είναι ότι η πορεία δεν αντιστρέφεται για την οικονομία και τους εργαζόμενους. Το σίγουρο είναι αυτό που λέγεται ειρωνικά για το ΔΝΤ: «Αφήνει άθικτα τα κτήρια, σκοτώνει όμως τους ανθρώπους». Η κοινωνία θα ισοπεδωθεί, αυτό είναι το σχέδιο, αυτή είναι η συνταγή διεθνών και εγχώριων μαθητευόμενων μάγων.

 Όχι, η Αθήνα δεν είναι Καμπούλ, όπως λαϊκίζουν ορισμένοι. Όμως, η βομβιστική ενέργεια με θύματα μια οικογένεια Αφγανών -και μάλιστα παιδιών- έγινε στην Αθήνα, σε μια υποβαθμισμένη συνοικία. Κάθε στοιχειωδώς λογικός άνθρωπος -ακόμα κι αν ανησυχεί ή δυσφορεί από την παρουσία μεταναστών- δεν μπορεί να αδιαφορήσει για την «διαδρομή» και τις «αιτίες» που φέρουν τους Αφγανούς στη χώρα μας.

{jcomments off}Μόλις τέλειωσε η σύνοδος κορυφής των 16 ο Γ. Παπανδρέου, συνεχίζοντας τις αερολογίες, δήλωσε: “Οι κόποι και οι θυσίες του ελληνικού λαού πιάνουν τόπο. Νίκησε η Ελλάδα του ευρώ”.

Οι θριαμβολογίες δεν θα αντέξουν ούτε μερικά εικοσιτετράωρα, μπροστά στις αδυσώπητες αλήθειες των αποφάσεων που θα δείξουν ότι τα «σωσίβια» αντί να σώζουν, βουλιάζουν και πνίγουν την χώρα και τους εργαζόμενους. Ότι η κοινοπραξία Γερμανίας–Γαλλίας, Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας–ΔΝΤ συνεχίζει να έχει ως στόχο την κατάσχεση και δήμευση της χώρας προς όφελος των δανειστών της. Η Ελλάδα του ευρώ βυθίζεται, δένεται πισθάγκωνα, δεν έχει καμία επιλογή. Δεν μπορεί να διαλέξει την Σκύλα (ΕΕ) από την Χάρυβδη (ΔΝΤ), έχει πλέον και την Σκύλα και την Χάρυβδη. Για την χώρα, για την κοινωνία, για το λαό και τους εργαζόμενους έρχονται πολύ χειρότερες μέρες.

Ενώ ο πρωθυπουργός και ο υπουργός Οικονομικών ταξιδεύουν για να σώσουν οικονομικά τη χώρα, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, σύμφωνα με τον καταμερισμό, έχει αναλάβει να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα. Καθημερινά προβαίνει σε προκλητικές και επιθετικές δηλώσεις ενάντια σε κόμματα και οργανώσεις της Αριστεράς, ενάντια σε απεργούς και διαδηλωτές, ακόμα και ενάντια στην ίδια τη βάση του ΠΑΣΟΚ σε διάφορες οργανώσεις. Πέρα από αυτά, που γίνονται σε ύφος και τόνο τραμπουκέ, ο κ. Πάγκαλος φαίνεται να είναι πίσω από την ενορχηστρωμένη προβοκάτσια στοχοποίησης του ΣΥΡΙΖΑ και της ΚΟΕ για τα επεισόδια με τον Παναγόπουλο στις 5/3 στο Σύνταγμα, και να κινεί τα νήματα της συνδυασμένης επί 10 μέρες πολιτικής όλων των πασοκικών υπουργών -αυτών που εμφανίζονται στα ΜΜΕ, γιατί πολλοί το αποφεύγουν- να ρίχνουν λάδι στη φωτιά αυτής της προβοκάτσιας, κατηγορώντας το ΣΥΡΙΖΑ ως υποκινητή επεισοδίων.

Ημέρα Παρασκευή. Με συνοπτικές διαδικασίες, καμιά 30αριά παρευρισκόμενοι βουλευτές συμφωνούν πως ψηφίστηκε το νομοσχέδιο με τα έκτακτα μέτρα, με το οποίο καταργούνται δικαιώματα και κατακτήσεις ενός αιώνα.

Κατακτήσεις ενός αιώνα βγαίνουν στο σφυρί με μια κυβερνητική απόφαση, με ένα νόμο που ψηφίζεται στη βουλή κατόπιν άνωθεν εντολών (Ε.Ε. και ΔΝΤ). Το μήνυμα είναι σαφές: θα ξεπεράσουν την κρίση, ισοπεδώνοντας την κοινωνία, παλινορθώνοντας εργασιακές σχέσεις τού 19ου αιώνα, καταργώντας κάθε ίχνος δημοκρατίας και δικαιωμάτων. Απόφαση κυνική, ωμή, ταξική.

Οι διαδηλώσεις και οι κινητοποιήσεις που ξεκίνησαν αμέσως μετά την αναγγελία της θεραπείας–σοκ με την οποία η κυβέρνηση αθέτησε σε χρόνο ρεκόρ όσα είχε υποσχεθεί και δεσμευτεί πριν από τέσσερις μόλις μήνες, δείχνουν πως, παρά τις επιδράσεις, η τρίμηνη πλύση εγκεφάλου από τα ΜΜΕ, δεν νέκρωσε ούτε παρέλυσε την αγωνιστική διάθεση και τα ανακλαστικά εργαζομένων και νεολαίας.

Αυθόρμητα και οργανωμένα, κάτω από την πίεση της κατάστασης, χιλιάδες ξεχύθηκαν στους δρόμους, διαδηλώνοντας, καταλαμβάνοντας δημόσια κτίρια, τηλεοπτικούς σταθμούς, ζητώντας γενική απεργία διαρκείας, γράφοντας συνθήματα έξω από τις τράπεζες και τα υπουργεία. Τα μάτια όλης της Ευρώπης είναι στραμμένα πάνω στην Ελλάδα. Οι έχοντες νοιάζονται να δουν πώς εξελίσσεται το «πείραμα» και πώς αντιδρά το «πειραματόζωο», αφού οι Έλληνες αντιδρούν παράξενα και έχουν στο ενεργητικό τους την εξέγερση του Δεκέμβρη, πριν από ενάμισι μόλις χρόνο. Είναι το μόνο που τους φοβίζει. Οι μη έχοντες βλέπουν στην περίπτωση της Ελλάδας ένα σημαντικό θύλακα αγωνιστικής διάθεσης και στάσης. Επιθυμούν να δουν τα «πειραματόζωα» να παρεμβαίνουν και να χαλάνε το «πείραμα», αφού το ελληνικό παράδειγμα θα λειτουργήσει ως πιλότος για άλλες χώρες. Κατανοούν πως ο αγώνας αυτός έχει σημασία για όλους τους εργαζόμενους της Ευρώπης. Άλλωστε, κερδίζει έδαφος η ιδέα του συντονισμού της πάλης σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Ο «λεκές» των αγώνων εξαπλώνεται: Πορτογαλία, Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία, Ισλανδία, Γερμανία κ.ά.

Η μάχη δεν έχει κριθεί και θα έχουμε μεγάλα πολιτικά και κοινωνικά γεγονότα την επόμενη περίοδο. Δεν θα μπει ταφόπλακα στην κοινωνική αντίδραση και τους αγώνες. Οι αγώνες δεν θα είναι τυφλοί και χωρίς πολιτικούς στόχους.

Ήδη ο στόχος να παρθούν πίσω όλα τα μέτρα, να καταργηθεί το Σύμφωνο Σταθερότητας της Ε.Ε. και το Πρόγραμμα Σταθερότητας της κυβέρνησης, να γίνει τώρα δημοψήφισμα (κι όχι ψευτογκάλοπ) για το αν ο λαός αποδέχεται αυτές τις ρυθμίσεις, μπορεί να συνενώσει όλους όσοι πλήττονται από τα μέτρα αυτά και μπορεί να δώσει προοπτική για εναλλακτικές πολιτικές.

Είναι στιγμή δράσης, είναι στιγμή αγώνα, είναι κρίσιμη και ιστορική στιγμή, γιατί θα καθορίσει σε τι κοινωνία θα ζήσουν και κάτω από ποιες συνθήκες τα παιδιά μας και τα παιδιά των παιδιών μας. Φυσικά και σε τι συνθήκες θα ζούμε όλοι μας από αύριο κιόλας.