Η αντιπαράθεση για τη «διαχείριση» των προσφυγικών και μεταναστευτικών ροών έχει ξανανάψει για τα καλά στη Γηραιά Ήπειρο (εξαιρείται βέβαια η Ελλάδα, που δεν μετράει στη συζήτηση…). Αφορμή η Ιταλία, όπου η νέα κυβέρνηση απαγόρευσε την προσέγγιση πλοίου μιας γαλλικής ΜΚΟ με 629 μετανάστες που είχαν περισυλλεγεί ανοιχτά της Λιβύης. Έτσι οι άνθρωποι αυτοί μετατράπηκαν εν αγνοία τους σε μπαλάκι μιας κόντρας που χαρακτηρίστηκε από δίχως προηγούμενο υποκρισία. Αρχικά η ιταλική κυβέρνηση ζήτησε από τη… Μάλτα να δεχθεί τους μετανάστες. Μάλλον υπερβολική απαίτηση για μια μικρή νησιωτική χώρα 460.000 κατοίκων, πόσο μάλλον όταν προέρχεται από την Ιταλία των 60 εκατομμυρίων και των αλλεπάλληλων στρατιωτικών επεμβάσεων – με πιο χαρακτηριστική την περίπτωση της ανατίναξης της Λιβύης. Και μάλιστα όταν η Ιταλία πρωτοστατεί στην καταλήστευση των φυσικών πόρων της πρώην αποικίας της μέσω της κρατικής εταιρίας ενέργειας ΕΝΙ.
Όπως ήταν λογικό, η κυβέρνηση του νησιού είπε… Μάλτα γιοκ! Τότε μπήκε στο χορό ο Γάλλος πρόεδρος Μακρόν, που κατηγόρησε τους Ιταλούς για… «εμετική γραμμή στο μεταναστευτικό». «Κοίτα ποιος μιλά, η Γαλλία», σχολίασε ο Ιταλός αντιπρόεδρος Ντι Μάιο, ενώ ο υπουργός Εσωτερικών Σαλβίνι υπενθύμισε στον Μακρόν ότι η Γαλλία αρνείται να υποδεχθεί τις 9.000 προσφύγων που της αναλογούν. Αποκάλυψε μάλιστα ότι η Γαλλία έχει «επαναπροωθήσει» βίαια προς την Ιταλία 10.000 πρόσφυγες, «περιλαμβανομένων ασυνόδευτων μικρών παιδιών και εγκύων γυναικών». Τέλος, ο Ιταλός πρωθυπουργός Τζουζέπε Κόντε δήλωσε ότι «η Ιταλία δεν μπορεί να δεχθεί υποκριτικά μαθήματα», και ακύρωσε την προγραμματισμένη συνάντησή του με τον Γάλλο πρόεδρο – η οποία τελικά πραγματοποιήθηκε χθες (βλ. φωτογραφία), μετά τις απολογητικές εξηγήσεις του Μακρόν…
Τελικά οι 629 μετανάστες κατέληξαν στην Ισπανία – την ίδια που έχει χτίσει ένα τείχος στους «θύλακες» που διατηρεί στη Βόρεια Αφρική (Θέουτα και Μελίλια) ώστε να αποτρέπει την είσοδο μεταναστών σε «ευρωπαϊκό(!) έδαφος». Και προχθές η Ιταλία σιωπηρά επέτρεψε την είσοδο σκάφους που μετέφερε περίπου 900 μετανάστες σε λιμάνι της Σικελίας. Όμως το πρόβλημα παραμένει άλυτο σε μια αλληλοσπαρασσόμενη και αμαρτωλή Γηραιά Ήπειρο. Θα μπορούσε ίσως να ατονήσει αν Γάλλοι, Ιταλοί κ.λπ. σταματούσαν να «βοηθούν» τις χώρες της Μέσης Ανατολής και της Αφρικής με τις βόμβες τους και τις πολυεθνικές τους. Αλλά μάλλον είναι πιο εύκολο να ζητήσει κανείς από τον κάθε Μακρόν να σταματήσει να αναπνέει, παρά αυτό…
