Του Μάριου Διονέλλη
Ελπίζω να γίνατε σοφότεροι από τη συζήτηση περί διαπλοκής και διαφάνειας στη Βουλή. Ελπίζω να ευχαριστηθήκατε την ανταλλαγή πρωτοσέλιδων με όσο περισσότερη βρόμα μπορούσε να βγάλει ο ένας για τον άλλον. Μου θύμισε λίγο το παιχνίδι με τις κάρτες Υπερατού που παίζαμε μικροί, οι γεννημένοι μετά το ‘70 σίγουρα θα καταλάβουν τι εννοώ. Μια αστεία κοκορομαχία χωρίς αποτέλεσμα και κυρίως χωρίς ουσία.
Και οι κυρίες στα Πρακτικά της Βουλής απλώς να περιμαζεύουν δημοσιεύματα και πρωτοσέλιδα κρατώντας το λογαριασμό ποιος κατάφερε το δυνατότερο χτύπημα στον αντίπαλο.
Ο Τσίπρας βγήκε νικητής, κυρίως λόγω της γκάφας Μητσοτάκη με τη σύμβαση μεταξύ ΝΕΡΙΤ-Μαυρίκου. Όπως στο Υπερατού, πάντα κάποιος την πάταγε επειδή δεν είδε τα ψιλά γράμματα και προκαλούσε τον αντίπαλο με λάθος κάρτα. (- Στο βάρος της Formula 1, κερδίζει προφανώς το μικρότερο όχι το μεγαλύτερο, μπουμπούνα).
Ελπίζω μόνο να σας φτάνει αυτό. Να έχετε πειστεί πως όντως η διαπλοκή παίρνει τις τελευταίες της ανάσες και όπου να ‘ναι θα κατατροπωθεί. Ελπίζω να το πιστεύετε πραγματικά από όλα αυτά που ακούσατε. Και, μάλιστα, ελπίζω να έχετε και δίκιο και να είναι όντως έτσι. Γιατί μου φαίνεται πως μετά από αυτό δεν έχει άλλο Υπερατού. Μετά έχει μόνο Ασφαλιστικό, μειώσεις συντάξεων, φόρους και άλλα ωραία.
ΥΓ.: Και μια σημείωση: Στις κάρτες όντως κέρδισε ο Τσίπρας. Στα ονόματα ήρθαν ισοπαλία. Τσιμουδιά ο ένας για τον Παπασταύρου, μόκο κι ο άλλος για τον Νικολούδη. (Αλήθεια, πού χάθηκε αυτός;). Έτσι, για να τα λέμε όλα.
