Ίσως και όχι μία από τα ίδια, με την έννοια ότι αυτή τη φορά, στη διάσκεψη COP26, οι κυβερνήσεις-φερέφωνα των ελίτ έμοιαζαν αποφασισμένες να μην περιοριστούν σε λόγια. Αντίθετα, εφαρμόζοντας μια νέα τακτική, χρησιμοποιούν δραματικούς τόνους και μιλούν για «οικολογική κρίση» προκειμένου να προωθήσουν μια Πράσινη Επανεκκίνηση ή Μετάβαση ως όχημα περαιτέρω κερδοφοκαι τα παρεμφερή. Ο ίδιος ο Γκουτέρες, ο γενικός γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών, έπαιξε πολύ πετυχημένα τον θεατρικό ρόλο που του αναλογούσε, εμφανιζόμενος στη διάσκεψη ως εκπρόσωπος των… διαδηλωτών. Η φωτογραφία που παρατίθεται εδώ εξηγεί πώς εννοούν οι παγκόσμιες ελίτ την Πράσινη Ανάπτυξη: απεικονίζει ένα από τα γιγάντια ηλιακά πάρκα της εταιρίας Adani Green Energy (ο όρος Green είναι πλέον must για κάθε έξυπνη πολυεθνική) στην Ινδία. Ενάντια σε τέτοιου είδους «φιλοπεριβαλλοντικά» κερδοσκοπικά πρότζεκτ (ακριβώς αυτά που πουλάνε ως απάντηση στην κλιματική αλλαγή οι διασκέψεις τύπου COP26) έχουν ξεσηκωθεί οι μάζες των φτωχών χωρικών και των αυτόχθονων κοινοτήτων.
Δεν το ξέρουν βέβαια αυτό –ή δεν θέλουν να το ξέρουν– όσοι Δυτικοί λιγώνονται μόλις ακούν ηλιακή ή αιολική ενέργεια. Οπωσδήποτε, εξακολουθούν να απολαμβάνουν την αυτοεξαίρεση των κυβερνήσεων των ισχυρών κρατών από τη χρήση π.χ. λιγνίτη για την παραγωγή ενέργειας (ας μην αναφερθούμε στα πυρηνικά εργοστάσια, που πλέον πλασάρονται ως υποδείγματα «καθαρής» ενέργειας!). Διότι και σ’ αυτό το επίπεδο τα «απαραίτητα μέτρα» είναι είδος bon pour l’Orient – έτσι αποκαλούνταν παλιά τα προϊόντα δεύτερης διαλογής, τα οποία οι αποικιοκρατικές δυνάμεις προόριζαν για εξαγωγή και κατανάλωση από «απολίτιστους». Ακόμη χειρότερα, οι Δυτικοί δεν ξέρουν ότι πολυεθνικές όπως η Adani, που πλασάρονται ως υποδείγματα περιβαλλοντικής ευαισθησίας (είναι χαρακτηριστικό πως το Βρετανικό Μουσείο Επιστημών δέχθηκε ως βασικό σπόνσορα την εν λόγω πολυεθνική…), είναι υπεύθυνες για περιβαλλοντική καταστροφή και αρπαγή περιουσίας των ιθαγενικών κοινοτήτων στην Ινδονησία κ.α., στα εδάφη των οποίων έχουν ανοίξει ανθρακωρυχεία.
Αλλά αυτά είναι ίσως ψιλά γράμματα. Την ώρα που ο Μπάιντεν επιχειρεί να εμφανιστεί ως περιβαλλοντικά ευαίσθητος –σε αντιδιαστολή με τον «αναίσθητο» Σι Τζινπίνγκ– οι ΗΠΑ εξακολουθούν να εξορύσσουν, με μεθόδους καταστροφικές όπως το fracking (υδραυλική ρηγμάτωση του υπεδάφους), περισσότερο πετρέλαιο και φυσικό αέριο παρά ποτέ. Επιπλέον, τις παραμονές της διάσκεψης COP26 ο Μπάιντεν διέγραψε την προεκλογική του υπόσχεση να εφαρμόσει το πρόγραμμα CEPP, βάσει του οποίου θα επιβραβεύονταν οι ηλεκτρικές εταιρίες που θα αύξαναν ετησίως κατά 4% τη χρήση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, και θα τιμωρούνταν όσες δεν το έπρατταν. Και φυσικά εξακολουθεί να εξαιρεί τις αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις (που επισήμως είναι ο μεγαλύτερος θεσμικός παραγωγός αερίων του θερμοκηπίου σε όλη τη γη) από οποιαδήποτε υποχρέωση μείωσης της ρύπανσης που προκαλούν. Παρόμοια συμβαίνουν και στην Ευρώπη, όπου οι ισχυροί αυτοεξαιρούνται και δίνουν στον εαυτό τους παρατάσεις για τη χρήση λιγνίτη και άνθρακα (ή ετοιμάζουν νέες Φουκουσίμες…), ενώ οι ιδιόμορφες νεοαποικίες τους –όπως η Ελλάδα– υποχρεώνονται να «πρωτοπορούν» στη λεγόμενη Πράσινη Μετάβαση, με τραγικές επιπτώσεις στην οικονομία και τους όρους διαβίωσης των πολιτών τους. Και βάζουν υποψηφιότητα να είναι οι πρώτες που θα βιώσουν ενδεχόμενα γενικευμένα μπλακάουτ σε περίπτωση «ακραίων καιρικών φαινομένων». Τα οποία, όπως έχει εξηγήσει ο Έλληνας πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης, «δεν είναι αντιμετωπίσιμα»…
