Κυβέρνηση και πιστωτές έχουν δρομολογήσει στα κρυφά ξεπούλημα και της ΕΛΒΟ
της Δέσποινας Χαραλαμπίδου*
Είναι σαφές ότι τρόικα και μνημονιακή συγκυβέρνηση (συνεχίζοντας το έργο των προηγούμενων μνημονιακών κυβερνήσεων) έχουν στήσει μια βιομηχανία διάλυσης του παραγωγικού ιστού της χώρας. Ειδικά για τις δημόσιες επιχειρήσεις μόνο δύο δρόμοι υπάρχουν για την κυβέρνηση και τους πιστωτές: είτε θα ιδιωτικοποιηθούν, είτε ότι δεν μπορεί να πωληθεί εκκαθαρίζεται και κλείνει.
Πριν από δύο χρόνια ο ΣΥΡΙΖΑ προειδοποιούσε ότι «η ΕΛΒΟ, από τα λίγα εναπομείναντα ”φουγάρα” στη βιομηχανική περιοχή Σίνδου της Θεσσαλονίκης που είναι ακόμη σε λειτουργία, με τις μνημονιακές πολιτικές της νέας κυβέρνησης σπρώχνεται σε αυξανόμενη απαξίωση των παραγωγικών λειτουργιών της, με απώτερο σκοπό το ξεπούλημά της». Σήμερα γίνεται σαφές ότι υπήρχε συγκεκριμένο σχέδιο των κυβερνώντων για διάλυση της Ελληνική Βιομηχανία Οχημάτων, αν και κανένας, ούτε οι εργαζόμενοι, ούτε η Βουλή έχει πληροφορηθεί για αυτό. Συγκεκριμένα, τον Φεβρουάριο, μετά από αίτηση που κατέθεσε το υπουργείο Οικονομικών, ορίστηκε από το Πολυμελές Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης εκκαθαριστής στην επιχείρηση. Με υπουργική τροπολογία, που ψηφίστηκε στα τέλη του ίδιου μήνα, έδωσαν 14 εκ. ευρώ επιχορήγηση (πληρωμή εργαζομένων, κάλυψη απαιτήσεων τρίτων, αμοιβή του ειδικού εκκαθαριστή, ολοκλήρωση των παραγγελιών) με την πρόβλεψη το ποσό αυτό θα αντισταθμιστεί από το αντίτιμο του πλειστηριασμού της ΕΛΒΟ.
Με τον έμμεσο αυτό τρόπο φάνηκε, λοιπόν, ότι οδηγείται σε ξεπούλημα η ΕΛΒΟ, μια επιχείρηση με μεγάλη εξειδίκευση και τεχνογνωσία για την κατασκευή οχημάτων απολύτως αναγκαίων για την άμυνα της χώρας, αλλά και για προϊόντα που σχετίζονται με την παροχή υπηρεσιών για τις ευρύτερες ανάγκες του κοινωνικού συνόλου (πυροσβεστικά οχήματα, ασθενοφόρα, οχήματα για Μ.Μ.Μ., απορριμματοφόρα και άλλα). Ταυτόχρονα, ο εκκαθαριστής έλαβε μια σειρά από αμφιλεγόμενα διοικητικά μέτρα χωρίς εμφανή λόγο, με αυταρχικότητα. Αν και δήλωσε ότι προέχει η επανεκκίνηση της παραγωγής, προχώρησε σε μετακίνηση του ειδικευμένου προσωπικού σε μη παραγωγικές θέσεις, όπως η υπηρεσία καθαριότητας και αποψίλωσης. Μάλιστα, οι περισσότεροι από τους εργαζόμενους που υπέστησαν δυσμενή μετάθεση ήταν αυτοί που εξέφραζαν τις μεγαλύτερες ανησυχίες για την πορεία της εταιρείας ή και άνηκαν σε συγκεκριμένο συνδικαλιστικό ψηφοδέλτιο. Αυτό προϊδεάζει για τα μελλοντικά σχέδια ως προς τους εργαζόμενους.
Ποντάρουν στη θολούρα
Ακριβώς επειδή η κυβέρνηση έχει αποκρύψει, ώς τώρα, τις προθέσεις της για την ΕΛΒΟ υπάρχουν επιτακτικά ερωτήματα σχετικά με την παραγωγή και την απασχόληση. Τι θα απογίνουν οι 2 ισχύουσες συμβάσεις της εταιρείας με το ΥΠΕΘΑ; Υπάρχει καν πρόβλεψη για τις οφειλές που έχει συγκεντρώσει η εταιρεία προς εργαζόμενους που έχουν βγει σε σύνταξη (χρωστάει σχεδόν 1,5 εκατ. ευρώ σε αποζημιώσεις συνταξιοδότησης από το 2010); Από την άλλη, δεν γνωρίζουμε καν ποια θα είναι η αμοιβή πού θα πληρώσει το Ελληνικό Δημόσιο στον εκκαθαριστή (Ernst & Young). Το κυριότερο, όμως, είναι το ποιο ακριβώς είναι το σχέδιο για το μέλλον της ΕΛΒΟ, σχετικά με τις 355 θέσεις εργασίας που έχουν απομείνει όπως και το ποια θα είναι η συμμετοχή του δημοσίου στο μετοχικό κεφάλαιο της εταιρίας μετά την εκκαθάριση. Όλα αυτά οφείλουν να απαντηθούν άμεσα.
Προφανώς είναι βάσιμοι οι φόβοι πως η κυβέρνηση, ακολουθώντας το μοντέλο της ΕΒΖ, της ΣΕΚΑΠ και άλλων επιχειρήσεων, εγκαταλείπει τις προοπτικές και της ΕΛΒΟ στα χέρια ιδιωτικών συμφερόντων. Συνεχίζει, έτσι, την πολιτική αποψίλωσης της βιομηχανικής βάσης της χώρας μας που οδηγεί χιλιάδες στην ανεργία.
* Η Δέσποινα Χαραλαμπίδου είναι βουλευτής Α’ Θεσσαλονίκης του ΣΥΡΙΖΑ
