Τον λένε Πέτρο, αλλά κάποιοι τον φωνάζουν Μέι Ντέι, όνομα που του έδωσε η μητριά του, πριν πέσει σ’ άγρυπνο ύπνο που κράτησε χρόνια. Η μητριά του Πέτρου είναι ζωντανή. Αλλά, κυρίως νεκρή. Κι ο Πέτρος πρέπει να το πει στον πατέρα του, γιατί αυτή η ιστορία έχει παρατραβήξει. Κι εξάλλου, η μητριά του δεν μπορεί να είναι το ίδιο σημαντική με τη μάνα του, μια γυναίκα που πνίγεται σ’ αιώνιο ριπλέι, έτσι;
Αυτή λοιπόν την ιστορία αφηγείται η «δική μας» Μαρία Ξυλούρη στο REWIND. Μια ιστορία γραμμένη από μια γυναίκα, αλλά ειπωμένη από τη σκοπιά του άντρα πρωταγωνιστή.
Η ίδια η Μαρία Ξυλούρη, γράφει για το βιβλίο της στο ΔΙΑΒΑΖΩ:
«O τίτλος σχετίζεται ιδίως με το μοντάζ του βιβλίου, με τη συνεχή επιστροφή στο παρελθόν: ο ήρωάς μου, ο Πέτρος, θα πρέπει να γυρίσει πίσω στο χρόνο και να εξετάσει την ιστορία του πατέρα του –άρα και τη δική του ιστορία– από διαφορετική οπτική γωνία, όχι όπως την ερμήνευσε ο ίδιος, αλλά όπως την έζησαν οι άλλοι – ο πατέρας του, η μάνα του, η μητριά του.»
Και η αφετηρία του REWIND ποια είναι;
«Πολλές ψηφίδες από διαβάσματα, βιώματα, ακούσματα, αλλά και παλιότερα γραπτά μου άρχισαν να ενώνονται σιωπηλά, κι έτσι βρέθηκα μια μέρα με αυτούς τους ήρωες, αυτήν την ιστορία. Τραγούδια, ταινίες, συζητήσεις με φίλους, μισοακουσμένες κουβέντες στο τρόλεϊ, μνήμες από βιβλία. Για παράδειγμα, τα τραγούδια που υπάρχουν σαν αναφορές στο REWIND τα άκουγα στο mp3 player καθώς κυκλοφορούσα στην πόλη και οπτικοποιούσα στο μυαλό μου μέρη του βιβλίου. Όσο για τα διαβάσματα, χρωστάω σε κάθε συγγραφέα που έχω διαβάσει, όμως περισσότερο στον Πολ Όστερ –απόσπασμα από την Τριλογία της Νέας Υόρκης υπάρχει σαν μότο στο βιβλίο μου–, τον Αντρέα Φραγκιά (Το Πλήθος έχει προσφέρει πολλά στην ατμόσφαιρα του REWIND) και την Σώτη Τριανταφύλλου (συντροφιά με τα βιβλία της οποίας ενηλικιώθηκα).»
Το βιβλίο παρουσιάστηκε την Τετάρτη 14 του μηνός στον Ελευθερουδάκη. Της ευχόμαστε, καλοτάξιδο.
