Δύο κοοπερατίβες από την Ταϊλάνδη και την Αργεντινή επεξεργάζονται την δημιουργία μιας παγκόσμιας μάρκας ρούχων που θα συμβολίζει τον αγώνα ενάντια στην σκλαβωμένη εργασία.
Στη Μπανγκόκ της Ταϊλάνδης και στο Μπουένος Άιρες της Αργεντινής ξετυλίχθηκαν δύο παράλληλες ιστορίες.
Χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, στο Μπουένος Άιρες της Αργεντινής, στην περιοχή της Αλαμέδα, εν μέσω της οικονομικής κρίσης του 2001, δημιουργήθηκε μια συλλογικότητα λαϊκής κουζίνας. Εκεί άρχιζαν να συχνάζουν Βολιβιάνοι μετανάστες, οι περισσότεροι από τους οποίους δούλευαν σε παράνομα εργαστήρια παρασκευής ρούχων, σε συνθήκες ημισκλαβιάς καθώς τα διαβατήριά τους τα κρατούσαν τα αφεντικά τους, στα οποία ήταν πάντα χρεωμένοι μιας και αυτοί τους είχαν πληρώσει τα εισιτήρια του ταξιδιού τους. Κάποιοι από τους μετανάστες που κατάφεραν να δραπετεύσουν απ’ αυτές τις συνθήκες δημιούργησαν την κοοπερατίβα ρουχισμού «20 Δεκέμβρη».
Οι δύο αυτές ομάδες εργαζομένων που έχουν διαφορετικά ήθη, θρησκείες και γλώσσες θα συναντηθούν το 2008 στη Λίμα του Περού σε ένα διεθνές συνέδριο. Οι Ταϊλανδέζοι σκέφτηκαν να καλέσουν στη Μπανγκόκ τους συναδέλφους τους από το Μπουένος Άιρες για να τους μεταφέρουν την πλούσια εμπειρία των κοοπερατίβων και των ανακτημένων εργοστασίων της Αργεντινής, πράγμα που έγινε τον Μάρτιο του 2009.
Στη νέα τους συνάντηση έπεσε μια ιδέα: να δημιουργήσουν μια παγκόσμια μάρκα ρούχων που θα συμβολίζει τον αγώνα ενάντια στη σκλαβωμένη εργασία. Έδωσαν την ονομασία «χωρίς αλυσίδες» σ’ αυτή τη μάρκα ρούχων. Με την κίνησή τους αυτή οι δύο κοοπερατίβες θέλουν να δώσουν το πρώτο βήμα για να δημιουργηθεί «ένα παγκόσμιο δίκτυο των εργαζομένων στο ρουχισμό». Ο στόχος είναι να παγκοσμιοποιηθεί ο αγώνας τους, όπως λέει ο Γουστάβο Βέρα, εκπρόσωπος της κοοπερατίβας της Αλαμέδα, ενώ ο Άντριου Λίτλ από την κοοπερατίβα της Μπανγκόκ συμπληρώνει “να κάνουμε ορατό, σε διεθνές επίπεδο, το μοντέλο οργάνωσης των κοοπερατίβων”.
Αυτή η σύμπραξη δεν αποτελεί παρά το σημείο εκκίνησης και πρόσκλησης να συγχρονίσουν τα βήματά τους μαζί τους και κοοπερατίβες εργαζομένων από άλλες χώρες του κόσμου.
Είναι αξιοσημείωτο πως η συνεργασία και η αλληλεγγύη ανάμεσα στις δύο κοοπερατίβες επεκτείνεται και σε άλλους τομείς. Όταν οι εργαζόμενοι της Αλαμέδα δέχτηκαν επίθεση τον περασμένο Ιούνιο από συμμορίες των πρώην αφεντικών τους, οι Ταϊλανδέζοι συνάδελφοί τους διαδήλωσαν μπροστά στην αργεντίνικη πρεσβεία της Μπανγκόκ. Κι όταν η πολυεθνική Triumf απέλυσε εργαζόμενους στην Μπανγκόκ, τότε στο Μπουένος Άιρες, με πρωτοβουλία της κοοπερατίβας της Αλαμέδα, διαδήλωσαν οι εργαζόμενοι στο ρουχισμό μπροστά στην πρεσβεία της Ταϊλάνδης.
«Είμαστε αλληλέγγυοι στους αγώνες και στις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο καθένας μας στη χώρα του» διακηρύσσουν. Και είναι βέβαιο πως θ’ ακολουθήσουν στο μέλλον και άλλα βήματα σ’ αυτό τον δρόμο των κοινών αγώνων.
Η διάθεση των ρούχων της μάρκας «χωρίς αλυσίδες» («No chains» – «sin cadenas») θα ξεκινήσει στις 4 Ιουνίου αυτού του χρόνου σε μια ταυτόχρονη παρουσίαση από τις έδρες των δύο κοοπερατίβων, στη Μπανγκόκ και στο Μπουένος Άιρες, που θα καλύπτεται με ενδοτηλεοπτική επικοινωνία. Τα πρώτα ρούχα της μάρκας «χωρίς αλυσίδες» είναι έξι μπλουζάκια που θα φέρουν στάμπες που προκρίθηκαν ύστερα από ένα διεθνή διαγωνισμό και ψηφοφορία ανάμεσα στα μέλη των δύο κοοπερατίβων. Το κάθε κομμάτι θα πωλείται από 12 – 15 δολάρια, ενώ για συνδικάτα και οργανώσεις θα γίνεται μια καλύτερη τιμή. Κύριος στόχος της καμπάνιας δεν είναι το οικονομικό κέρδος, άλλωστε οι κοοπερατίβες εξακολουθούν να παράγουν η κάθε μια τα δικά της προϊόντα. Τα τυχόν κέρδη θα μοιραστούν μισά μισά ανάμεσά τους, παρότι το κόστος παραγωγής στο Μπουένος Άιρες είναι τριπλάσιο απ’ αυτό του Μπανγκόκ. Τα μπλουζάκια θα διατίθενται και σε διάφορες χώρες από καταστήματα δίκαιου εμπορίου, ενώ παραγγελίες μπορούν να γίνουν και απευθείας μέσω ίντερνετ. Το διάστημα από την αρχική ιδέα μέχρι τη διάθεση των προϊόντων κράτησε λίγο περισσότερο από ένα χρόνο.
Οι πρωταγωνιστές στην τελετή παρουσίασης θα μιλούν διαφορετικές γλώσσες, ταϊλανδέζικα και ισπανικά, περνώντας από την υποχρεωτική διαμεσολάβηση των αγγλικών. Ωστόσο, όλοι λένε ότι έχουν μια κοινή γλώσσα, που είναι ο στόχος να εργάζονται με αξιοπρέπεια.
Πηγή: Eduardo Videla, Pagina 12, 10/4/2010.
Επισκεφθείτε το site: www.nochains.org
