Σχετικά με ορισμένα επιχειρήματα για επόμενο ΠτΔ
Οι φήμες ότι η νέα κυβερνητική πλειοψηφία ενδέχεται να προτείνει τον νυν επίτροπο της Ε.Ε. (αλλά και τυπικά ακόμα αντιπρόεδρο της Ν.Δ., για να μην ξεχνιόμαστε…) Δημήτρη Αβραμόπουλο για την Προεδρία της Δημοκρατίας, είναι παραπάνω από έντονες. Ας εξετάσουμε, λοιπόν, πρόχειρα και περιεκτικά τέσσερα από αυτά:
1. «Διακοσμητικός ο ρόλος του Προέδρου»
Σύμφωνα με αυτή την άποψη, το πρόσωπο του Προέδρου δεν παίζει ιδιαίτερο ρόλο, άρα ας τοποθετηθεί οποιοσδήποτε. Ή και, ακόμα καλύτερα, ας προέρχεται από το «αντίπαλο στρατόπεδο» και πάμε παρακάτω, εφαρμόζοντας το κρίσιμο κυβερνητικό έργο. Αυτή η άποψη αγνοεί την πρόσφατη πολιτική ιστορία αλλά και τον τρόπο που σήμερα λειτουργεί το πολιτικό σύστημα. Να το πούμε ξεκάθαρα, με ένα παράδειγμα: Τεράστιος ο ρόλος Παπούλια για να περάσει η μνημονιακή καταστροφή. Δεν θα μπορούσε να επιβληθεί αυτή εύκολα αν υπήρχε Πρόεδρος με στοιχειωδώς αξιοπρεπή δημοκρατική στάση. Αλλά και πέρα από αυτό: Ο λεγόμενος «ανώτατος πολιτειακός παράγων», άσχετα από τις ακριβείς του αρμοδιότητες, σηματοδοτεί καθοριστικά την πολιτική ισορροπία που διαμορφώνεται. μνημονιακός πρόεδρος από τα σπλάχνα του παλιού πολιτικού προσωπικού, συμβολικά και πρακτικά, σημαίνει ισορροπία αποτρεπτική για σημαντικές τομές και ενισχυτική για την παλινόρθωση του λαβωμένου πολιτικού συστήματος.
2. «Αβραμόπουλος για Πρόεδρος, αριστερός επίτροπος»
Αυτό το επιχείρημα έρχεται σαν συμπλήρωμα της παραπάνω λογικής. Αφού δεν έχει και μεγάλη σημασία ο Πρόεδρος, ας βάλουμε τον νυν επίτροπο ώστε να… αδειάσει και η θέση στην Κομισιόν. Με ένα σμπάρο, δυο τρυγόνια! Ας θεωρήσουμε δεδομένο ότι ένας επίτροπος θα μπορούσε να βάλει κάποιες τρικλοποδιές στις μεθοδεύσεις της Κομισιόν ή και να παίξει κάποιο ρόλο σχετικό με το χαρτοφυλάκιο της μετανάστευσης που σήμερα κατέχει ο Δ. Αβραμόπουλος. Αν πράγματι, λοιπόν, είναι τόσο αναγκαία η αντικατάστασή του Δ. Αβραμόπουλου και αυτός είναι σε διάσταση με την νέα πολιτική πραγματικότητα που ο λαός επέβαλε με την ψήφο του, δεν υπάρχουν άλλα μέσα για να λυθεί αυτό το κορυφαίο, όπως εμφανίζεται, πρόβλημα; Δεν υπάρχουν πολιτικά μέσα ώστε να δηλωθεί, ακόμα και να επιβληθεί, η απόσταση του νυν επιτρόπου από τις νέες ελληνικές στοχεύσεις; Η μόνη λύση είναι το «κόλπο» της προεδροποίησης Αβραμόπουλου; Δηλαδή οποιοσδήποτε και αν ήταν επίτροπος θα τον κάναμε…Πρόεδρο της Δημοκρατίας για να «ξεκολλήσει» από την καρέκλα της Κομισιόν; Το επιχείρημα μοιάζει τουλάχιστον περίεργο.
3. «Πρόεδρος ο Αβραμόπουλος, ρήγμα στη Ν.Δ.»
Σύμφωνα με αυτή την άποψη, η προεδροποίηση Αβραμόπουλου προκαλεί προβλήματα στην παράταξη της Δεξιάς, φέρνει σε αμήχανη θέση τον Α. Σαμαρά ή και ουδετεροποιεί έναν αντίπαλο, εν δυνάμει πιο επικίνδυνο από τον φθαρμένο πρώην πρωθυπουργό. Η απλοποίηση και η λογική του «κόλπου» είναι και εδώ παρούσα. Η ανασυγκρότηση της δεξιάς παράταξης θα αντιμετωπιστεί με μια τέτοια κίνηση; Έτσι απλά; Οι πλευρές Μπακογιάννη ή Καραμανλή δεν θα μπορούσαν να ξεβαλτώσουν τη Ν.Δ., αν μόνο αυτό είναι που κάποιοι φοβούνται; Και η αποτροπή αυτής της ανάκαμψης δεν έχει να κάνει ακριβώς με την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, την απόσπαση κοινωνικών δυνάμεων, τη δική του ενδυνάμωση, αλλά με την προεδροποίηση οποιουδήποτε δελφίνου του Σαμαρά;
4. «Μπλοφάρει ο ΣΥΡΙΖΑ, μη βιάζεστε!»
Να και ένα πιο…πικάντικο επιχείρημα. Ακούγεται ο Αβραμόπουλος αλλά «μην το κάνετε θέμα», γιατί η πρόταση θολώνει τα νερά για να προταθεί τελικά άλλο πρόσωπο. Ε, σε αυτή την περίπτωση, αφήστε μας να χρησιμοποιηθούμε σαν ένα απλό γρανάζι αυτού του τελικού ελιγμού! Ας αξιοποιηθεί η αντίδραση του κόσμου του ΣΥΡΙΖΑ για να προταθεί τελικά δημοκράτης και αντιμνημονιακός (άντρας ή γυναίκα) Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Συμβατός με τη θέληση, τις προσδοκίες και τα προτάγματα του λαού αυτά τα χρόνια. Άχαρος ρόλος, αλλά εποικοδομητικός…
Γ.Π.
