του Γιώργου Κυριακού
Ίσως οι Σέρβοι οικολόγοι, οι οποίοι διαμαρτύρονται για όλες τις επενδύσεις της σερβικής κυβέρνησης που παραβιάζουν περιβαλλοντικές διατάξεις, θα έπρεπε να διαμαρτυρηθούν και για ορισμένους χαρακτηρισμούς του προέδρου της Σερβικής Δημοκρατίας, Αλεξάνταρ Βούτσιτς, σε πρόσφατες δηλώσεις του. Σε αυτές χαρακτήρισε «ασπόνδυλη» την κα Ντόρα Μπακογιάννη, εισηγήτρια του Συμβουλίου της Ευρώπης για την ένταξη του Κοσόβου επειδή πρότεινε την εισδοχή του ψευδοκράτους του Κοσόβου σε αυτόν τον ευρωπαϊκό οργανισμό. Χρησιμοποίησε δηλαδή μια αντι-οικολογική γλώσσα, αφού την παραλλήλισε με έναν ωφέλιμο οργανισμό, τα σκουλήκια.
Χρειάστηκε να πραγματοποιηθεί ένα φιλικό γεύμα το περσινό καλοκαίρι στο Ρέθυμνο μεταξύ των σπονδυλωτών Μπακογιάννη, ΓΑΠ (προκατόχου της τωρινής θέσης του Τσίπρα στην επιτροπή του Συμβουλίου για τα Δυτικά Βαλκάνια) και του πρωθυπουργού του ψευδοκράτους του Κοσόβου, Άλμπιν Κούρτι, για να πείσουν οι δύο πρώτοι τον δεύτερο να κάνει μερικές υποχωρήσεις προκειμένου να επιτευχθεί η διεθνής αναγνώριση του Κοσόβου. Έτσι ο Κούρτι τελικά αποφάσισε να αποδοθούν 24 εκτάρια στην ιστορική Μονή Ντετσάνι των Μετοχίων, το λίκνο των Σέρβων, τα οποία μέχρι προσφάτως –παρά τις διεθνείς αντιδράσεις– ήταν δεσμευμένα. Αυτό ήταν το πρόσχημα που επιζητούσε η κα Μπακογιάννη προκειμένου να εισηγηθεί την ένταξη του ψευδοκράτους στο Συμβούλιο της Ευρώπης.
Θα τασσόταν άραγε η κα Μπακογιάννη υπέρ της εισδοχής στο Συμβούλιο της Ευρώπης και της «Τουρκικής Δημοκρατίας Βορείου Κύπρου» με το ίδιο επιχείρημα που χρησιμοποίησε για το Κόσοβο, ότι δηλαδή η ένταξη του κατοχικού ψευδοκράτους θα ενίσχυε την προστασία των δικαιωμάτων των… μειονοτήτων;
Από την άλλη, ο νέος πρόεδρος της επιτροπής για τα Δυτικά Βαλκάνια, Αλέξης Τσίπρας, μάστορας στο πώς ένα «όχι» μετατρέπεται σε ναι, καταρχήν διαφώνησε – υπενθυμίζοντας ότι το Κόσοβο οφείλει να αναγνωρίσει την Ένωση Σερβικών Δήμων σύμφωνα με την ευρωπαϊκή συμφωνία των Βρυξελλών (2013), την οποία η σημερινή κυβέρνηση του ψευδοκράτους έχει τσαλακώσει επιδεικτικά. Οι δηλώσεις όμως του πρωταθλητή της κυβίστησης περιλάμβαναν κάποια ψιλά γράμματα: «ενίσχυση των εγγυήσεων», δηλαδή ενίσχυση των στρατιωτικών δυνάμεων του ΝΑΤΟ και της KFOR, «ίσες ευθύνες» σε Σέρβους και Αλβανούς του κρατιδίου για τα πάσης φύσεως επεισόδια, και εκκίνηση «διαλόγου» για τη διεθνή αναγνώριση του Κοσόβου με τα κράτη που δεν το αναγνωρίζουν (στα οποία ευλόγως συγκαταλέγεται η Κυπριακή Δημοκρατία, που αντιμετωπίζει το αγκάθι του κατοχικού ψευδοκράτους). Προετοίμασε δηλαδή άλλη μια φορά το έδαφος για αναποδογύρισμα του αρχικού «όχι».
Όχι και τόσο ρητορικά ερωτήματα
Τι θα έλεγε άραγε η κα Μπακογιάννη αν π.χ. μετά από παρέμβαση της Τουρκίας ή του Αζερμπαϊτζάν (που είναι μέλος του Συμβουλίου της Ευρώπης!) προτεινόταν η είσοδος της «Τουρκικής Δημοκρατίας Βορείου Κύπρου»; Θα τασσόταν μήπως υπέρ με το επιχείρημα ότι η ένταξη του κατοχικού ψευδοκράτους θα ενίσχυε την προστασία των δικαιωμάτων των… μειονοτήτων; Διότι αυτό ισχυρίστηκε ότι θα συμβεί εάν το Κόσοβο ενταχθεί στο Συμβούλιο της Ευρώπης! Και τότε πόση σημασία θα απέμενε στα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ για την παράνομη εισβολή, κατοχή, εθνοκάθαρση και εποικισμό που συνετελέσθη και συνεχίζει να συντελείται στην Κύπρο; Πόση σημασία απομένει άραγε σήμερα στο αντίστοιχο ψήφισμα 1244/99 του Σ.Α., που θεωρεί το Κοσσυφοπέδιο αναπόσπαστο τμήμα της Σερβίας, με δικαιώματα αστυνομικής επιτήρησης; (Το εν λόγω ψήφισμα ήδη τσαλακώθηκε διεθνώς μετά την αυτοανακήρυξη της «Δημοκρατίας του Κοσόβου»…).
Business as usual θα λέγαμε για τους δύο Ελλαδίτες αξιωματούχους, που οδηγούν το ευρωπαϊκό λεωφορείο-οργανισμό καταλαμβάνοντας θέσεις στρατιωτικών προγεφυρωμάτων των ΗΠΑ με κατεύθυνση τη Ρωσία. Θέσεις εξουσίας, κύρος και χρήμα, εργολαβίες Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας 2.0: αυτά κρύβονται πίσω από τη «δημοκρατία» και τα «δικαιώματα». Αρκεί να είμαστε με τη… σωστή πλευρά της Ιστορίας.
Δύο μέτρα και σταθμά
Η τήρηση των δικαιωμάτων των μειονοτήτων δεν συμπεριλαμβάνει φυσικά τη βελούδινη εθνοκάθαρση που έχει συμβεί στα μέλη του αυτόχθονος ελληνισμού της Αλβανίας, ο οποίος παραμένει περίπου το 10-12% του επισήμως καταμετρημένου πληθυσμού του (με βάση τις μειονοτικές ζώνες που κατακυρώθηκαν αυθαίρετα από το 1945). Άλλωστε Αζέροι ήταν οι «Ευρωπαίοι» παρατηρητές του Συμβουλίου της Ευρώπης κατά την πρόσφατη απογραφή του πληθυσμού στην Αλβανία! Σε αυτούς απευθύνθηκε ο Έλληνας μειονοτικός βουλευτής του ΚΕΑΔ Βαγγέλης Ντούλες για τις παραβιάσεις που διέπραξε η αλβανική κυβέρνηση. Κι αυτοί τις «έγραψαν» κανονικά! Κάποια ακόμη παραδείγματα:
Δυόμιση χρόνια από το πραξικόπημα του 1967 χρειάστηκαν για να αποβληθεί η ελλαδική χούντα από το Συμβούλιο της Ευρώπης, καθώς Γαλλία, Δυτική Γερμανία, Βρετανία και Τουρκία πίεζαν υπέρ της παραμονής της. Διότι η Ελλάδα, με χούντα ή όχι, ήταν στη «σωστή πλευρά» της τότε Ιστορίας. Τελικά βέβαια οι καταθέσεις για τα βασανιστήρια και οι πιέσεις κυρίως των σκανδιναβικών χωρών ανάγκασαν τη χούντα να αποσυρθεί πριν υποστεί την ταπείνωση της εκδίωξης. Από την άλλη το 2022, μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, χρειάστηκαν μόλις κάποιες μέρες για την αναστολή της συμμετοχής της Ρωσίας. Για την εισβολή του επίσης μέλους Αζερμπαϊτζάν σε άλλο μέλος του Συμβουλίου της Ευρώπης, την Αρμενία, και κυρίως για την εθνοκάθαρση των Αρμενίων και την καταστροφή ναών και μνημείων στο λίκνο του αρμενικού πολιτισμού, δεν ετέθη ζήτημα. Όσο για το έτερο επιφανές μέλος του Συμβουλίου της Ευρώπης, την Τουρκία, που κατέχει εδάφη στην Κύπρο και στη Συρία, εισβάλλει στο Ιράκ κ.ο.κ., ούτε λόγος να γίνεται
