Για τη στάση του κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής, ο βασιλιάς του Βελγίου Λεοπόλδος Γ΄ θεωρείτο κατάπτυστος από τον Γάλλο πρωθυπουργό Paul Reynaud και τον βρετανό ομόλογό του David Lloyd George που είχε δηλώσει ότι «στα μαύρα χρονικά των πιο καταδικασμένων βασιλιάδων επί γης, δεν έχει υπάρξει πιο μαύρο και πιο ρυπαρό δείγμα απιστίας και ανανδρίας απ’ αυτό που επιδείχτηκε από τον βασιλιά των Βέλγων».
Ο Λεοπόλδος όχι μόνο δεν έφυγε στο εξωτερικό με την εξόριστη κυβέρνηση της χώρας του, αλλά παρέδωσε και τον βέλγικο στρατό στους ναζί και πήγε στις Άλπεις για να συναντήσει τον Αδόλφο Χίτλερ. Οι Άγγλοι δεν θέλανε να τον ξέρουν, αλλά οι Βέλγοι είχαν αντίθετη γνώμη και το 1950, με δημοψήφισμα, το 72% των φλαμανδόφωνων Βέλγων και το 42% των γαλλόφωνων ψήφισαν υπέρ της επιστροφής του στις Βρυξέλλες! Τελικά, και οι Άγγλοι άλλαξαν στάση, αφού τα συμφέροντα δεν έχουν σταθερές αρχές, και η βασίλισσα Ελισάβετ Β΄ τον υποδέχτηκε το 1956 στο Μπάκιγχαμ, σαν μην τρέχει τίποτα.
Όλα αυτά ανακινήθηκαν με το άνοιγμα των ημερολογίων του υπουργού εξωτερικών στην κυβέρνηση του Λεοπόλδου Eelco van Kleffens που αποκάλυψαν ότι η βασίλισσα της Ολλανδίας Βιλχελμίνα, φοβούμενη -κοντά στη λήξη του πολέμου- ότι μπορεί οι Γερμανοί αποχωρώντας να δολοφονήσουν το Βέλγο βασιλιά, διέταξε την ολλανδική κυβέρνηση να διαπραγματευτεί την ασφάλειά του με τους ναζί προσφέροντας για αντάλλαγμα στους εγκληματίες πολέμου την εξασφάλιση της διαφυγής τους σε χώρες που δεν κινδύνευαν να συλληφθούν! Η αποκάλυψη δεν μπορεί να διαψευστεί, γιατί οι εντολές αυτές δόθηκαν από την βασίλισσα στον ίδιο τον van Kleffens που ήταν ο πιο έμπιστός της. Οι λαοί συνέχιζαν να δολοφονούνται κατά μυριάδες, αλλά οι οι συνεργάτες των ναζί βασιλιάδες δεν έπρεπε να χάσουν το γαλάζιο αίμα τους.
Ι. Κ.
