Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο κορυφής, που συνεδρίασε εκτάκτως την Τετάρτη με τη συμμετοχή των ηγετών των κρατών μελών της Ε.Ε., ξεπέταξε στα γρήγορα τους δύο πολέμους που λυσσομανούν εντός και πλησίον της Γηραιάς Ηπείρου για να ασχοληθεί με… τις συνέπειες τέτοιων πολέμων και ανατινάξεων τρίτων χωρών. Δηλαδή με το μεταναστευτικό-προσφυγικό, στην έκρηξη του οποίου συμβάλλουν έμπρακτα οι ίδιοι. Οι καταλήξεις της γεμάτης υποκρισία συζήτησης απλώς επικύρωσαν και τυπικά μια σειρά αποφάσεις που ήδη υλοποιούνται μονομερώς από τους ισχυρούς.
Αυτοί που ζαλίζουν όλη την ανθρωπότητα με το πόσο σπουδαίος προμαχώνας των οικουμενικών αξιών είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση, τώρα βάζουν την τελευταία πρόκα σε όλο το διεθνές και ευρωπαϊκό δίκαιο. Ακόμα και στον πολυδιαφημισμένο Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ε.Ε., που με τυμπανοκρουσίες υιοθετήθηκε το 2000. Δηλαδή, ενώ εξακολουθούν να κουνάνε το δάχτυλο στην υπόλοιπη ανθρωπότητα για το κατά πόσον τηρεί τους κανόνες, οι ηγέτες της Ε.Ε. απλώς τους καταργούν ντε φάκτο επί ευρωπαϊκού εδάφους. Άλλωστε μια σειρά κράτη μέλη δεν περίμεναν το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο για να «δράσουν». Μερικά παραδείγματα:
- Η Μελόνι άρχισε να στοιβάζει σε ιταλικά στρατόπεδα συγκέντρωσης επί αλβανικού εδάφους πρόσφυγες και μετανάστες που καταφέρνουν να φτάσουν στην Ιταλία. Όταν έκλεισε πέρυσι τη σχετική συμφωνία με τον Ράμα, είχαν τάχα σοκαριστεί οι λοιποί Ευρωπαίοι. Τώρα η Γερμανίδα αρχικομισάρια διαφημίζει ως καταπληκτική ιδέα τα «εξωχώρια κέντρα υποδοχής» (η ευρωκρατία είναι εξπέρ στο στρογγύλεμα ενοχλητικών όρων).
- Ο σοσιαλδημοκράτης καγκελάριος Σολτς ανέστειλε μονομερώς, αυθαίρετα και για όσο του καπνίσει τη συμφωνία Σένγκεν, αρχίζοντας αυστηρούς ελέγχους στα σύνορα της Γερμανίας με τα λοιπά κράτη μέλη της Ε.Ε. Ξέρει ότι έτσι δεν λύνεται κανένα πρόβλημα, αλλά ως φτηνός πολιτικάντης προσπαθεί να κρατήσει το κεφάλι έξω από το νερό καλοπιάνοντας όσους απελπισμένους συμπατριώτες του ψάχνουν αλλού διέξοδο.
- Ο Πολωνός πρωθυπουργός Τουσκ, ο ευρωπαϊστής, ο δημοκράτης, που επιτέλους έστειλε την κακιά ακροδεξιά στην αντιπολίτευση, ανακοίνωσε αυτήν την εβδομάδα ότι η χώρα του σφραγίζει τα σύνορά της και απλώς καταργεί για κάνα εξάμηνο και βλέπουμε κάθε διαδικασία ασύλου. Θυμώνουν και διαφωνούν οι «αριστεροί» που συγκυβερνούν μαζί του, αλλά δεν ιδρώνει το αυτί του δημοκράτη: λαμβάνει μηνύματα από την ακροδεξιά ότι αν χρειαστεί στήριξη, θα την έχει (όπως και η Λεπέν βάζει πλάτες στον Μακρόν).
Η ουσία και η λύση
Είναι απαραίτητο όμως, πέρα από την επισήμανση της υποκρισίας και της αυθαιρεσίας (ανοιχτά πια λέγεται ότι τα κοινώς συμπεφωνημένα ισχύουν μόνο για τους αδύναμους), να εξεταστεί η ουσία του προσανατολισμού της Ε.Ε., αλλά και αυτού καθαυτού του ζητήματος που τάχα θα επιλύσει. Διότι παρά τις προσεκτικά διαλεγμένες διατυπώσεις, καλαρέσει στις πολιτικές και οικονομικές ελίτ της Ε.Ε. η ιδέα του στοιβάγματος των προσφύγων και μεταναστών σε στρατόπεδα συγκέντρωσης που θα βρίσκονται σε τρίτες χώρες, αλλά θα διοικούνται από Ευρωπαίους. Εξάλλου έτσι βάζει πόδι σε αυτές τις χώρες και ένας ξένος ένοπλος διοικητικός μηχανισμός, που μπορεί να έχει και άλλες χρήσεις…
Για όσους προτιμούν να τηρούν τα προσχήματα, υπάρχει και η «μεσοβέζικη» λύση, που εφαρμόζεται εδώ και χρόνια: το στοίβαγμα σε κράτη μέλη Β΄ διαλογής, όπως η Ελλάδα. Εάν υπάρξει «δίκαιη συμφωνία», δηλαδή αν είναι αρκετά χοντρά τα ψίχουλα των επικυρίαρχων, οι πάντα πρόθυμοι θα επιληφθούν και αυτού του θέματος – έτοιμοι να κατακεραυνώσουν και όποιον ιθαγενή δεν θέλει εκατό Μόριες δίπλα του. Η εμπειρία επ’ αυτού είναι ήδη πλούσια.
Θα λυθεί το προσφυγικό-μεταναστευτικό ζήτημα κανονικοποιώντας τη δυστοπία; Όχι. Όσο απεχθή μέτρα και αν ληφθούν, οι καραβιές δεν θα σταματήσουν. Διότι δεν προκαλούνται από μια (ανύπαρκτη) «ελαστικότητα», αλλά από την ανατίναξη των χωρών προέλευσης – μεταφορική και κυριολεκτική. Η όποια «πολυπλοκότητα» μιας πραγματικής λύσης έγκειται στο γεγονός ότι οι Δυτικές, κυρίως, ελίτ (και μαζί τους κάποια μειοψηφικά κοινωνικά στρώματα) θα πρέπει να πάψουν να διάγουν ανθόσπαρτο βίο με ξένα κόλλυβα. Θα πρέπει να εγκαταλείψουν δηλαδή τη φιλοσοφία του παρασιτισμού. Διότι για να μείνουν οι άνθρωποι στον τόπο τους –και πολύ περισσότερο να επιστρέψουν όσοι κατάφεραν να ξεφύγουν– θα πρέπει:
- Να σταματήσει κάθε ξένη επέμβαση που ανατινάζει ολόκληρες περιοχές του πλανήτη ή/και τις καταληστεύει.
- Να αποζημιωθούν δίκαια οι χώρες και λαοί από τους ισχυρούς της γης για ό,τι και όσα τους άρπαξαν.
- Να ανακτήσουν τον πλήρη έλεγχο του φυσικού πλούτου τους και να αποφασίζουν οι ίδιοι το μέλλον τους.
Τα υπόλοιπα είναι να ’χαμε να λέγαμε.
