του Αριστοτέλη Γ. Καλλή*
Αναλύσεις επί αναλύσεων για κάτι τόσο απλό και ξεκάθαρο που ένας ολόκληρος λαός ταλαιπωρείται, φτωχοποιείται και καταστρέφεται μεθοδικά και επίμονα όλα αυτά τα χρόνια από πολιτικούς τεχνοκράτες που διατηρούν τα προνόμιά τους παραχωρώντας στα ξένα και ιδιωτικά συμφέροντα τη χώρα, τους πολίτες, τις υποδομές, την Εθνική και Λαϊκή Κυριαρχία ενώ, παρ’ όλες τις αιματηρές θυσίες, το χρέος διαρκώς αυξάνεται.
Οι Αγρότες σε αδιέξοδο, αδύναμοι να καλλιεργήσουν. Τα προϊόντα τους στα αζήτητα σε τιμές εξευτελιστικές, να παραμένουν ως αξία το ίδιο εδώ και χρόνια, ενώ κάποιοι σταθερά καρπώνονται την υπεραξία της εργασίας τους. Από την άλλη το κόστος παραγωγής να εκτοξεύεται στα ύψη. Παράλληλα η νέα ΚΑΠ σε επίπεδο Ευρώπης να επιβάλει αυστηρούς και εξοντωτικούς κανόνες στους Ευρωπαίους αγρότες, ενώ ταυτόχρονα εισάγονται προϊόντα από τρίτες χώρες που δεν τηρούν κανένα κανόνα. Αυτό με μαθηματική ακρίβεια οδηγεί στον αφανισμό και στην εξόντωση του Αγρότη.
Οι μικρομεσαίοι Έμποροι αδύναμοι να συνεχίσουν, κλείνουν ο ένας πίσω από τον άλλον από τα δυσβάσταχτα φορολογικά μέτρα, το κόστος λειτουργίας, τον αθέμιτο ανταγωνισμό των μεγάλων επιχειρήσεων, και το ηλεκτρονικό εμπόριο, το οποίο μετά το δίχρονο κλείσιμο της αγοράς λόγω covid γιγαντώθηκε, ισοπεδώνοντας το παραδοσιακό εμπόριο. Ο θάνατος του εμποράκου μπροστά στα καρτέλ, τα ολιγοπώλια, τις πολυεθνικές είναι πλέον μια θλιβερή πραγματικότητα.
ΟΙ ΝΕΟΙ ΚΑΤΩ από τον εργασιακό μεσαίωνα που έχει ατύπως κυριαρχήσει χωρίς συμβάσεις εργασίας, με μπλοκάκια, μισθούς πείνας αδυνατούν πλέον να κάνουν οικογένεια και να δουν το μέλλον τους με αισιοδοξία. Παραμένουν ακόμη στην οικογενειακή εστία αφού τα οικονομικά τους δεδομένα είναι απαγορευτικά ως προς το να ενοικιάσουν μιας και τα ενοίκια, ιδιαίτερα στα αστικά κέντρα και τουριστικούς προορισμούς, είναι σε δυσθεώρητα ύψη. Η λειτουργία του airbnb ήταν και είναι ένας ανασταλτικός παράγοντας.
Ένα άγριο τοπίο έχει πλέον διαμορφωθεί που δεν έχει να κάνει με τον πατερναλιστικό καπιταλισμό που είχαμε κάποτε γνωρίσει (ήπια… μορφή ας πούμε), αλλά με μια άγρια μορφή του, όπου η προστασία του κράτους είναι ανύπαρκτη και η αγορά θεοποιημένη λειτουργεί ως η ανώτατη μορφή… συνταγματικού δικαίου που ρυθμίζει (!) τα πάντα σε μια καταρρέουσα κοινωνία που πλησιάζει ως μοντέλο τη φεουδαρχία. Επίσης οι ανεξέλεγκτες μεταναστευτικές ροές από τις κατεστραμμένες εντέχνως γύρω χώρες, εξασφαλίζουν στους νεοφεουδάρχες φτηνό εργατικό δυναμικό που τους δίνει τη δυνατότητα να επιβάλουν τους κανόνες τους.
Εκτός των άλλων η κομματικοποίηση του (κατακερματισμένου) συνδικαλισμού στερεί από τον λαό ένα ισχυρό συνδικαλιστικό κίνημα που θα ήταν η φραγή στον απολυταρχισμό της εκάστοτε εξουσίας.
Οι νέοι επιστήμονες οδηγούνται σταθερά στο δρόμο για τη μόνιμη εξορία σε χώρες που δεν τους δίνουν μισθό φιλοδώρημα όπως στην πατρίδα τους, αλλά το ανάλογο των σπουδών και της επιστημονικής τους επάρκειας. Είναι αυτό που είπε ο Δρ. Σταμάτης Κριμιζής όταν τον ρώτησαν ποια είναι η διαφορά Ελλάδος και εξωτερικού σχετικά με την εργασία των δικών μας επιστημών. Στο εξωτερικό, είπε χαρακτηριστικά, ισχύει το τι ξέρεις, ενώ στην Ελλάδα το ποιον ξέρεις.
Η αναξιοκρατία δηλ. στη χώρα μας δεν είναι η εξαίρεση αλλά ο θεσμοθετημένος κανόνας εδώ και πολλά χρόνια.
Οι συνταξιούχοι στα μέσα του μήνα εξαντλούν την πενιχρή σύνταξή τους. Τα κάποτε άλλοτε περήφανα γηρατειά πληρώνουν για ακόμη μια φορά τις αιματηρές τους θυσίες μετά τον πόλεμο για μια νέα Ελλάδα .
Είναι το «ευχαριστώ» ενός απαράδεκτου πολιτικού συστήματος στους έχοντες αρετή και τόλμη να σταθούν όρθιοι σε μια καταρρέουσα Ελλάδα για την τιμή των όπλων.
Η αγοραστική δύναμη του λαού μας στα τάρταρα. Μια χωριάτικη σαλάτα που ήταν το φαΐ του φτωχού και αδύναμου ανέκαθεν, έγινε πιάτο γκουρμέ για λίγους και εκλεκτούς.
Διαμορφώνεται εν τάχει μια νέα θλιβερή πραγματικότητα που μοιάζει περισσότερο με τις παλιές ελληνικές ταινίες (λατέρνα, φτώχια και φιλότιμο) όπου οι άνθρωποι στερούνταν τα αυτονόητα.
ΠΑΙΔΕΙΑ… ώρα μηδέν. Απολυτήρια χωρίς αντίκρισμα. Πανεπιστήμια χωρίς χρηματοδότηση.
Κακοπληρωμένοι εκπαιδευτικοί και πνευματικοί άνθρωποι σε ένα περιβάλλον που ενώ η παιδεία και ο πολιτισμός θα έπρεπε να είναι η κινητήριος δύναμη μιας χώρας, ιδιαίτερα της Ελλάδας που υπήρξε σημείο αναφοράς του παγκόσμιου πολιτισμού, είναι ο τελευταίος τροχός της αμάξης.
Κι εδώ η απάντηση είναι όχι η βελτίωση της δημόσιας εκπαίδευσης, αλλά η προοπτική της ιδιωτικής. Εν ολίγοις ισχύει το δόγμα που ισχύει για όλα: αν έχεις χρήματα σπουδάζεις και μορφώνεσαι σε επίπεδο παιδείας, αν έχεις χρήματα ζεις και θεραπεύεσαι σε επίπεδο υγείας.
Ο δημόσιος χαρακτήρας της Υγείας σιγά-σιγά αλώνεται και επισήμως από τον ιδιωτικό τομέα στα απογευματινά (και όχι μόνο) δημόσια (;) ιατρεία. Κατά τον υπουργό λύση είναι ο φτωχός και ανήμπορος να εξαγοράζει τη σειρά του (που κανονικά είναι μετά θάνατον) με αντίτιμο ένα σεβαστό πόσον στον γιατρό του δημοσίου λες και μια ζωή δεν είχε πληρώσει για αυτή τη δύσκολη στιγμή του. Το δόγμα κι εδώ πανίσχυρο… αν έχεις λεφτά ζεις και θεραπεύεσαι… αν όχι ας πρόσεχες.
Τα ισχυρά φαντς με τις ευλογίες των κυβερνήσεων αρπάζουν τα σπίτια και τους κόπους μιας ζωής αντί πινακίου φακής
Η Ενέργεια, το ρεύμα σε δυσθεώρητα ύψη. Αυτοί πλέον δεν είναι λογαριασμοί σπιτιών αλλά ξενοδοχείων πολυτελείας, για να έχουν υπερκέρδη συγκεκριμένοι επιχειρηματικοί κλάδοι.
Η κατοικία, τα υψηλά ενοίκια ,το υψηλό κόστος διαβίωσης, δεν λύνεται με ημίμετρα καλάθια και φιλοδωρήματα.
Δεν διώξαμε τους βασιλείς και τους δικτάτορες για να τους αντικαταστήσουμε με άλλους.
Η ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ πολιτική είναι πολιτική υποτέλειας και ντροπής που δεν αντιστοιχεί στην ένδοξη ιστορία αυτής της χώρας. Μπροστά στα πολυβόλα στήθηκαν παλικάρια και κορίτσια για την Ελευθερία, την Δημοκρατία, την Εθνική Ανεξαρτησία αυτού του τόπου.
Στέλνουμε στρατό και πολεμοφόδια στον Περσικό, στην Ουκρανία και οπουδήποτε μας υποδείξουν οι Αμερικανοί, αλλά ποτέ στην Κατεχόμενη Κύπρο που έχουμε πλέον αποδεχτεί ατύπως την συνομοσπονδία ή τη δημιουργία δύο κρατών μετά από τόσα χρόνια .Ακόμη και το ανύπαρκτο κρατίδιο των Σκοπίων υψώνει τη φωνή του διεκδικώντας μια ιστορία που δεν του ανήκει με τις πλάτες αυτών (ΝΑΤΟ) που πλέον έχουν τα κλειδιά της χώρας διαλέγοντας λιμάνια, δρόμους, υποδομές.
Τα ευρωπαϊκά προγράμματα, τα τραπεζικά δάνεια κατευθύνονται στους ήδη μεγάλους που γίνονται ακόμη μεγαλύτεροι και ισχυρότεροι.
Εμείς είμαστε μόνον για να ανακεφαλαιοποιούμε τις ιδιωτικές τράπεζες που σε καθημερινή βάση απειλούν τους πολίτες, κατάσχουν τις περιουσίες τους και εισπράττουν χρήματα μέσα από κάθε εμπορική συναλλαγή των πολιτών (βλπ. Ρost).
Εν ολίγοις… Οι πλούσιοι πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι σε μια χώρα γερασμένη με πρόβλημα υπογεννητικότητας και με ένα εχθρικό κράτος απέναντι στην οικογένεια και τα παιδιά, που τα θεωρεί τεκμήριο όπως τα αυτοκίνητα και τα τρακτέρ.
Η ΜΕΓΑΛΗ αποχή είναι ένα ισχυρό μήνυμα στην προνομιούχο πολιτική τάξη, που έχει το ακαταδίωκτο νομοθετώντας κατά παραγγελίαν των ισχυρών συμφερόντων, που τυγχάνει να είναι οι μόνιμοι χορηγοί της πολιτικής τάξης πραγμάτων, χωρίς πλέον να αντιπροσωπεύει έναν λαό που αδυνατεί να επιβιώσει σε καθημερινή βάση, έχοντας ένα μόνιμο φόβο μήπως χάσει το σπίτι του, μήπως χάσει την εργασία του, μήπως χάσει την ίδια του τη ζωή αφού δεν έχει πια την οικονομική επιφάνεια που είχε κάποτε (οι οποίες εξαιρέσεις δυστυχώς επιβεβαιώνουν τον κανόνα της ντροπής).
Η μεγάλη αποχή είναι ένα ισχυρό μήνυμα στους τυχάρπαστους της πολιτικής νομενκλατούρας που με τις άστοχες και επιπόλαιες αποφάσεις και κινήσεις τους φτωχοποίησαν έναν λαό, ξεπούλησαν μια χώρα και έδωσαν τη δυνατότητα στους νοσταλγούς των δικτατοριών, των ναζιστών και των αυταρχικών καθεστώτων σε πανευρωπαϊκό επίπεδο να καταγράφουν υψηλά ποσοστά.
Η μεγάλη αποχή είναι κατ’ ουσίαν η καταψήφιση του πολιτικού συστήματος που μετέτρεψε την έννοια της Δημοκρατίας σε ολιγαρχία και αριστοκρατία.
Είναι μια κραυγή αγανάκτησης ενός λαού που βλέπει ότι δεν μπορεί να στηρίξει τα όνειρα και τις προσδοκίες των παιδιών του.
Είναι μια κραυγή αγανάκτησης που αν δεν πάρει απάντηση θα μετατραπεί σε οργή ανεξέλεγκτη που θα καταπιεί στα σωθικά της τον χάρτινο πύργο της ματαιοδοξίας και της υπεροψίας των αρχιτεκτόνων του θλιβερού αυτού οικοδομήματος .
Οι εκλογές αυτές έδωσαν ένα ισχυρό μήνυμα:
«Κύριοι (-ες),
Επιτέλους,
Σοβαρευτείτε… ο χρόνος έχει αρχίσει να μετρά αντίστροφα.
Οι άλλοτε ελεύθεροι πολίτες που μετατρέψατε σταδιακά σε δούλους, δεν έχουν πλέον να χάσουν τίποτε άλλο από την εξέγερσή τους, παρά μονάχα τις αλυσίδες τους».
* Επ. Πρ. Εμπορικού Συλλόγου Νεμέας, πτ. Πολιτικού Τμήματος Νομικής Σχολής Αθηνών, nemeahistory.blogspot.com
