Εντάξει, την καταγγέλλω την κυβερνητική απόφαση για σταυρό στις Eυρωεκλογές αλλά, να πω την αλήθεια, υπάρχουν και δυο λόγοι που με χαροποίησε κάπως… Ο πρώτος είναι ότι δεν άντεχα ακόμα μια εσωτερική σταυρομαχία στον ΣΥΡΙΖΑ. Ο δεύτερος είναι ότι δεν ήμουν και πολύ ενθουσιασμένος που κάποιοι (πιθανόν καλοί, κατά τ’ άλλα) σύντροφοι θα έβγαιναν κατευθείαν ευρωβουλευτές με βάση εσωκομματικούς συσχετισμούς και σταυροδοσίες.
Πιστεύω ότι πολλοί γίνονται -άθελά τους- αγωγοί διάδοσης της κυρίαρχης ατζέντας, μέσω των κοινωνικών δικτύων. Το λέω με αφορμή το πλήθος αριστερών ελαφροπολιτικών αναρτήσεων για το Ποτάμι του Στ. Θεοδωράκη. Το ίδιο συμβαίνει συχνά με διάφορα θέματα. Πολλές φορές η χαβαλετζίδικη ενασχόληση δεν προσθέτει κάτι, παρά μόνο βοηθάει στη διάδοση μιας είδησης που τα απαξιωμένα ΜΜΕ θέλουν να διαδοθεί και να αναχθεί σε σημαντική. Και για να προλάβουμε την ένσταση, είναι άλλο πράγμα ο χαβαλές των «γνωριζόντων» και άλλο η χιουμοριστική απαξίωση που επιφυλάσσει σε διάφορους ο κόσμος και που πράγματι μπορεί να τσακίσει κόκαλα.
Διαβάζα σε συνέντευξη του νέου γραμματέα της νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ: «Κρατάμε ως βασικό μας εφόδιο τον Δυτικό κριτικό Μαρξισμό, μπολιάζοντάς τον με σύγχρονες κριτικές προσεγγίσεις». Φαντάζομαι πως στην ιδρυτική Συνδιάσκεψη θα συζητήθηκαν αναλυτικά τα ιδεολογικά θέματα, παραμερίζοντας άλλες ποταπές αντιπαραθέσεις και θα ηττήθηκε κατά κράτος η πρόταση «να κρατήσουμε ως βασικό εφόδιο τον ανατολίτικο μαρξισμό». Πάντως, πέρα από την πλάκα, κάποιος που δεν ξέρει καθόλου τι γίνεται στη Νεολαία μπορεί και να εντυπωσιαζόταν από τέτοιου είδους βαθιά αποφθεύγματα…
Από τη μια κριτικάρουμε -και σωστά- τα «ανοίγματα» όταν γίνονται με αποκλειστικό στόχο την αύξηση της εκλογικής καταγραφής. Από την άλλη δεν έχουμε και κάτι άλλο να προτείνουμε. Υπάρχει πρόβλημα και ξεκινά όταν μάς καθορίζει ακόμα η πολιτική γεωγραφία της μεταπολίτευσης και όταν υποτιμάμε τις μετατοπίσεις που έχουν γίνει στη συνείδηση του λαού.
Διαβάζουμε σε ιστοσελίδα του χώρου για το Κυπριακό: «Το “όχι” του 2004, ουσιαστικά, οδήγησε στην πολιτικο-στρατιωτική συμμαχία με το Ισραήλ για ενδυνάμωση της θέσης της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Ανατολική Μεσόγειο απέναντι στην Τουρκία. Επίσης, οδήγησε στη μονομερή ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στην Ευρωζώνη και άρα στην εν μέρει εξάρτηση της Κύπρου από το βορειοευρωπαϊκό κεφάλαιο με στόχο την ενίσχυση της ε/κ πλευράς και την αύξηση πίεσης στη τ/κ πλευρά». Από το «ευτυχώς που ηττηθήκαμε στον Εμφύλιο» στο «η πάνω Πλατεία γέννησε την Ακροδεξιά» και από το «ανοιχτά τα μαγαζιά μόλις βγούμε από το ευρώ» στο «ο ΣΥΡΙΖΑ θα γίνει σίγουρα ΠΑΣΟΚ». Σιγουριές, εξισώσεις, συνεπαγωγές και αυτοματισμοί της σκέψης σε πληθώρα εκδοχών…
Δεν τον ξέρουμε και δεν μας ενδιαφέρει από ποια «τάση» προέρχεται ο Γιάννης Σαρρής που τον στηρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ για δήμαρχο στα Χανιά, αλλά αντιγράφουμε μερικά λόγια του από συνέντευξη Τύπου που έδωσε: «Επί δεκαετίες υπάρχει ένας κορμός ανθρώπων που κυκλοφορεί στο δήμο, εκλέγεται, επανεκλέγεται, αλλάζει ψηφοδέλτια. Είναι οι ίδιοι παράγοντες, το ίδιο παρεάκι. Τους γνωρίζουμε και αυτούς και τις πολιτικές τους αλλά και το αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης. Το να είσαι γνωστός, έχει δύο όψεις λοιπόν. Ε, λοιπόν, υπάρχουν και όλοι αυτοί οι άγνωστοι άνθρωποι -ένας από τους οποίους, είμαι κι εγώ- που δεκαετίες τώρα, ο καθένας στο χώρο του δουλεύει από το πρωί ώς το βράδυ για να τα βγάλει πέρα, να στηρίξει επιχειρήσεις, σχολεία, νοσοκομεία. Αυτοί οι άνθρωποι είμαστε εμείς». Αυτά πρέπει να λέει και κυρίως αυτός πρέπει να είναι ο ΣΥΡΙΖΑ.
Γράφτηκε και αυτό: «Πιθανή επίλυση του Κυπριακού θα ανοίξει νέες δυνατότητες για την Αριστερά και στις δυο κοινότητες». Μα καλά, τόσο… αφελείς είναι οι μεγάλοι παίχτες στην περιοχή;
Αηδόνης
