Το χαμένο σήμα της δημοκρατίας είναι ένα ντοκιμαντέρ του δημοσιογράφου Γιώργου Αυγερόπουλου, που μόλις ολοκληρώθηκε, στο οποίο συγκεντρώθηκαν οι σπουδαιότερες στιγμές από τον «ξαφνικό θάνατο» της ΕΡΤ, τον Ιούνιο του 2013, μέχρι τη βίαιη εισβολή των ΜΑΤ και την «ενθρόνιση» της ΝΕΡΙΤ στις εγκαταστάσεις της Αγίας Παρασκευής.
Η πρωτοφανής απόφαση της μνημονιακής κυβέρνησης να βάλει λουκέτο στη δημόσια τηλεόραση και ο τρόπος με τον οποίο έγινε, συγκλόνισε το πανελλήνιο. Ο Γιώργος Αυγερόπουλος και οι συνεργάτες του, δημοσιογράφοι και τεχνικοί, βρέθηκαν στο Ραδιομέγαρο από την πρώτη στιγμή και κατέγραψαν ό,τι έβλεπαν, τόσο από την πλευρά των εργαζομένων, που μετά το αρχικό σοκ ξαναπήραν στα χέρια τους την υπόθεση -ως ιερό τους καθήκον αυτή τη φορά- και τη διεκπεραίωναν με γενναιότητα, όσο και από τις εκδηλώσεις συμπαράστασης ενός αλληλέγγυου λαού που συσπειρώθηκε ομόψυχα για τη διάσωση του πολύτιμου δημόσιου αγαθού της ενημέρωσης.
Στην τηλεοπτική του εκδοχή, διάρκειας 52 λεπτών, το ντοκιμαντέρ μεταδόθηκε την περασμένη Τετάρτη, ταυτόχρονα με την ανάληψη της προεδρίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης από την Ελλάδα, από τη δημόσια τηλεόραση του Βελγίου και της Αυστρίας και έχει ήδη προγραμματιστεί να συνεχίσει το ταξίδι του στη Φιλανδία, την Ελβετία, τη Γαλλία, την Ιρλανδία, τη Λετονία, τη Δανία, την Ισπανία και την Αυστραλία. Στην Ελλάδα, στην κινηματογραφική 65λεπτη εκδοχή του, θα προβληθεί στις κινηματογραφικές αίθουσες γύρω στις αρχές Φλεβάρη, καθώς -όπως δηλώνει χαρακτηριστικά ο δημιουργός του- «οι δυσκολίες εδώ είναι πολλαπλάσιες των δυσκολιών που συναντήσαμε στο εξωτερικό».
«Το χαμένο σήμα της δημοκρατίας -λέει ο Γιώργος Αυγερόπουλος- εγκλείει μέσα του μία από τις πιο σημαντικές και συμβολικές στιγμές της ελληνικής οικονομικής και κοινωνικής τραγωδίας που ζει σήμερα η Ελλάδα. Είναι η πιο “ορατή” υπόθεση ότι η Δημοκρατία είναι το πρώτο θύμα της κρίσης και πεθαίνει (τι ειρωνεία!) στη χώρα όπου γεννήθηκε. Η ταινία καταγράφει από την αρχή μέχρι το τέλος όλα όσα συνέβησαν στην υπόθεση της ΕΡΤ, συμπυκνώνοντας σε μια ώρα μια χρονική περίοδο πέντε μηνών. Συμμετέχουν όλοι όσοι έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην υπόθεση, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αναλύουν τους λόγους που οδήγησαν στον ξαφνικό θάνατο της ελληνικής ραδιοτηλεόρασης, ενώ ανοίγουν τη συζήτηση για το σκοτεινό και αβέβαιο μέλλον των δημόσιων ραδιοτηλεοπτικών Μέσων της Ευρώπης».
«Πολύτιμο φρεσκάρισμα μνήμης»
Η υπόθεση του λουκέτου στην ΕΡΤ μας αφορά όλους, αλλά όχι μόνο επειδή έχασαν τη δουλειά τους 2.600 άνθρωποι. «Εγκλείει μέσα της», λέει ο Γιώργος Αυγερόπουλος, «μια από τις πιο σημαντικές και πιο συμβολικές στιγμές της ελληνικής οικονομικής κρίσης, της οικονομικής τραγωδίας που περνάει η Ελλάδα. Καταδεικνύει ότι η δημοκρατία πεθαίνει στον τόπο όπου γεννήθηκε και γι’ αυτό άλλωστε τη βάφτισα με αυτόν τον τίτλο, Το χαμένο σήμα της δημοκρατίας. Αυτό είναι που κάνει και τους ξένους να ενδιαφέρονται πάρα πολύ γι’ αυτήν την υπόθεση. Γιατί δεν μιλάμε για ένα κανάλι που έκλεισε απλώς. Είναι ένα κανάλι που έκλεισε η κυβέρνηση μέσα σε πέντε ώρες καταπατώντας το άρθρο 15 του Συντάγματος, καταμεσής της κοινωνικής τραγωδίας που περνάει η Ελλάδα και ήταν η πρώτη εφαρμογή του δόγματος του σοκ στην ελληνική κοινωνία.
Αυτός ο τρόπος που έφερε στις μνήμες των Ελλήνων τις σκοτεινές περιόδους της δικτατορίας, έχει συγκλονίσει όλες τις χώρες της Ευρώπης και όλον τον κόσμο και είναι και αυτό που καταδεικνύει η ταινία, ότι το πρώτο θύμα της κρίσης είναι η δημοκρατία. Η ταινία, λοιπόν, μιλά για έναν πόλεμο που έχει ξεσπάσει και που δεν είναι άλλος από αυτόν εναντίον της παιδείας, της δημόσιας Υγείας, όλου του δημόσιου τομέα, προς όφελος των ιδιωτικών συμφερόντων και αυτό ήταν κάτι που βρίσκεται σε εξέλιξη σε όλη την Ευρώπη, στη Λατινική Αμερική, στην Αφρική, παντού.
Μέσα από αυτή την ταινία τους γνωρίζουμε μια Ελλάδα την οποία δεν θα την δουν από την καθημερινή ενημέρωση των κυριοτέρων ΜΜΕ. Τους φέρνεις αντιμέτωπους με την εικόνα μιας κυβέρνησης η οποία, αφού παραβίασε το Σύνταγμα, στη συνέχει αψήφησε τις αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας, παρέκαμψε τη Βουλή και τους κανόνες νομιμότητας».
Εκτός, λοιπόν, από την ανάγκη να μάθουν και οι ξένοι μια σημαντική στιγμή της ελληνικής τραγωδίας, Το χαμένο σήμα της δημοκρατίας, λέει ο Γιώργος Αυγερόπουλος, «πιστεύω πως θα λειτουργήσει στην Ελλάδα ως καθαρή ματιά πάνω στην ιστορία της, ως συνεχές φρεσκάρισμα μνήμης των ανθρώπων της».
Ζ.Ρ.
