Πριν λίγο καιρό, στην ανακοίνωσή του για τον θάνατο του Κ. Σημίτη, το ΚΚΕ έκανε λόγο για έναν «πολιτικό αντίπαλο που συνέδεσε το όνομά του με σημαντικά πολιτικά γεγονότα». Λίγες βδομάδες πιο πριν, η Λιάνα Κανέλλη εξέφρασε τον θαυμασμό της για τον, επίσης εκλιπόντα, Βαρδή Βαρδινογιάννη μιλώντας για έναν άνθρωπο «ο οποίος έζησε σεμνά και περήφανα και έφτιαξε πράγματα, δημιούργησε».
Για τα Τέμπη, το ΚΚΕ ουδέποτε ύψωσε τους τόνους απέναντι στην κυβέρνηση και στα ειδικά χαρακτηριστικά του ελλαδικού πολιτικού και οικονομικού συστήματος. Ποτέ δεν άσκησε μια πολιτική με αιχμές και προτίμησε να πετάει τη μπάλα στην εξέδρα, με τους βουλευτές του να φτάνουν σε τοποθετήσεις του τύπου ότι συχνά συμβαίνουν τέτοια δυστυχήματα στην Ευρώπη αφού υπάρχει καπιταλισμός και μονοπώλια.
Ο «πολιτικός πολιτισμός» όμως πήγε περίπατο στην περίπτωση της αντιπαράθεσης με τη Ζωή Κωνσταντοπούλου και το κόμμα της. Εκεί το ΚΚΕ ανεβάζει τους τόνους, ψάχνει τα (πραγματικά ή κατασκευασμένα) αμαρτήματα και τα πεπραγμένα της πολιτικής αντιπάλου, και βάζει την ΚΝΕ να φτιάχνει χαριτωμένα βιντεάκια με τύπου «λούμπεν». Ο κος Παφίλης θυμάται ότι είναι «από χωριό» και δικαιούται να πει κι ένα «κυρά μου», και η κα Κανέλλη προχωρά σε ψυχαναλυτικού τύπου διαγνώσεις.
Όλα ξεκίνησαν όταν ο βουλευτής του ΚΚΕ και αντιπρόεδρος της Βουλής Γ. Λαμπρούλης αρνήθηκε να αφήσει την κα Κωνσταντοπούλου να καταθέσει στα πρακτικά τμήματα της δικογραφίας για το μπάζωμα του τόπου της τραγωδίας των Τεμπών. Στα πρακτικά περιλαμβανόταν κατάθεση διοικητή της Τροχαίας, όπου φαίνεται ότι το μπάζωμα αποφασίστηκε από τους Τριαντόπουλο και Αγοραστό και εκτελέστηκε από τον αστυνομικό διευθυντή Λάρισας που «τυχαίνει» να είναι αδελφός του βουλευτή της Ν.Δ. Μάξιμου Χαρακόπουλου.
Συγκεκριμένα, ο Γ. Λαμπρούλης επικαλέστηκε μια γνωμοδότηση του επιστημονικού συμβουλίου της Βουλής από το 2012… Η Κωνσταντοπούλου κατηγόρησε για πρακτικές συστημικού κόμματος που εξυπηρετούν την κυβέρνηση, ενώ κοινοβουλευτικά στελέχη της Ν.Δ. εξήραν την «άψογη θεσμική συμπεριφορά» του… κομμουνιστή αντιπροέδρου της Βουλής.
Το κόμμα που κατά τα άλλα καταργεί τους νόμους στην πράξη και δεν αποδέχεται την αστική νομιμότητα αλλά μόνο «το δίκιο του εργάτη», όταν όλος κόσμος βοά για την καταρράκωση κάθε έννοιας διαφάνειας και δικαιοσύνης από την κυβέρνηση, θυμάται να γίνει βασιλικότερο του βασιλέως στην διασταλτική εφαρμογή της ποινικής δικονομίας και του κανονισμού της Βουλής.
Στον πυρήνα όλων αυτών βρίσκεται η γενική αντίληψη του κόμματος του Περισσού για τον εαυτό του και την πολιτική. Ήρεμα κοινοβουλευτικά νερά, γενικόλογη καταγγελία του καπιταλισμού, κινητοποιήσεις και συσπειρώσεις γύρω από το κόμμα, και επένδυση στις επόμενες εκλογικές αναμετρήσεις για να δυναμώσει το ΚΚΕ ώστε κάποτε να φέρει τη λαϊκή εξουσία και τον σοσιαλισμό χωρίς να σπάσει «ούτε τζάμι»…
Γ. Παπ.
