Περσινά ξινά σταφύλια, θα πει κανείς για τις ουκρανικές προεδρικές εκλογές που έγιναν πριν από 20 μέρες. Σωστό, αλλά τα αποτελέσματα (πλην της συντριπτικής νίκης Ποροσένκο) πέρασαν στα ψιλά από τα διεθνή Μέσα, ενώ ήταν το λιγότερο εντυπωσιακά. Ο λόγος που πέρασαν στα ψιλά είναι προφανής. Η συμμετοχή που ανακοίνωσε η εκλογική επιτροπή ήταν 60% «εξαιρουμένων των περιοχών που δεν βρίσκονται υπό τον κρατικό έλεγχο». Με δεδομένο τη συμμετοχή του 67% στις εκλογές του 2010 σε πανεθνικό επίπεδο, το αποτέλεσμα, μετά από τόσα πολιτικά γεγονότα και την υποτιθέμενη παλλαϊκή υποστήριξη στις νέες Αρχές, επιβεβαιώνει το πάγωμα και την αποστασιοποίηση του κόσμου μπροστά σε εξελίξεις που μάλλον δεν ήταν αυτό που επιθυμούσε.
Πιο εντυπωσιακή, όμως, είναι η ήττα των Αμερικανών. Το «μαύρισμα» της Τιμοσένκο (13%) –η αγαπημένη της Δύσης μέχρι να ξεκινήσει το Γιουρομαϊντάν– σηματοδοτεί την αποδοκιμασία όχι μόνο της Τιμοσένκο αλλά και όλης της συνοδείας της, του προσωρινού προέδρου (Τουρτσίνοφ), του προσωρινού πρωθυπουργού (Γιάτσενουκ) και των περισσότερων υπουργών, που η πλειοψηφία τους στην προσωρινή κυβέρνηση ήταν αμερικανική επιλογή. Το ακροδεξιό Σβόμποντα και ο νεοναζιστικός Δεξιός Τομέας που στελεχώνουν προνομιακά την Εθνική Φρουρά μαυρίστηκαν ακόμη περισσότερο, αποσπώντας 1,16% (πτώση από 12,44% στις βουλευτικές του 2012!) και 0,70% αντίστοιχα, αμφότεροι προωθούμενοι από την αμερικανική πρεσβεία του Κιέβου. Συνεπώς, Τιμοσένκο, Σβόμποντα, Δεξιός Τομέας, τα τρία πολιτικά εργαλεία της αμερικανικής πολιτικής επί ουκρανικού εδάφους έχουν καεί.
Η αναμενόμενη επικράτηση Ποροσένκο, που είναι περισσότερο «Γερμανός», ήταν ένας από τους λόγους που η Μόσχα πήρε απότομη στροφή στην πολιτική της πριν από ένα μήνα, το δίχως άλλο μετά από συνεννόηση με το Βερολίνο. Βέβαια, οι συμφωνίες υπάρχουν ενίοτε για να ανατρέπονται… Κατά τα άλλα, μια από τις πρώτες κινήσεις Ποροσένκο ήταν το διπλωματικό άνοιγμα προς το Πεκίνο για συνέχιση και παραπέρα ανάπτυξη σχέσεων.
Τα αμερικανικά κόλπα της Μόσχας
Μέσα στην αναμπουμπούλα των εκλογών στην Ινδία, η Μόσχα αποφάσισε να άρει το εμπάργκο όπλων στο γειτονικό Πακιστάν και να πουλήσει επιθετικά ελικόπτερα. Πριν από ενάμισι χρόνο ο Ρώσος αναπληρωτής πρωθυπουργός Ρογκοζίν καλούσε τους Ινδούς από το Νέο Δελχί όπου βρισκόταν σε επίσκεψη «να τον φτύσουν κατάμουτρα» αν η Ρωσία εξόπλιζε τους εχθρούς της Ινδίας. Ο Ρογκοζίν δεν βρίσκεται τώρα εκεί για να τον… φτύσουν, αλλά αυτό μπορεί να γίνει με άλλους τρόπους. Το τάιμινγκ των εκλογών και της αναμενόμενης αλλαγής ηγεσίας στο Νέο Δελχί είναι βέβαιο πως αποτέλεσε την αφορμή για την κίνηση της Μόσχας. Δεν είναι εξίσου βέβαιο πως αυτή η «εξυπνάδα» δεν θα γυρίσει μπούμερανγκ για τη Ρωσία, σε μια περίοδο που αυτή ακριβώς η αλλαγής ηγεσίας στο Νέο Δελχί προμηνύει περισσότερο από ποτέ στην ιστορία της Ινδίας αλλαγές στην εξωτερική της πολιτική.
Κατά τα άλλα, η πώληση όπλων στο Πακιστάν είναι μόνο το αποκορύφωμα μιας προσέγγισης ανάμεσα σε Πακιστάν και Ρωσία τα τελευταία χρόνια.
Η τελευταία έχει να ωφεληθεί από την όξυνση των σχέσεων του Πακιστάν με τις ΗΠΑ, δεν έχει λόγο να αφήνει μόνη της την Κίνα να «κάνει παιχνίδι» με το Ισλαμαμπάντ και γνωρίζει ότι οι μυστικές του υπηρεσίες θα συνεχίσουν να έχουν τον πρώτο λόγο στο Αφγανιστάν μετά την αποχώρηση του ΝΑΤΟ. Όσο για τις εξαιρετικές σχέσεις της Μόσχας με το Νέο Δελχί που αγοράζει το 75% του εισαγόμενου οπλισμού από τη Ρωσία, η πρώτη ευελπιστεί ότι θα διατηρηθούν ψηλά παρά τις… «λαδιές» της που θυμίζουν αμερικανικά long shots. Μόνο που ίσως εδώ έχει τη θέση της η παροιμία για τα… μεταξωτά βρακιά.
