Του Ιάσονα Κωστόπουλου
Αναρωτιόμαστε τι θα γράψει ο ιστορικός του μέλλοντος για το παράδοξο (ή και εγκληματικό) γεγονός ότι η Ελλάδα, παρότι για δύο συναπτά χρόνια έχει υποστεί σοβαρό πλήγμα από την πανδημία του κορωνοϊού με πάνω από 18.900 νεκρούς και ενώ σε ορισμένες στιγμές έχει φιγουράρει στις υψηλότερες θέσεις των πανδημικών δεικτών παγκοσμίως, ψηφίζει και για τα δύο αυτά χρόνια μειωμένους προϋπολογισμούς για την Υγεία. Αλλά και πως συνδυάζεται αυτό το γεγονός με το σκεπτικό περί της «ύστατης λύσης» με την εφαρμογή της υποχρεωτικότητα, θα μπορούσε δε κανείς να πει ότι η πειθώ σταματά εκεί που μειώνεται ο προϋπολογισμός για τα νοσοκομεία εν μέσω πανδημίας. Μάλιστα, η μείωση των δαπανών για την υγεία, συμβαίνει τη στιγμή που τα νοσοκομεία ήταν και είναι υποστελεχωμένα, ενώ δεκάδες άνθρωποι διασωληνώνονται καθημερινά εκτός ΜΕΘ, με σοβαρό κίνδυνο για την ζωή τους. Αυτά βέβαια φαίνεται να μην αφορούν την κυβέρνηση, που θεωρεί ότι ένα εύρωστο σύστημα υγείας θα ήταν μια περιττή πολυτέλεια, που έπειτα από την πανδημία θα έμενε σε αχρηστία, κάτι σαν τις εγκαταστάσεις των Ολυμπιακών Αγώνων ένα πράγμα. Από την άλλη ένα εύρωστο σύστημα υγείας, δεν βολεύει ως προς την ιδιωτικοποίηση του αλλά και βλάπτει τις ιδιωτικές κλινικές, εξ ου και τα περί αχρηστίας.
Φαίνεται ωστόσο, πως τόσο για την κυβέρνηση όσο και για το πολιτικό και μιντιακό σύστημα, αλλά και για πολλούς άλλους επιφανείς ή θεσμικούς παράγοντες αυτής της χώρας, η επάρκεια του ΕΣΥ δεν είναι τόσο μεγάλο πρόβλημα. Καθώς, αν και απέναντι στον ιό είμαστε όλοι ίσοι, σε ότι αφορά τις ΜΕΘ κάποιοι μάλλον είναι «πιο ίσοι». Αυτό προκύπτει από την καταγγελία του κ. Γιαννάκου, προέδρου της ΠΟΕΔΗΝ, σχετικά με την ύπαρξη κενών ΜΕΘ που κρατιούνται για ειδικές περιπτώσεις, ώστε να είναι διαθέσιμες για χρήση από «σημαίνοντα» πρόσωπα. Χαρακτηριστική περίπτωση υποστήριξε πως είναι και η διασωλήνωση του μητροπολίτη Αγρινίου, έναντι 58χρονου που βρίσκονταν πάνω από 5 ημέρες σε λίγα αναμονής. Παρά την διάψευση του υπουργείου Υγείας σχετικά με το ζήτημα, δεν μπορούμε να μην θυμηθούμε, πως καθ’ όλη την διάρκεια την πανδημία υπήρξαν στιγμές που ενώ το ΕΣΥ είχε «μπλοκάρει», άνθρωποι από τον χώρο των μίντια, του κλήρου, της πολιτικής κατάφεραν να βρουν μια θέση σε ΜΕΘ υπόπτως έγκαιρα. Την ίδια στιγμή, σύμφωνα και με δηλώσεις γιατρών, ο αριθμός των διαθέσιμων ΜΕΘ, σε συνδυασμό με τον αριθμό όσων είναι διασωληνωμένων εκτός ΜΕΘ, δεν συνάδει με την πληρότητα των κλινών που ανακοινώνει το υπουργείο Υγείας.
Χωρίς στοιχεία και διαφάνεια δεν είναι δυνατό ούτε να αξιολογήσει κανείς τη διαχείριση που γίνεται, πράγμα που είναι εμφανές ότι αποφεύγει η κυβέρνηση, ούτε βέβαια και χτιστεί το αναγκαίο κοινωνικό φρόνημα για την αντιμετώπιση της πανδημίας
Ωστόσο, πέρα από το αν υπάρχουν ή όχι VIP ΜΕΘ, πράγμα σκανδαλώδες, για το οποίο θα αποφανθεί και η εισαγγελική έρευνα, γίνεται και πάλι εμφανές ότι δεν υπάρχουν δημόσια τα στοιχεία σχετικά με πολλά κρίσιμα ζητήματα που αφορούν είτε την ίδια την πανδημία είτε την διαχείριση της. Πόσες είναι τελικά οι ΜΕΘ και που βρίσκονται; Πόσες είναι κατειλημμένες κάθε ημέρα; Ποιοί είναι οι αριθμοί θανάτων και κρουσμάτων εμβολιασμένων-ανεμβολίαστων ανά ημέρα; Το ίδιο ζήτημα το συναντάμε και σε σχέση με το σκεπτικό ή την αιτιολόγηση διαφόρων αποφάσεων που ανακοινώνονται. Σε ποια δεδομένα στηρίχθηκε η απόφαση για μείωση του χρόνου που μεσολαβεί ανάμεσα στον εμβολιασμό και την αναμνηστική δόση και ποιο το σκεπτικό της απόφασης; Αντίστοιχα, τα ίδια ερωτήματα ισχύουν και για τη μείωση της διάρκειας του πιστοποιητικού νόσησης. Επίσης, ποια είναι τα «μοντέλα» που εφαρμόζονται για να προβλεφθεί η πορεία της πανδημίας αλλά και η αποτελεσματικότητα των μέτρων; Γιατί δεν είναι δημόσια και διαθέσιμα σε κάθε πολίτη;
Το χειρότερο είναι ότι οι παραπάνω ελλείψεις θεωρούνται τόσο δεδομένες, που πλέον ακόμη και το να θέσει κανείς τέτοια ερωτήματα, κατατάσσεται στην κατηγορία των «αντιεμβολιαστών». Χωρίς όμως στοιχεία και διαφάνεια δεν είναι δυνατό ούτε να αξιολογήσει κανείς τη διαχείριση που γίνεται, πράγμα που είναι εμφανές ότι αποφεύγει η κυβέρνηση, ούτε βέβαια και χτιστεί το αναγκαίο κοινωνικό φρόνημα για την αντιμετώπιση της πανδημίας.
