Από την εισαγωγή ανοιχτής επιστολής του Πέδρο Αλμοδόβαρ στον πρωθυπουργό της Ισπανίας Ραχόι, όπου καταγγέλλει την αστυνομική βία, καταρρίπτει τους μύθους της «σιωπηλής πλειοψηφίας» και συντάσσεται με το μαχόμενο λαό της χώρας του. Ο ίδιος δεν συμμετείχε στη διαδήλωση, καθώς εργαζόταν πάνω στο μοντάζ της νέας ταινίας του. Ωστόσο, αναγνωρίζει ότι το σημαντικό συμβαίνει έξω. Στους δρόμους. Τι λένε άραγε οι δικοί μας σκηνοθέτες;
Ελλάδα, το ατυχές βαρόμετρο…
«…Το πρόβλημα είναι ότι πολύς κόσμος δεν μπορεί να αντιληφθεί ότι δεν είναι η Ελλάδα που χρεοκοπεί αλλά ολόκληρο το σύστημα. Το μεγαλύτερο χρέος στον κόσμο δεν το έχει η Ελλάδα, το έχουν μακράν οι ΗΠΑ. Η Ελλάδα είναι το ατυχές βαρόμετρο για το τι συμβαίνει στον καπιταλιστικό κόσμο…».
Ο Φιλίπ Φαλαρντό, δεν είναι κάποιος ακόμη που από απόσταση κρίνει τα όσα γίνονται στη χώρα μας. Ο Καναδός σκηνοθέτης, που η ταινία του Ο καταπληκτικός κύριος Λαζάρ άρχισε να προβάλλεται από την Πέμπτη στις κινηματογραφικές αίθουσες, όχι μόνον έχει επισκεφτεί πολλές φορές την Ελλάδα, αλλά συμμετείχε στις συγκεντρώσεις των Αγανακτισμένων τόσο στο Σύνταγμα, όσο και στον Λευκό Πύργο.
Εδώ έγραψε και το σενάριο της ταινίας του, που αφηγείται την ιστορία ενός Αλγερινού μετανάστη που δουλεύει ως αναπληρωτής δάσκαλος (στον Καναδά αυτά, φανταστείτε να γινόταν στην Ελλάδα!) και ήταν πέρυσι υποψήφια για Όσκαρ.
Το Κεφάλαιο του Γαβρά
«Είμαστε όλοι όμηροι αυτής της παγκόσμιας μάστιγας», λέει για το διεθνές οικονομικό σύστημα ο Κώστας Γαβράς. Η νέα του ταινία Το Κεφάλαιο, βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Στεφάν Οσμόντ, θα κάνει την ελληνική της πρεμιέρα στο 53ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης.
Όπως είπε σε συνέντευξη του ο σκηνοθέτης, η ιδέα της ταινίας γεννήθηκε στο μυαλό του, όταν διάβασε το Ολοκληρωτικός καπιταλισμός, μια έκθεση γραμμένη από τον πρώην πρόεδρο της Credit Lyonnais, Ζαν Περλεβάντ. Πρόκειται για ένα ένα βιβλίο που περιγράφει «πως ο κόσμος κυβερνάται από έναν περιορισμένο αριθμό μετόχων, ιδιαίτερα από αυτούς που ελέγχουν τις τράπεζες», όπως δήλωσε ο ίδιος.
Η ταινία παρουσιάζει την ιστορία ενός στελέχους μιας ευρωπαϊκής επενδυτικής τράπεζας-κολοσσού. Ο πρωταγωνιστής αναλαμβάνει τη διεύθυνση της τράπεζας, όταν ο διευθυντής της αποσύρεται -καθώς πάσχει από καρκίνο των όρχεων και τον χρίζει διάδοχό του. Η ταινία παρακολουθεί τον αγώνα του να κρατηθεί στην εξουσία όταν μια αμερικανική εταιρία hedge funds προσπαθεί να εξαγοράσει την τράπεζα.
Ισμήνη
«Αναρωτιέμαι κάποτε μήπως και γεννηθήκαμε μόνο και μόνο
για να παραδεχτούμε απλώς πως θα πεθάνουμε. Ωστόσο, στα διαλείμματα
αυτής της άδικης ερώτησης κινείται ή ζωή μας»
(Γιάννης Ρίτσος, Ισμήνη)
Ισμήνη. Η ηρωίδα-σκιά. Εκείνη που συμβουλεύει την αδερφή της, την Αντιγόνη, να μην αντισταθεί στον Κρέοντα. Ο μονόλογος του Γιάννη Ρίτσου, επίκαιρος όσο και διαχροινικός, ανεβαίνει για λίγες μόνο παραστάσεις στο Θέατρο «Εν Αθήναις». Η πρεμιέρα δόθηκε τη Τετάρτη, 17 Οκτωβρίου. Την Ισμήνη ερμηνεύει η Κάτια Γέρου.
«Η ηρωίδα του Ρίτσου μιλά και θυμάται, υποσκάπτει το μύθο της ένδοξης αδελφής της, κρίνει ιστορικές συγκυρίες και ανθρώπινες αδυναμίες μέσα από το βλέμμα του μέσου, αισθησιακού ανθρώπου που η ζωή του σημαδεύεται ανεξίτηλα από τη δίνη γεγονότων που τον υπερβαίνουν». λέει σε συνέντευξή της στο Έθνος η σκηνοθέτης Άσπα Τομπούλη
Αντιγράφω από το πρόγραμμα της παράστασης:
«Το κείμενο του Ρίτσου θέτει ένα κρίσιμο και πολύ επίκαιρο ερώτημα: Μπορεί κανείς να μείνει αμέτοχος και ανέμελος μέσα στη δίνη καταλυτικών πολιτικών και κοινωνικών γεγονότων; Η παράσταση αντιμετωπίζει το κείμενο του Ρίτσου μέσα από αυτό το καίριο ερώτημα. Το πρόσωπο που εκφωνεί την Ισμήνη στέκεται στο σανίδι της σκηνής, τώρα, στην Αθήνα του 2012. Καθώς ξετυλίγεται ο μονόλογος, η ταραγμένη και χαοτική πόλη, παρεισφρέει δυναμικά μέσα στο κλειστό χώρο της ηρωίδας. Προσδίδει νέες τροπές στο λόγο αλλά και στη συμπεριφορά του ανώνυμου άνδρα (Στέφανος Κοσμίδης) που παραμένει μέχρι την τελευταία στιγμή αμίλητος. Όχι όμως ανενεργός…».
Η Ισμήνη, που περιλαμβάνεται στη συλλογή Τέταρτη Διάσταση άρχισε να γράφεται το 1966 και ολοκληρώθηκε μέσα στα χρόνια της δικτατορίας (1971) όταν ο Ρίτσος ήταν εκτοπισμένος στη Σάμο.
Info: Θέατρο «Eν Αθήναις» (Ιάκχου 19-Γκάζι / Παραστάσεις: Κάθε Τετάρτη & Πέμπτη, 21:15.
«Ψαλίδια» στη ΝΕΤ
Η κρατική τηλεόραση, χωρίς ίχνος αξιοπρέπειας, μοιράζει χιλιάρικα σε ημέτερους, καθώς έχει μαζέψει κάθε αποτυχημένο δημοσιογράφο και πολιτευτή, με βασική προϋπόθεση να ανήκει στη… μαγική τριάδα ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ-Ν.Δ.
Αντιθέτως, δεν νιώθει καμία αιδώ, όταν παίρνει το ψαλίδι του λογοκριτή και «προστατεύει» την ηθική μας. Έτσι, τη Δευτέρα το βράδυ, ως γνήσιοι σύντροφοι του Παναγιώταρου και των άλλων μπουμπουκιών της Χρυσής Αυγής που φρίττουν και μόνο στο άκουσμα της λέξης ομοφυλόφιλος, έκοψαν μια σκηνή από τηλεοπτική σειρά όπου δυο άντρες φιλιούνται!
Πρόκειται για σκηνή της γνωστής βρετανικής σειράς Downton Abbey που έκανε πρεμιέρα τη Δευτέρα και πολυδιαφημίστηκε ως η νέα ποιοτική πρόταση της κρατικής τηλεόρασης.
Στη σκηνή -διάρκειας 12 δευτερολέπτων- ένας δούκας εμφανίζεται να φιλά στο στόμα έναν υπηρέτη.
Οπότε σκέφτομαι μήπως το θέμα είναι απλώς ταξικό. Ίσως αν φιλιούνταν δυο δούκες ο λογοκριτής της ΝΕΤ να είχε αφήσει τη σκηνή. Αλλά με τη… πλέμπα;
Ληγμένα τρόφιμα
Τα ληγμένα τρόφιμα, ταιριάζουν απολύτως με τις ληγμένες ιδέες τους. Ή μήπως προτιμούν να τις λέμε «ιδέες περασμένης διατηρησιμότητας»; Δύσκολο να μιλάς για πολιτισμό όταν σε ταΐζουν -και με το νόμο, παρακαλώ- σκουπίδια. Να συγχαρούμε για άλλη μια φορά την υπεύθυνη Αριστερά και τους διανοούμενους που την ακολουθούν.
