– Νομίζει κανείς ότι οι μεγάλες δυνάμεις θα λογικευτούν και θα αφήσουν τα πράγματα να κυλήσουν ήρεμα, αν βγει στην Ελλάδα μια κυβέρνηση που δεν θα ελέγχουν; Ας δούμε τι γίνεται στη Βενεζουέλα και στην Ουκρανία
– Σε περίπου 10.000 υπολογίζονται οι λεγόμενες πολιτικές θέσεις στον κρατικό μηχανισμό. Δεν νομίζουμε να επικρατήσει η αντίληψη που θέλει σε μια ενδεχόμενη κυβέρνηση της Αριστεράς, όλο το «ενεργό» κόμμα να γίνει κράτος, αλλιώς τη βάψαμε… Δεν φτάνει να αντικατασταθούν οι «κακοί» με τους δικούς μας. Δεν αποτελούν επαρκή δικλείδα ασφαλείας ούτε οι άνθρωποι με αρχές, ούτε οι ειδικοί. Δεν πρέπει να διαλυθεί κι άλλο το κόμμα στο βωμό του κράτους. Και, τέλος πάντων, αλλού θα κριθεί το παιχνίδι.
– «Είδες; Υπάρχουν και χειρότερα…», μου είπε φίλη σχολιάζοντας τα τελευταία με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και το Σχέδιο Β’. Δεν νομίζω ότι είναι σοβαρό επιχείρημα αυτό. Εκτός αν δεν έχουμε καταλάβει τι έχουμε να αντιμετωπίσουμε.
– Πάντως, το γεγονός ότι οι πιο «αντι-ευρώ» δυνάμεις της Αριστεράς, μήνες τώρα σκέπτονται και συσκέπτονται πρωί-μεσημέρι-βράδυ για το τι θα κάνουν στις Ευρωεκλογές, το λες και παράδοξο…
– Χαρακτηριστικά, πάντως, τα τελευταία γκάλοπ για τη στάση των πολιτών απέναντι στην Ευρώπη. Ενώ κάποιοι στην Αριστερά έχουν συμφωνήσει στη θέση τους υπέρ της εξόδου από το ευρώ, αλλά το συζητάνε για την Ε.Ε., φαίνεται η πλειοψηφία των πολιτών να θέλει το ευρώ, όχι όμως την Ε.Ε. Να κρατήσουμε το νόμισμα, σου λέει, γιατί μια έξοδος δεν πείθει ότι θα είναι και τόσο θετική εξέλιξη αλλά να φύγουμε από αυτή την Ε.Ε. που μας έχει τσακίσει! Κοίτα κάτι μπερδεμένα πράγματα…
– «Για ένα καινούργιο πλαίσιο δημοκρατίας και λαϊκής συμμετοχής με την κυβέρνηση της Αριστεράς». Αυτό ήταν το θέμα συζήτησης που διοργάνωσε η Νομαρχιακή Α’ Αθήνας, με εισηγητή τον Αριστείδη Μπαλτά. Έμαθα ότι ήταν μια πραγματικά πολύ ενδιαφέρουσα κουβέντα, πολύ διαφορετική -σε περιεχόμενο και τρόπο- από τις συνήθεις διαδικασίες του κόμματος.
– Φανταστείτε, επίσης, να ήταν αυτό το θέμα ενός μεγάλου και ανοιχτού συνεδρίου διαβούλευσης του κόμματος, αρκετούς μήνες πριν. Κρίμα, αν και ποτέ δεν είναι αργά.
– Επίσης, μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση, επικεντρωμένη στη σχέση της Αριστεράς και του Μαρξισμού με το εθνικό ζήτημα, έγινε στο Χαλάνδρι. Μάθαμε ότι ξεδιπλώθηκαν διαφορετικές προσεγγίσεις με μπόλικα επιχειρήματα. Ομιλητές οι Λουκάς Αξελός και Δημοσθένης Παπαδάτος. Άλλο θέμα αυτό που θα πρέπει να ανοίξει, ουσιαστικά. Γιατί δεν πρόκειται για θεωρητική μόνο συζήτηση. Αύριο μπορεί να βρεθούμε μπροστά σε διλήμματα που θα πρέπει να απαντηθούν – έτσι ή αλλιώς. Για να μην πούμε ότι και από σήμερα είναι φανερή η έλλειψη μιας πολιτικής σε αυτό τον τομέα.
– Η κουτάλα στους 58, το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ, συνεχίζει να γυρνάει. Το σύστημα ψάχνει εναγωνίως για Κεντροαριστερά, δεν μπορεί να βασιστεί μόνο στη Δεξιά του Σαμαρά. Πρέπει να το καταλάβουμε και να συζητήσουμε αν σημαίνει κάτι αυτό για το δικό μας χώρο.
– Το ΚΚΕ δεν πρόκειται να στηρίξει υποψήφιους του ΣΥΡΙΖΑ, ακόμα και στην υποθετική περίπτωση που θα βρίσκονταν αντιμέτωποι με χρυσαυγίτες στο δεύτερο γύρο! Τώρα, πόσοι από τη βάση και τους φίλους του κόμματος θα πειθαρχούσαν σε μια τέτοια γραμμή είναι άλλο θέμα… Πάντως είναι ενδεικτικό για το τι μπορούμε να περιμένουμε από την ηγεσία του Περισσού.
– Αυτές οι αξίες και οι αρχές της ριζοσπαστικής Αριστεράς είναι κάπου γραμμένες να τις διαβάσουμε; Αν όχι, ας γίνει μια συζήτηση. Και να πούμε π.χ.: Έχεις υποστηρίξει το Μνημόνιο; Κόβεσαι. Έχεις υποστηρίξει το Σχέδιο Ανάν; Πέρασες. Και ούτω καθεξής. Να τα συστηματοποιήσουμε κάπως, για να μην μπερδευόμαστε.
Για απόψεις ή όποια συνεισφορά
στη στήλη: [email protected]
Αηδόνης
