Ποιο «έγκλημα» διαπράξατε;
Πρώτα από όλα δεν σας τιμά να μιλάτε με έναν εγκληματία, ο οποίος μάλιστα τολμά να ’χει και άποψη. Όπως και να χει, η επίσημη κατηγορία αφορούσε το άρθρο 170 του ποινικού κώδικα, που απαγορεύει την «άρνηση των ναζιστικών και σοβιετικών εγκλημάτων», και ειδικότερα «τα εγκλήματα της επίθεσης του σοβιετικού στρατού στη Λιθουανία το 1991». Σε πρώτο βαθμό, αθωώθηκα, καθώς δεν αρνήθηκα κάποιο έγκλημα, δεν μίλησα καν για ΕΣΣΔ ή Λιθουανία, απλώς αναφέρθηκα στα γεγονότα του 1991 και το δικαστήριο θεώρησε πως ήταν η άποψή μου που βασιζόταν σε πολλές πηγές, άρθρα και μαρτυρίες, δημοσιευμένες στο ευρύ κοινό. Όμως, σε 2ο βαθμό, το δικαστήριο απεφάνθη πως δεν επρόκειτο περί άποψης αλλά «δήλωσης», βασισμένης σε πηγές που χαρακτηρίζονταν «αναξιόπιστες και αμφίβολες», πρωτοφανές πράγμα για δικαστήριο.
Ποιοι είναι οι πολιτικοί λόγοι της δίωξής σας και δη αυτήν την περίοδο;
Πρώτον, θίγεται η επίσημη εκδοχή των γεγονότων του 1991, η επίσημη προπαγάνδα της υπερδεξιάς κυβέρνησης που θέσπισε αυτόν τον ποινικό κώδικα. Το 1991, καθώς η Λιθουανία αποσπόταν από την ΕΣΣΔ και υπήρχε μια εθνικιστική κυβέρνηση που ηγήθηκε των διαδηλώσεων, υπήρξαν συγκρούσεις μεταξύ στρατευμάτων και πολιτών, με 14 νεκρούς. Κανείς ώς τώρα δεν έχει αποδείξει ποιος ήταν ο δολοφόνος. Η επίσημη προπαγάνδα κατηγορεί τους Σοβιετικούς στρατιώτες, όμως η λιθουανική εισαγγελία δεν παρείχε ποτέ κανένα απτό γεγονός ή ένδειξη. Όμως χρησιμοποίησαν αυτό για να απεικονίσουν τη Ρωσία και την ΕΣΣΔ ως προαιώνιους εχθρούς της Λιθουανίας και για να ισχυροποιήσουν το εθνικιστικό κίνημα προεκλογικά. Δεύτερον, σε καιρούς κρίσης, οι άνθρωποι σιγά-σιγά στρέφονται προς τα αριστερά κόμματα. Έτσι, προσπαθούν να βρουν την παραμικρή αφορμή για να μας διώκουν, ειδικά ενόψει εκλογών τον Οκτώβρη.
Πώς η Λιθουανία ξεπέρασε την κρίση του 2009; Ποια είναι η κατάσταση του λαϊκού κινήματος;
Η κρίση άρχισε τέλη του 2008-αρχές 2009. Η διαφορά με τη Δυτική Ευρώπη είναι ότι αν και χωρίς ανεπτυγμένο κράτος πρόνοιας, υιοθετήθηκαν και εδώ αντιλαϊκά μέτρα, όπως περικοπές συντάξεων και επιδομάτων, μια επίθεση γενικότερα στο βιοτικό επίπεδο. Επίσης, δανείστηκαν χρήματα από διεθνή χρηματοπιστωτικά ιδρύματα πολλαπλασιάζοντας το δημόσιο χρέος. Αυτοίθ που πλήρωσαν, ήταν τα λαϊκά στρώματα. Εξάλλου, δεν έχουμε φόρους πολυτελείας, ούτε καν προοδευτική φορολόγηση. Έχουμε ενιαία φορολόγηση, ο φόρος επί των κερδών είναι μικρός και τα κρατικά έσοδα αντλούνται, βασικά, από τη φορολογία των εργαζομένων. Να γιατί το συνδικαλιστικό κίνημα έχει αρχίσει να αναπτύσσεται. Όμως, σε αντίθεση με τη Δ. Ευρώπη, έχουμε μια ωμή αντισοσιαλιστική κυβερνητική προπαγάνδα και, επιπλέον, έχουμε πολλά λαϊκιστικά κόμματα, αρκούντως χρηματοδοτούμενα, που με την αριστεροδεξιά τους ρητορεία μπερδεύουν τον κόσμο. Έτσι, η κατάσταση για την Αριστερά είναι δύσκολη. Το κόμμα μας πήρε 3,5% στις περασμένες εκλογές, αλλά δεν μπήκε στη Βουλή. Επίσης, υπάρχουν πια ανεξάρτητα συνδικάτα, οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών (φοιτητές, μειονότητες, κινήματα ενάντια στη διαφθορά και την άδικη Δικαιοσύνη) αν και όχι στην αναγκαία καλή κατάσταση.
Αυτή η αντιδημοκρατική στάση του λιθουανικού κράτους δείχνει ασύμβατη με το δημοκρατικό πρόσωπο που καλλιεργεί η Ε.Ε.
Αυτό σημαίνει απλά πως η Ε.Ε. δεν είναι δημοκρατικός οργανισμός, ανέχεται όσα συμβαίνουν στη Λιθουανία, εφαρμόζει δύο μέτρα και δύο σταθμά, αποδεχόμενη την αρχή «δεν ασχολούμαστε με τα του οίκου σας». Είναι πολύ λυπηρό, αφού ενθαρρύνει έτσι τη Δεξιά να υιοθετεί αντικομμουνιστική προπαγάνδα, να απαγορεύει το Κ.Κ., να απαγορεύει σύμβολα, την άρνηση της σοβιετικής «κατοχής» και να ανέχεται τους ναζί. Δικαστήριο στη Λιθουανία απεφάνθη πως η σβάστικα μπορεί να χρησιμοποιείται δημοσίως, αν είναι σχεδιασμένη με «αρχαιοπρεπή», ινδιάνικο τάχα, τρόπο, όπως σε κάποια αρχαιολογικά ευρήματα. Επίσης, έχουμε την ηρωοποίηση των λιθουανικής καταγωγής συνεργατών των ναζί στα τέλη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου (σ.σ. που εξαφάνισαν το 94% των Εβραίων της Λιθουανίας και μεταπολεμικά δολοφόνησαν 25.000 πολίτες και 1.000 παιδιά). Όλα αυτά γίνονται από το κράτος και η Ε.Ε. δεν δίνει δεκάρα.
Είστε, λοιπόν, υπέρ της εξόδου από την Ε.Ε. και τον αναπροσανατολισμό της εξωτερικής πολιτικής;
Πρέπει να σταθμίσουμε τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα της παραμονής μας στην Ε.Ε., και να διαπραγματευτούμε μαζί της κάτι νέο, και αν αυτό δεν γίνει αποδεκτό, τότε μπορούμε να μιλάμε και για έξοδο. Το δε ΝΑΤΟ είναι καθαρά επιθετικός ιμπεριαλιστικός συνασπισμός. Σχετικά με τη Ρωσία, εμείς προτείνουμε γενικά ουδετερότητα και όχι εξάρτηση από Ε.Ε.-ΝΑΤΟ και οικοδόμηση σχέσεων καλής γειτονίας με όλους. Θέλουμε μια ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική.
