Δέκατο Σάββατο κινητοποίησης των Κίτρινων Γιλέκων σε όλη τη Γαλλία σήμερα, με τη λαϊκή διαμαρτυρία να μην καταλαγιάζει παρά τις προσδοκίες των από πάνω και την… ερντογανικού τύπου καταστολή. Στο μεταξύ ο πρόεδρος Μακρόν έχει υποβάλει τον εαυτό του στο μεγαλύτερο μαρτύριο που υπέστη μέχρι σήμερα στη ζωή του: έχει πάρει σβάρνα τη Γαλλία και συνομιλεί με τους πληβείους που περιφρονεί, σε μια απόπειρα να ξανακερδίσει κάποιους πόντους συμπάθειας. Αρωγοί και όλα σχεδόν τα ΜΜΕ, που δηλώνουν εν χορώ εντυπωσιασμένα από τη «νέα απλότητα και ευχάριστη προσήνεια του προέδρου» και εξυμνούν το πόσο «γρήγορα κατανόησε ότι χρειάζεται ένα διαφορετικό πρόσωπο». Αλλά όλα αυτά μοιάζουν λίγο μάταια… Η σκληρή πραγματικότητα παραμένει: το 1% των Γάλλων έχει γι’ αυτόν «άριστη γνώμη» και το 24% «καλή», ενώ το 36% έχει «κακή» και το 27% «πολύ κακή γνώμη». Το υπόλοιπο 12% δεν εκφράζεται*.
Οι δημοσκοπήσεις, όσο και να μαγειρεύονται, δεν μπορούν να κρύψουν το τεράστιο πλέον χάσμα που κόβει σε δύο άνισα κομμάτια τη γαλλική κοινωνία: από τη μια η μειοψηφία των ανώτερων στρωμάτων, με επικεφαλής την πολιτική τάξη και τον «επιχειρηματικό κόσμο», κι από την άλλη η λαϊκή πλειοψηφία που έχει απηυδίσει από χρόνια κοροϊδίας, ανασφάλειας και φτωχοποίησης. Έτσι εξηγείται και το 47% που δηλώνει ότι οι κινητοποιήσεις των Κίτρινων Γιλέκων είναι «εντελώς δικαιολογημένες», συν 30% που τις χαρακτηρίζει «μάλλον δικαιολογημένες». Στην απέναντι πλευρά, το 13% τις θεωρεί «μάλλον αδικαιολόγητες» και το 10% «εντελώς αδικαιολόγητες» (μέσος όρος όλων των δημοσκοπήσεων του Δεκεμβρίου). Αυτοί οι αριθμοί, όποια κι αν είναι τα περιθώρια απόκλισης, αποκαλύπτουν μια πρωτοφανή εικόνα απονομιμοποίησης όχι μόνο του Μακρόν, αλλά ολόκληρου του συστήματος της τραπεζοκρατίας και της ευρωκρατίας, που τον επέβαλε και τον στηρίζει.
Δεν είναι να απορεί κανείς που τα Κίτρινα Γιλέκα, τα οποία στην αρχή σπαταλούσαν αρκετή ενέργεια για να διασφαλίσουν ότι δεν θα υπάρχουν κομματικά εμβλήματα στις κινητοποιήσεις τους, τώρα πια απλώς δεν τους δίνουν σημασία. Οι ξεσηκωμένοι έχουν άλλες, σημαντικότερες έγνοιες: Πρώτον, να επεξεργαστούν κι άλλο τις θέσεις τους: το τελευταίο διάστημα υιοθέτησαν και προβάλουν εμφατικά το αίτημα της καθιέρωσης δημοψηφισμάτων μετά από λαϊκή πρωτοβουλία, και της δυνατότητας ανάκλησης των εκλεγμένων που παραβαίνουν τις δεσμεύσεις τους. Δεύτερον, να βελτιώσουν τον συντονισμό τους και να προφυλάξουν την ενότητά τους, που βάλλεται από «εκπροσώπους» είτε εξαγορασμένους, είτε με εκλογικές φιλοδοξίες, είτε και τα δύο
Οι προτεραιότητες των Κίτρινων Γιλέκων
Κι ενώ τα Κίτρινα Γιλέκα ετοιμάζονται να ξαναβγούν στους δρόμους και να αντιμετωπίσουν για ένα ακόμη Σάββατο την κρατική τρομοκρατία, αναρωτιέται κανείς: Πού είναι τα συνδικάτα; Πού είναι τα πολιτικά κόμματα που μιλούν στο όνομα του λαού; Τα μεν πρώτα ακόμη συζητούν αν και πότε θα πραγματοποιήσουν μια πανεθνική αντικυβερνητική κινητοποίηση – προφανώς περιμένουν να σιγουρευτούν πρώτα ότι θα καταλαγιάσει το αυθόρμητο λαϊκό κίνημα, ώστε να αποφευχθούν «ατυχήματα». Στο μεταξύ, εκδίδουν ανακοινώσεις όπου καταδικάζουν γενικώς τη βία. Τα δε δεύτερα παίρνουν θέσεις μάχης για τις… ευρωεκλογές! Φτιάχνουν λίστες υποψηφίων και προσπαθούν να πείσουν το ακροατήριό τους ότι η μάχη των μαχών θα δοθεί στην κάλπη…
Δεν είναι να απορεί κανείς που τα Κίτρινα Γιλέκα, τα οποία στην αρχή σπαταλούσαν αρκετή ενέργεια για να διασφαλίσουν ότι δεν θα υπάρχουν κομματικά εμβλήματα στις κινητοποιήσεις τους, τώρα πια απλώς δεν τους δίνουν σημασία. Οι ξεσηκωμένοι έχουν άλλες, σημαντικότερες έγνοιες: Πρώτον, να επεξεργαστούν κι άλλο τις θέσεις τους: το τελευταίο διάστημα υιοθέτησαν και προβάλουν εμφατικά το αίτημα της καθιέρωσης δημοψηφισμάτων μετά από λαϊκή πρωτοβουλία, και της δυνατότητας ανάκλησης των εκλεγμένων που παραβαίνουν τις δεσμεύσεις τους. Δεύτερον, να βελτιώσουν τον συντονισμό τους και να προφυλάξουν την ενότητά τους, που βάλλεται από «εκπροσώπους» είτε εξαγορασμένους, είτε με εκλογικές φιλοδοξίες, είτε και τα δύο.
Εντολή Μακρόν: Χτυπάτε στο κεφάλι!
Τρίτη κι όχι λιγότερο σπουδαία προτεραιότητα των Κίτρινων Γιλέκων είναι να διατηρήσουν τη μαζικότητα των κινητοποιήσεών τους, που απειλείται από μια πρωτοφανή αστυνομική και δικαστική καταστολή, οι εντολές για την οποία εκπορεύονται από το προεδρικό μέγαρο. Μέχρι στιγμής έχουν πραγματοποιηθεί 8.000 συλλήψεις, 1.200 δίκες στο αυτόφωρο, 1.000 καταδίκες – εκ των οποίων 350 σε βαριές ποινές φυλάκισης χωρίς αναστολή ή εξαγορά. Ενώσεις νομικών επισημαίνουν ότι τα δικαστήρια δείχνουν έναν πρωτοφανή ζήλο στην «πειθάρχηση» των πληβείων…
Ακόμη, είναι πάνω από 3.000 οι καταγεγραμμένοι τραυματίες, εκ των οποίων 300 ακρωτηριασμένοι: οι περισσότεροι έχουν χάσει είτε μάτι είτε κάποιο άκρο του σώματός τους από εξ επαφής χτυπήματα «πλαστικών σφαιριδίων» και χειροβομβίδων κρότου-λάμψης ή χημικών. Μονάχα το προηγούμενο Σάββατο, 5 διαδηλωτές τραυματίστηκαν σοβαρά όταν τα ΜΑΤ τους έριξαν πλαστικά σφαιρίδια στο κεφάλι – κάτι που θεωρητικά απαγορεύεται. Οι δύο από αυτούς, ένας 36χρονος στην Μπουρζ (όπου είχε απαγορευθεί η διαδήλωση), και ένας 45χρονος στο Μπορντό (εθελοντής πυροσβέστης και πατέρας 3 παιδιών), παραμένουν σε κώμα. Κατά τα άλλα, οι Αντουανέτες του 21ου αιώνα εξακολουθούν να δηλώνουν σοκαρισμένες από τη βία των… διαδηλωτών.
* Πηγή: fr.statista.com
