Πριν από περίπου δύο χρόνια, τον Οκτώβριο του 2009, οι εργαζόμενοι στην εφημερίδα Η Ημέρα της Πάτρας βρέθηκαν ξαφνικά στο δρόμο, αφού ο εκδότης της, Θεόδωρος Καμπέρος, απάντησε με λοκ-άουτ στην 24ωρη απεργία που είχαν κηρύξει τα σωματεία των συντακτών και των τεχνικών σε τέσσερις εφημερίδες της αχαϊκής πρωτεύουσας. Από τότε και μέχρι σήμερα οι εργαζόμενοι δεν έχουν εισπράξει τα δεδουλευμένα και τις αποζημιώσεις απόλυσης, ενώ ο εκδότης καλύπτεται από ένα μυστήριο πέπλο προστασίας, από τοπικούς και κυβερνητικούς παράγοντες.
Αυτό που προέκυψε τελευταία, είναι η εμπλοκή της ΕΣΗΕΠΗΝ σε ένα ανεπίτρεπτο για σωματείο νομικό ατόπημα το οποίο, ουσιαστικά, στερεί από τους εργαζόμενους το δικαίωμα διεκδίκησης των αποζημιώσεων απόλυσης.
Συγκεκριμένα, μια ομάδα εργαζομένων (συντάκτες και τεχνικοί), μετά από αλλεπάλληλες συνελεύσεις και συναντήσεις με το Δ.Σ. της ΕΣΗΕΠΗΝ ανέθεσαν το 2009 στη νομική σύμβουλο του σωματείου, κ. Χρύσα Βουλδή, την εκπροσώπηση για την άσκηση όλων των ένδικων μέσων εναντίον του Θ. Καμπέρου. Η κυρία Βουλδή στις 22/12/2009 κατέθεσε αγωγή με την οποία διεκδικούσε τα δεδουλευμένα. Να σημειωθεί ότι μετά την κατάθεση της εν λόγω αγωγής, σε όλους τους εργαζόμενους, με μικρές χρονικές διαφορές, κοινοποιήθηκαν από την επιχείρηση του κ. Καμπέρου και οι απολύσεις, ενώ κάποιοι ήδη βρίσκονταν σε επίσχεση εργασίας.
Οι εργαζόμενοι, θεωρώντας ότι το σωματείο και η νομική σύμβουλος θα έκαναν όλες τις απαραίτητες ενέργειες, που εν προκειμένω είναι πολύ συγκεκριμένες, σχεδόν τυποποιημένες για τέτοιου είδους εργατικές διαφορές, περίμεναν εφησυχασμένοι τη συζήτηση της αγωγής και τη δικαίωσή τους. Λίγες μέρες, όμως, πριν από την εκδίκαση και ενώ έχουν περάσει δύο χρόνια, ανακάλυψαν ότι στην αγωγή που κατέθεσε η κυρία Βουλδή διεκδικούνται, τελικά, μόνο τα δεδουλευμένα. Αποζημιώσεις απόλυσης όχι μόνο δεν υπάρχουν, αλλά έχουν περάσει και οι προθεσμίες που ορίζει ο νόμος για τη διεκδίκησή τους, χωρίς ποτέ οι απολυμένοι να ενημερωθούν. Επιπλέον, με έκπληξη διαπίστωσαν ότι η εκπρόσωπος των συντακτών της εφημερίδας στην ΕΣΗΕΠΗΝ, δεν βρίσκεται μεταξύ των εναγόντων.
Αμείλικτα ερωτήματα
Είναι προφανές ότι τα ερωτήματα είναι πολλά και απαιτούν συγκεκριμένες απαντήσεις. Είναι δυνατόν η δικηγόρος ενός σωματείου να κάνει ένα τέτοιο λάθος, να κάνει μια τέτοια παράλειψη; Είναι δυνατόν η διοίκηση του σωματείου να μην παρακολουθεί πολύ στενά την εξέλιξη της υπόθεσης, να μην ενημερώνει -αν η δικηγόρος για τους δικούς της λόγους δεν μπορεί- τους εργαζόμενους για τα δικαιώματά τους και να μην τους διευκολύνει με κάθε τρόπο να τα διεκδικήσουν;
Το αποτέλεσμα, τελικά, είναι ότι οι εργαζόμενοι έχασαν δυο χρόνια και, κυρίως, έχασαν το δικαίωμα να διεκδικήσουν τις αποζημιώσεις απόλυσης, αφού παρήλθε η εξάμηνη προθεσμία άσκησης ένδικων μέσων. Η ΕΣΗΕΠΗΝ δεν έκανε το αυτονόητο, δηλαδή, να δώσει εντολή στην κυρία Βουλδή να καταθέσει συμπληρωματική αγωγή για τις αποζημιώσεις, που θα συνδικαζόταν μαζί με την αρχική, η οποία πριν από περίπου δύο βδομάδες και με βάση τα πιο πάνω αναβλήθηκε για μια ακόμα φορά.
Όπως ήταν αναμενόμενο, το γεγονός της σοβαρής αυτής παράλειψης(;) θορύβησε τους εργαζόμενους, που –αναγκαστικά πλέον– προσέφυγαν σε άλλο δικηγόρο, ο οποίος ανέλαβε την υπόθεση, με ό,τι αυτό σημαίνει. Δηλαδή, μια ακόμα χρονική καθυστέρηση και, μάλιστα, για ανθρώπους που βρίσκονται σε δεινή οικονομική θέση, αφού οι περισσότεροι είναι άνεργοι ή υποαπασχολούνται.
Να θυμίσουμε ότι ο κ. Θ. Καμπέρος είναι γνωστός επιχειρηματίας της Πάτρας με ποικίλες δραστηριότητες και πολιτικές διασυνδέσεις. Για καιρό μετά το κλείσιμο της εφημερίδας, το 2009, εξακολουθούσε να διαθέτει άλλα Μέσα Ενημέρωσης και να απολαμβάνει κρατικής διαφήμισης, ενώ απέφευγε με περίεργο τρόπο ακόμα και τριμερείς συναντήσεις στο υπουργείο Εργασίας.
Φαίνεται, λοιπόν, ότι ο κ. Καμπέρος απολαμβάνει ασυλίας και από το τοπικό συνδικαλιστικό κατεστημένο της Ένωσης Συντακτών. Τουλάχιστον αυτό συμπεραίνεται από τα γεγονότα και από τις καταγγελίες απολυμένων της Ημέρας, οι οποίοι έχουν απευθυνθεί στο Δ.Σ. και στα μέλη της Ένωσης, ζητώντας να μάθουν τι έχει πραγματικά συμβεί.
Από τις καταγγελίες αυτές γίνεται φανερό ότι η αγωγή κατατέθηκε μετά από συνέλευση των εργαζομένων, όπου αποφασίστηκε η συγκεκριμένη αντίδραση και ότι έκτοτε οι εργαζόμενοι επαφίεντο (απόλυτα λογικό) στην εμπειρία της νομικής συμβούλου και την κάλυψη του σωματείου.
Δημοσιογράφοι-μέλη της Ένωσης θέτουν πολύ συγκεκριμένα ερωτήματα προς το Δ.Σ., όπως: αν η δικηγόρος ενήργησε κατόπιν εντολών του Δ.Σ. ή αν… ξέχασε να καταθέσει τα δικόγραφα ή αν, απλά, δεν έκανε καλά τη δουλειά της «για λόγους που η ίδια γνωρίζει»! Ευθύνη στο Δ.Σ. της ΕΣΗΕΠΗΝ ότι δεν χειρίστηκε σωστά το ζήτημα επιρρίπτει και ο Γιώργος Κοζίας, μέλος των Δ.Σ. της τοπικής Ένωσης Τεχνικών Τύπου και της Ομοσπονδίας Τύπου και Χάρτου.
Ο Δρόμος επικοινώνησε τόσο με τη νομική σύμβουλο, όσο και με τον πρόεδρο της ΕΣΗΕΠΗΝ, για το ζήτημα. Η μεν νομική σύμβουλος είπε ότι στην αγωγή δεν περιλαμβάνονται οι αποζημιώσεις, γιατί όταν κατατέθηκε οι εργαζόμενοι δεν είχαν λάβει ακόμη απόλυση, ενώ στην ερώτηση γιατί μετά δεν τους ενημέρωσε για τις προθεσμίες και τις απαιτούμενες ενέργειες, «θυμήθηκε» το απόρρητο τις διαδικασίας, παραπέμποντάς μας στο σωματείο. Ο δε πρόεδρος της Ένωσης υπεραμύνθηκε των ενεργειών του σωματείου και επέρριψε ευθύνες (άκουσον-άκουσον) στους εργαζόμενους που ήρθαν να διεκδικήσουν τις αποζημιώσεις τους μετά από ένα-ενάμιση χρόνο!
Βέβαια, οι καταγγελίες των απολυμένων συντακτών της ημέρας είναι αμείλικτες και εγείρουν ένα τεράστιο συνδικαλιστικό και ηθικό θέμα, το οποίο αποκτά ακόμα μεγαλύτερες διαστάσεις, αφού η νομική σύμβουλος της Ένωσης Συντακτών τυγχάνει να είναι και αδελφή του προέδρου της ίδιας Ένωσης!
