Η παρουσία ενός δημοσιογράφου στα πάνελ συνηθίζεται και παρουσιάζεται ως αντίβαρο στη μονομέρεια, ως πλουραλισμός απόψεων, ως μια δεύτερη γνώμη. Θα μπορούσε να είναι έτσι. Όμως τα τελευταία χρόνια στα τηλεοπτικά πάνελ η έννοια του δημοσιογράφου, και της κατά τεκμήριο αντικειμενικής του στάσης, έχει καταστεί πλυντήριο συμφερόντων. Κυρίως επιχειρηματικών, αλλά και πολιτικών. Επιχειρηματίες του Τύπου, με τη δημοσιογραφική τους ιδιότητα, παριστάνουν τους αντικειμενικούς και έγκυρους αναλυτές, όταν στα έντυπά τους συναλλάσσονται με κάθε είδους επιχειρηματικά και πολιτικά συμφέροντα. Άνθρωποι που έχουν έμμισθη σχέση με κόμματα και πολιτικούς θεσμούς υποβάλουν ερωτήσεις και επικρίνουν πολιτικούς τους αντιπάλους. Σύμβουλοι επικοινωνίας επιχειρηματιών ή και πολιτικών παριστάνουν τους ουδέτερους και βαρυσήμαντους σχολιαστές. Πόσοι, για παράδειγμα, θα αποδέχονταν ως άνευ κομματικής φόρτισης τις παρεμβάσεις της κ. Πυργιώτη αν σε κάθε εμφάνισή της εμφανιζόταν ως γενική διευθύντρια του Ινστιτούτου Κωνσταντίνος Καραμανλής;
Μια ξεχασμένη, αλλά διδακτική ιστορία δεοντολογίας
Αλλά ας επανέλθουμε στον κ. Φελέκη. Αφήνουμε άνευ άλλων σχολίων την θητεία του ως συνέταιρος, διαδοχικά, του κ. Αλαφούζου και του κ. Γιαννίκου στον Κόσμο του Επενδυτή, από τον οποίο αποχώρησε (με το αζημίωτο μάλιστα) όταν οι «συνάδελφοί του» εργαζόμενοι της εφημερίδας ξεκίνησαν ένα μακρύ αγώνα για να συνεχίσουν να πληρώνονται. Ας μιλήσουμε μόνο για τη δημοσιογραφική του ιδιότητα και την (ξεχασμένη;) δίχρονη προσωρινή διαγραφή του από τα μητρώα της ΕΣΗΕΑ (απόφαση 1/2008 του Δευτεροβάθμιου Πειθαρχικού Συμβουλίου της Ένωσης -ΔΠΣ), επειδή παραποίησε συνέντευξη που είχε δώσει ο Αλέξης Τσίπρας στην εφημερίδα που εργαζόταν (Κόσμος του Επενδυτή).
Στη συγκεκριμένη συνέντευξη που είχε δώσει ο Α.Τσίπρας ως επικεφαλής της Ανοιχτής Πόλης το 2006, με ευθύνη του Ν. Φελέκη είχε προστεθεί(!) μια ερώτηση και μια απάντηση, από την οποία είχε προέλθει και ο κεντρικός τίτλος. Αυτή την προσθήκη η Ανοιχτή Πόλη τη θεώρησε «πρωτοφανή λαθροχειρία» και «δημοσιογραφική αλητεία» και γι’ αυτό το λόγο εγκάλεσε τον δημοσιογράφο (και το συνάδελφό του Ανδρέα Καψαμπέλη).
Έχει μεγάλο ενδιαφέρον όμως να δούμε και την άποψη του Ν. Φελέκη για τη δημοσιογραφική δεοντολογία. Στη συζήτηση ενώπιον του ΔΠΣ ο Ν. Φελέκης παραδέχεται ότι αυτός προσέθεσε την ερώτηση και την απάντηση και δέχεται την ερώτηση: «Συνεπώς με όσα μας απαντάτε μέχρι στιγμής να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι δεν θεωρείτε παραβίαση της επαγγελματικής δεοντολογίας την προσθήκη ερώτησης-απάντησης σε μια συνέντευξη πολιτικού προσώπου ερήμην του;
Απ.: Αν τον εξέθετε, αν διαστρέβλωνε τις απόψεις του, εάν αλλοίωνε τις θέσεις του, συμφωνώ ότι θα παραβίαζε τους κανόνες δεοντολογίας. Εάν, όμως, ήταν στο πλαίσιο μιας δημόσιας διακηρυγμένης θέσης τους, δεν συνιστά παραβίαση».
Δηλαδή, κατά την άποψη του κ. Φελέκη, ο δημοσιογράφος δικαιούται να ερμηνεύει απόψεις και να δημοσιεύει κατά το δοκούν απαντήσεις, που απλά δεν δόθηκαν από τους συνεντευξιαζόμενους.
