Ο Θοδωρής Δρίτσας είναι ένας ευγενής χαμηλών τόνων άνθρωπος που με το ύφος του, ό,τι και να σου λέει, σου δημιουργεί την εντύπωση ότι δεν μπορεί να εννοεί τίποτα κακό. Εάν ο πρωθυπουργός τού είχε αναθέσει την επικοινωνία με τους δημοσιογράφους, όλα όσα κάνει ή δεν κάνει η κυβέρνηση θα φαίνονταν καλύτερα. Για παράδειγμα, απαντώντας στο ερώτημα που του θέτει η Ιωάννα Δρόσου στην «Εποχή» (21 Φεβ.) για το πεντάστερο ξενοδοχείο που η ανέγερσή του θα προκαλέσει ανεπανόρθωτη βλάβη στον αιγιαλό και θα αλλοιώσει τη φυσιογνωμία της Ίου, ο καλόγνωμος υπουργός χωρίς ίχνος ταραχής, ενοχής ή άλλης ενόχλησης, παρουσιάζει το «γεγονός που αντιβαίνει και στις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ» με μια γλώσσα που μετατρέπει το έγκλημα σε οικολογική επιλογή. «Το τουριστικό χωριό είναι μια ξενοδοχειακή επένδυση, που έχει υποστεί έντονη κριτική, αλλά δεν αφορά ένα τεράστιο ξενοδοχείο, παρά ένα σύνολο χτισμάτων χαμηλού ύψους, σε μια πολύ μεγάλη έκταση.» Έτσι, απλά. Δεν είναι ένα τεράστιο ξενοδοχείο, αλλά ένα τουριστικό ΧΩΡΙΟ σε μια ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΗ ΕΚΤΑΣΗ! «Η απόφαση που συνυπέγραψα με τον Γιάννη Τσιρώνη και τον Τρύφωνα Αλεξιάδη αφορά μονάχα τη χρήση του αιγιαλού και της παραλίας». Μονάχα. Ευτυχώς, γιατί προς στιγμήν νομίσαμε ότι η απόφαση που υπέγραψε η «Αγία Τριάς» αφορά και την αιγιαλίτιδα ζώνη των 6 ναυτικών μιλίων! Κι αν δεν κατάλαβε κανείς πόσο ήπια είναι η αλλοίωση του φυσικού περιβάλλοντος, o υπουργός συνεχίζει λέγοντας «Συγκεκριμένα [υπογράψαμε] την κατασκευή και χρήση προβλήτας για πρόσδεση σκαφών, τη διαπλάτυνση δύο παραλιών και τη δημιουργία γέφυρας που συνδέει δύο εκτάσεις γης που χώριζε λωρίδα θάλασσας». Αυτά για όσους διαμαρτύρονται νομίζοντας ότι η προβλήτα θα είναι για κοντέινερ, η παραλία θα μπαζωθεί και η γέφυρα θα ενώνει την Ίο με τη Νάξο, τη Σίκινο και τη Σαντορίνη.
Έτσι, με αυτή την πλούσια και εύπεπτη επιχειρηματολογία, μπορούν όσοι συμφωνούν με τις κυβερνητικές αντιστροφές να καταγγείλουν για οικοτρομοκρατία, αντιαναπτυξιακό πνεύμα και ακραίο αντικυβερνητισμό όσους διαμαρτύρονται για την κακοποίηση του νησιού ή για την ανατροπή των δεσμεύσεων του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ σε σχέση με την προστασία του φυσικού κάλλους της χώρας μας και τη μη υποταγή της κυβέρνησης στις καταστροφικές ορέξεις των κερδοσκόπων. Ακούγοντας ή διαβάζοντας τις καθησυχαστικές δηλώσεις του Θοδωρή Δρίτσα, δεν μπορείς να αποφύγεις τη σύγκριση με την προκάτοχό του Όλγα Κεφαλογιάννη που σίγουρα, με κατώτερη κουλτούρα, θα έθετε το ζήτημα πολύ άγαρμπα, πολύ καπιταλιστικά, πολύ αντιπεριβαλλοντικά, δικαιώνοντας τους κάθε λογής εξτρεμιστές και γκρινιάρηδες που φωνάζουνε για άμμους, βότσαλα και αχινούς!
