του Τάσου Σταμπουλή*
Στο πνεύμα της γνωστής λαϊκής ρήσης «τα δικά μας, δικά μας και τα δικά σας, δικά μας», η κυβέρνηση προχώρησε στην επικύρωση μίας επαίσχυντης συμφωνίας για το πρώην Στρατόπεδο «Παύλου Μελά», έναν πολύπαθο χώρο που ακόμα και σήμερα δεν βρίσκει τη θέση που του αρμόζει στην τοπική κοινωνία.
Η λαϊκή ρήση, βέβαια, θα ίσχυε κατά κυριολεξία, αν πράγματι τα δεκάδες στρέμματα του πρώην στρατοπέδου ανήκαν στην κυβέρνηση. Στην πραγματικότητα, ο μόνος «ιδιοκτήτης» της περιοχής, είναι ο λαός της Δυτικής Θεσσαλονίκης, είναι οι πολίτες της Θεσσαλονίκης που ασφυκτιούν εδώ και χρόνια μέσα σ’ ένα «τσιμεντένιο» πλαίσιο ζωής και καθημερινότητας.
Κι όμως, οι πολίτες αγωνίστηκαν σθεναρά τα τελευταία χρόνια για κάτι που σε μία άλλη χώρα θα εθεωρείτο αυτονόητο. Όχι όμως στη μνημονιακή Ελλάδα του νεοφιλελευθερισμού.
Τι ζητούσε και ζητάει η τοπική κοινωνία και τι πραγματικά έγινε; Οι κάτοικοι, οι φορείς, οι σύλλογοι και οι περισσότερες δημοτικές παρατάξεις ζητούσαν να αποδοθούν, κατά κυριότητα στο σύνολό τους, στον δήμο και τους κατοίκους του τα στρέμματα του πρώην στρατοπέδου, προκειμένου να μετατραπούν σε Χώρους Αστικού Πρασίνου Μητροπολιτικού Χαρακτήρα. Χωρίς συμφωνίες κάτω από τα τραπέζι, χωρίς «δωράκια», χωρίς παράθυρα και χωρίς μετακύληση όλων των οικονομικών βαρών στον Δήμο Παύλου Μελά.
Σε Στρατό και Εκκλησία το φιλέτο
Αντί γι’ αυτό, πρόσφατα, ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς «πετάχτηκε» για λίγο από τη ΔΕΘ, στη Σταυρούπολη, για ν’ ανακοινώσει τα εξής:
1. Απόδοση των καλύτερων τμημάτων του, κατά κυριότητα, στην Εκκλησία (8 στρέμματα) και στον Στρατό (52 στρέμματα) για την κατασκευή Πρότυπου Αστικού Οικισμού, με συντελεστή δόμησης 2,4 για τις ανάγκες των αξιωματικών του Στρατού!
2. Παραχώρηση 280 στρεμμάτων στον δήμο Παύλου Μελά για 49 χρόνια, κατά χρήση, με «συνιδιοκτήτη και συνεταίρο» τον Στρατό, για τα όποια έσοδα προκύψουν από την αξιοποίησή τους.
Στον δήμο φορτώνονται όλες οι δαπάνες των προαπαιτούμενων μελετών για την εφαρμογή των συμφωνηθέντων, όχι μόνο στο τμήμα που παραχωρείται σ’ αυτόν, αλλά στη συνολική έκταση του στρατοπέδου.
3. Για ό,τι θέλει να δημιουργήσει ο δήμος, πρέπει να έχει την άδεια του Στρατού. Έχοντας το 100% του κόστους για μελέτες, συντήρηση κτιρίων, αλλά παραχωρώντας το 50% οποιωνδήποτε εσόδων προκύψουν στον Στρατό!
Μοιάζει εξωπραγματικό, αλλά δεν είναι! Στον καλλικρατικό δήμο Παύλου Μελά, όπου τα έσοδα φτάνουν μετά βίας για τη μισθοδοσία του προσωπικού και την οριακή λειτουργία των οργανισμών του, η κυβέρνηση βάφτισε τη συμφωνία ως «επίτευγμα της πολιτικής της». Μία συμφωνία που «δεσμεύει» έναν ολόκληρο δήμο, για να μην κάνει απολύτως τίποτα ή στην πιο πιθανή περίπτωση –εξάλλου ο απερχόμενος δήμαρχος έχει κάνει τη σχετική προεργασία– να απευθυνθεί στα ιδιωτικά επενδυτικά κεφάλαια ανταποδοτικού χαρακτήρα με τελική κατάληξη την από το παράθυρο ιδιωτικοποίηση (τύπου ΤΑΙΠΕΔ) των όποιων έργων γίνουν στον χώρο.
Συνεχίζουν οι πραγματικοί ιδιοκτήτες
Η αγωνία, το όραμα και η ελπίδα των κατοίκων, ήταν να αξιοποιηθούν οι χώροι του πρώην στρατοπέδου, με τη στήριξη, την οικονομική βοήθεια και την αρωγή της πολιτείας. Με αυτήν τη συμφωνία που υπογράφηκε και ανακοινώθηκε, τίποτα απ’ όλα αυτά δεν προβλέπεται. Η πολιτεία και η κυβέρνηση, μακριά από κάθε πραγματικότητα, όπως πάντα, το μόνο που φρόντισε ήταν να διευκολύνει τον Στρατό και την Εκκλησία να έχουν το μερίδιό τους και αν τύχει στο μέλλον, και κανένα έσοδο από την αξιοποίηση των χώρων…
Μόνο που λογάριασε χωρίς τους πραγματικούς «ιδιοκτήτες». Αυτούς που θα συνεχίσουν ν’ αγωνίζονται για τα αυτονόητα στον δήμο, στις γειτονιές, στις πλατείες και στους δρόμους της περιοχής. Ο φάκελος «πρώην Στρατόπεδο Παύλου Μελά», θέλει-δεν θέλει η κυβέρνηση, δεν έκλεισε. Μόλις τώρα άνοιξε…
* Ο Τάσος Σταμπουλής είναι δημοτικός σύμβουλος δήμου Παύλου Μελά
