Για τα συμπεράσματά του από την εκδήλωση στο θέατρο Άλφα και για τα περί«εθνοκεντρικής» Αριστεράς, μίλησε στο δρόμο ο Κώστας Βεργόπουλος.
Πώς είδες τη συγκέντρωση στο θέατρο Αλφα;
Καλή, και αυτό που θέλω να πω είναι το εξής: Στους χώρους της Αριστεράς παρατηρείται μια απογοήτευση και λέγεται ότι σε περιόδους κρίσης δημιουργούνται συντηρητικά αντανακλαστικά. Αυτή είναι λάθος διάγνωση. Διότι συντηρητικό αντανακλαστικό θα ήταν αν ο κόσμος βαρεθεί, απογοητευτεί και πάει σπίτι του. Εδώ δεν πήγε σπίτι του. Ήρθε και φλέγεται και είναι διαθέσιμος και θέλει να ακούσει και μπορεί να φεύγει απογοητευμένος γιατί δεν άκουσε αρκετά. Αυτό δε λέγεται συντηρητικό αντανακλαστικό. Λοιπόν, το αν η Αριστερά δεν προσφέρει κάτι ξεκάθαρο που να τον προσελκύει και γι’ αυτό ο κόσμος απογοητευμένος στρέφεται προς συντηρητικά σχήματα, αυτό είναι η μισή αλήθεια. Δηλαδή στρέφεται προς συντηρητικά σχήματα επειδή δεν τον ικανοποιούν τα αριστερά. Άρα είναι αποτυχία της Αριστεράς. Λέμε «η κρίση γεννάει συντηρητισμό». Δεν γεννάει καθόλου συντηρητισμό, γεννάει και ριζοσπαστισμό. Αρκεί να μπορέσεις να τον αφουγκραστείς. Όλος αυτός ο κόσμος που πηγαινοέρχεται σε συγκεντρώσεις κ.τλ. είναι κάτι συγκλονιστικό. Γεννάει συγκίνηση αν σκεφτείς ότι όλοι αυτοί ελπίζουν σε κάτι.
Υπάρχει όλη αυτή η συζήτηση για εθνοκεντρική Αριστερά και Αριστερά που είναι ευρωπαϊκή κ.τλ. Θα έχεις ακούσει παρόμοιες απόψεις…
Κάτι άκουσα, αλλά απορώ με την ηλιθιότητα του θέματος που ηγέρθη περί «εθνοκεντρικής». Δηλαδή πρέπει να είναι κανείς τελείως περιορισμένου ορίζοντα, ημίβλαξ, για να μιλάει με τέτοιους όρους. Οι αγώνες γίνονται σε κάθε χώρα, πώς θα γίνει; Σ όλη την ιστορία. Έστω κι αν μετά διεθνοποιηθούν. Δεν ξεκινάνε ταυτόχρονα παντού. Δε γίνεται αυτό το πράγμα. Ο καλύτερος τρόπος για να υπονομεύσεις έναν αγώνα είναι να ζητάς να γίνει ταυτόχρονα παντού.
Σχόλια
