Η θέση της καρδιάς
«Το κορίτσι ήταν πολύ δυστυχισμένο. Ήθελε να πετάει. Στο στήθος της η καρδιά της δεν ήταν πουλιού, αλλά ανθρώπινη. Και τη βάραινε πολύ».
Σκεφτόμουν τι θα μπορούσα να γράψω στην πρώτη στήλη για το 2019 και δεν εύρισκα τίποτε. Δεν μπορώ ούτε διαγγέλματα, ούτε προβλέψεις να κάνω.
Μήπως να έκανα μια ανασκόπηση; Ούτε αυτό το μπορώ…
Και μέσα σε μια συννεφιασμένη Χριστουγεννιάτικη μέρα θυμήθηκα αυτό που με ρώτησε ο γιος μου: «Πώς βρέθηκαν οι γλάροι στην Αγία Παρασκευή;»
Βγήκαμε στο μπαλκόνι κι ακούγαμε τις φωνές τους, τόσο μακριά από τη θάλασσα.
Κι ύστερα θυμήθηκα ένα βιβλιαράκι που διάβασα ακριβώς πριν ένα χρόνο κι από τότε αναζητώ την κατάλληλη ευκαιρία να γράψω κάτι γι’ αυτό κι όλο μου ξεφεύγει.
Η θέση της καρδιάς της Μαριάννας Κουμαριανού, ένα γκρι, μικρού σχήματος βιβλίο με λίγες σελίδες που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη, είναι ένα παραμύθι (;) για μεγάλους – αλλά και για υποψιασμένα παιδιά.
Είναι όμορφο σαν μια τρυφερή μελωδία.
Το έχω τοποθετημένο σε ένα τέτοιο σημείο της βιβλιοθήκης –εκτός σειράς– που κάθε τόσο το παίρνω και το ξαναδιαβάζω.
Ένα κορίτσι, που για να είναι ελεύθερο κρύβει την καρδιά του σε ένα ξύλινο κουτί.
Και μετά το δίνει σε κάποιον που της υπόσχεται πως θα τη φροντίζει και στην πραγματικότητα την φυλακίζει. Δένει στη γη αυτή που πάντα ήθελε να πετάξει.
Κάποτε φεύγει από αυτήν την παράξενη φυλακή. Ζει σε μια γυάλα και ξεθωριάζει.
Κι ύστερα ταξιδεύει. Συναντά έναν άλλον ταξιδιώτη.
Βάζει την καρδιά πίσω στη θέση της. Ανακαλύπτει σιγά -σιγά τον εαυτό της. Μαθαίνει να ακούει την καρδιά της.
Και τότε είναι έτοιμη πια για ένα καινούργιο ταξίδι:
«Είχε περάσει αρκετός καιρός. Το κορίτσι και ο ταξιδιώτης ταξίδευαν μαζί. Πήγαιναν από πόλη σε πόλη και έδειχναν στους ανθρώπους πώς να ζουν με τις καρδιές τους στη θέση της καρδιάς. Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία, που, αν με αφήσουν, μια μέρα θα σας την πω κι αυτή».
Έτσι λοιπόν η ευχή μου για το 2019 είναι να διαβάζουμε τέτοια βιβλία που να μπορούν σε κάθε ανάγνωση να μας φανερώνουν κάτι ακόμη.
Βιβλία που δείχνουν πως να αγωνιζόμαστε, να είμαστε ο εαυτός μας είτε στην προσωπική, είτε στην πολιτική μας ζωή.
Να δίνουμε τους αγώνες μας με τη καρδιά στη θέση της καρδιάς.
Και τότε, όσο κι αν φαίνεται απίθανο μπορεί πραγματικά να πετάξουμε!
Μια εικαστική έκθεση για τον Καμύ
Εγκαινιάστηκε στις 22 Δεκεμβρίου και θα διαρκέσει μέχρι τις 28 Φεβρουαρίου, η έκθεση Albert Camus: Κρίση και Δημιουργία στην Οικία Άγγελου και Λητώς Κατακουζηνού (Αμαλίας 4, Σύνταγμα, 5ος όροφος).
Όπως σημειώνεται, αποτελεί μια εξομολογητική συνάντηση φίλων εικαστικών στο σαλόνι του Άγγελου και της Λητώς τον Δεκέμβριο του 2018, με αφορμή το ταξίδι του Καμύ στην Ελλάδα τον Απρίλιο του 1955 και την ομιλία του για την Ευρώπη και τον Πολιτισμό της.
Η έκθεση συνδιοργανώνεται από το Ίδρυμα Α.& Λ. Κατακουζηνού και τη Μικρή Άρκτο. Την επιμέλεια έχει η Ίρις Κρητικού, ενώ το συντονισμό της έκθεσης από πλευρά του Ιδρύματος η Σοφία Πελοποννησίου – Βασιλάκου.
Στον διάλογο με τον Αλμπέρ Καμύ, το έργο και τις σκέψεις του συμμετέχουν οι εικαστικοί: Γιάννης Αδαμάκης, Γιώργος Ανδρούτσος, Άγγελος Αντωνόπουλος, Μάριος Βουτσινάς, Στρατηγούλα Γιαννικοπούλου, Φραγκίσκος Δουκάκης, Νίκος Κρανάκης, Ειρήνη Ηλιοπούλου, Τάσος Μαντζαβίνος, Γεύσω Παπαδάκη, Αριάδνη Περράκη, Στέλιος Πετρουλάκης, Γιώργος Σαλταφέρος, Ελεονώρα Σταθοπούλου, Στέφανος Σουβατζόγλου, Αντώνης Στάβερης, Μαρίνα Στελλάτου, Κατερίνα Τσεμπελή, Βιργινία Φιλιππούση, Γιώργος Φλωράκης, Γιώργος Χαδούλης, Γιώργος Χουλιαράς.
Πληροφορίες: Μικρή Άρκτος, 210-7610170
Επικοινωνία: Μαρία Τσολάκη, 697 4767890, [email protected]
