Ο William Engdahl είναι βραβευμένος γεωπολιτικός αναλυτής και συγγραφέας. Σε συνέντευξη που παραχώρησε στο Russia Today, και την οποία αναδημοσιεύουμε, εξηγεί τη νέα τακτική που υιοθετεί στην Ευρώπη η Μονσάντο, καθώς δεν θα κυνηγά πλέον άδειες για την καλλιέργεια νέων προϊόντων βιοτεχνολογίας στην Ευρώπη, αλλά θα επικεντρωθεί στην εισαγωγή τους. Η χαλάρωση της πίεσης από τη Μονσάντο είναι μια τακτική κίνηση, εκτιμά ο Engdahl.
Σημαίνει η απόφαση μια νίκη του κινήματος ενάντια στα μεταλλαγμένα στην Ευρώπη;
Με μια λέξη, όχι! Αν κοιτάξετε τη συνέντευξη του διευθύνοντος συμβούλου της Μονσάντο στην Ευρώπη, στο Ρόιτερς, αυτό που είπε είναι πως παραιτούνται από τις αιτήσεις για νέες άδειες από την Κομισιόν, αλλά την ίδια στιγμή θα αυξήσουν τις πιέσεις για εισαγωγή μεταλλαγμένων από τις ΗΠΑ και άλλες χώρες. Συνεπώς, πρόκειται για μια τακτική κίνηση, δεν πρόκειται για στρατηγική ήττα ή υποχώρηση.
Ποιοι είναι οι κίνδυνοι για τον άνθρωπο και το περιβάλλον;
Το Mon810 καλλιεργείται κυρίως στην Ισπανία σήμερα και οι αγρο-πολυεθνικές έχουν κυριαρχήσει στην ισπανική γεωργία τα τελευταία 25 χρόνια. Επομένως, κατάφεραν να αποκτήσουν ένα προπύργιο εκεί. Στις περισσότερες άλλες χώρες υπάρχει μαζική αντίθεση σε κάθε είδους καλλιέργεια μεταλλαγμένων και έτσι δεν τα έχουν καταφέρει αλλού. Στη Γαλλία υπάρχουν ανεξάρτητοι επιστήμονες που έχουν παρουσιάσει μελέτες για το Mon810 που δείχνουν τις συνέπειες των σημαντικών παρενεργειών, που δεν αναφέρονται από τη Μονσάντο. Άρα, η λαϊκή κατακραυγή στη Γαλλία, τη Γερμανία και άλλες χώρες είναι τέτοια που η Μονσάντο δεν τα κατάφερε εκεί. Αυτό που επιχειρεί, λοιπόν, είναι να καταφύγει στη διάδοση από την πίσω πόρτα, δίνοντας έμφαση στις εισαγωγές, ακριβώς γιατί υπάρχει παραθυράκι στην ευρωπαϊκή νομοθεσία σχετικά με την αναγραφή στα προϊόντα. Για παράδειγμα, οι ζωοτροφές από μεταλλαγμένο καλαμπόκι και σόγια από τη Μονσάντο και άλλες εταιρίες δεν είναι υποχρεωτικό να αναγράφουν ότι περιέχουν μεταλλαγμένα.
Ποιες είναι οι προθέσεις της Μονσάντο;
Η Μονσάντο μετά από μια κεκλεισμένων των θυρών συνάντηση με τον πρόεδρο του Ιδρύματος Ροκφέλερ, το 1999, είχε ανακοινώσει ότι δεν θα προχωρούσε στην εμπορευματοποίηση της τεχνολογίας-εξολοθρευτή που δημιουργεί σπόρους οι οποίοι αυτοκτονούν μετά την πρώτη σοδειά, εξασφαλίζοντας πως οι αγρότες θα υποχρεώνονταν να απευθύνονται κάθε χρόνο στη Μονσάντο. Επτά χρόνια αργότερα, εξαγόρασαν την εταιρία που κατείχε την πατέντα (από κοινού με την αμερικανική κυβέρνηση) της τεχνολογίας-εξολοθρευτή ή τεχνολογίας GROTS. Αλλά το κίνημα τότε ήταν παροπλισμένο. Νόμιζε ότι είχε πετύχει μια νίκη ενώ στην πραγματικότητα κοιμόταν, και έτσι δεν υπήρξαν αντιδράσεις. Υποπτεύομαι πως κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και τώρα με την απόφαση της Μονσάντο να μην κυνηγήσει νέες άδειες στην Ευρώπη.
Καταρχήν ας δούμε τα παραμύθια της Μονσάντο και των άλλων εταιριών μεταλλαγμένων. Λένε ότι τα μεταλλαγμένα είναι η λύση στην πείνα. Η πραγματικότητα είναι πως δεν υπάρχει καμιά απολύτως πατέντα που να αυξάνει την απόδοση της σοδειάς. Μακράς διάρκειας μελέτες στις ΗΠΑ και άλλες χώρες δείχνουν ότι μετά από μια μικρή αύξηση στην απόδοση στις πρώτες μια-δυο σοδειές, η πραγματική απόδοση ανά εκτάριο ξεκινά να πέφτει. Λένε ότι με τα μεταλλαγμένα χρησιμοποιούν λιγότερα λιπάσματα ή ζιζανιοκτόνα. Λοιπόν η πραγματικότητα είναι πως η ανθεκτικότητα των ζιζανίων αυξάνει μετά από τρεις ή τέσσερις σοδειές της Μονσάντο, που σημαίνει πως αναπτύσσονται υπερ-ζιζάνια που απαιτούν όλο και περισσότερα -και όχι λιγότερα- χημικά.
Συνεπώς, είσαι χαμένος και από τις δυο πλευρές. Το όλο πράγμα είναι μια επιχειρηματική απάτη. Είναι σχεδιασμένο να εγκλωβίζει τους αγρότες σε μακροπρόθεσμα συμβόλαια για τον σπόρο τους. Όταν τον πάρουν και καλλιεργήσουν μεταλλαγμένα και βάλουν τα δικά τους φάρμακα, δεν μπορούν πλέον να ξανασπείρουν κανονικό σπόρο για επτά, τουλάχιστον, χρόνια. Το έδαφος έχει γίνει τοξικό. Συνεπώς, έχεις σκλαβωθεί σε αυτό το νέο είδος δουλοπαροικίας, όπως το αποκαλώ στο βιβλίο μου.
Πιστεύω πως ο στόχος δεν είναι καν η φτηνότερη τροφή. Το κλειδί δεν είναι το μεγαλύτερο κέρδος. Είναι το μονοπώλιο. Από τη δεκαετία του ’70, ίσως και από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, η ιδέα ήταν να αναπτύξουν ένα μοντέλο αγρο-επιχειρήσεων παρόμοιο με αυτό που είχε αναπτυχθεί γύρω από το πετρέλαιο, δηλαδή ένα παγκοσμιοποιημένο καρτέλ, ένα ολιγοπώλιο.
Μια πρόσφατη δημοσκόπηση έδειξε ότι 95% των πολιτών της Ε.Ε. είναι ενάντια στα μεταλλαγμένα. Να υποθέσουμε πως δεν έχουν μέλλον εδώ;
Ειλικρινά, ελπίζω όχι. Η Μονσάντο και Σια -οι τέσσερις εταιρίες- κάνουν τα πάντα, ακόμα και να στηρίζουν συγκεκριμένους επιστήμονες στην Ευρωπαϊκή Αρχή για τη Διατροφική Ασφάλεια – τους λεγόμενους ουδέτερους επιστήμονες που υποτίθεται πως φροντίζουν για τη διατροφική ασφάλεια των πολιτών. Κι όμως, η πλειοψηφία των μελών της Διοίκησης σχετίζονται με χρηματοδοτούμενες από τη Μονσάντο ΜΚΟ. Λαμβάνουν χρηματοδοτήσεις έρευνας από τη Μονσάντο και πάει λέγοντας.
Συνεπώς, τα κόλπα και οι μεθοδεύσεις της Μονσάντο στην Ευρώπη είναι πολλά και παρ’ όλα αυτά δεν τα έχουν καταφέρει.
(Μετάφραση: Γιώργος Τσίπρας)
